... قطره فزون از حد و دریا یکی

راه نوردان سبیل سفر

بر سه طریقند درین رهگذر ...

... به قدم سیر جهان کار هوسناکان است

سالک آن است که بی منت پا در سفر است

غم مخور ای دل اگر بی هنرت می خوانند ...

... تا میوه وجود تو کامل رسیده است

تا شعله می زند به میان دامن سفر

صد کاروان شرار به منزل رسیده است ...

... چها گذشته بگویم فسانه عجبی است

بسی سفر به جهان کرده ایم و حیرانیم

که هیچ اهل ندیدیم خانه عجبی است ...

... لخت جگری ای دل با اشک روان می کن

زادی به رهش باید چون رو به سفر دارد

بر دیده مهرویان ای دل چه شوی حیران ...

... بر اشک من ترحم باید که او یتیم است

رو در سفر نهاده طفل و پدر ندارد

در راه استقامت آن کاو که سر از آن کو ...

سفر هوشوران زود تمامی دارد

باده کم نشیه چو افتد رگ خامی دارد ...

... نمی دانم چه ها آن آشنا بیگانه می خواهد

به استعداد دانش کی توان از خود سفر کردن

که قطع این بیابان همت مردانه می خواهد ...

... آنچه ز اعمال نیک در نظر آید

از ره عبرت ز خویش هر که سفر کرد

گر به خود آید عزیز و معتبر آید ...

... چون خم زلف پریشان تو دیدم گفتم

با صبا عزم سفر تا سر کویش دارم

هر که از خانه به دوشان تو دیدم گفتم ...

... الا فقیر بر همه خندیده می روم

هرگز در این سفر به خودم آشتی نشد

دایم ز خود بریده و رنجیده می روم ...

... آن چنان گرد تعلق را ز خود افشانده ایم

کز غبار راه احرام سفر بربسته ایم

رشته تسبیح جان سازیم تا از تار زلف ...

... کار دلم تپیدن و بی تو در این قفس مدام

در پرش است چشم من در سفر هوای تو

دیده نمی توانمت غیر تو هست گر کسی ...

... به سیر عالم معنی شراب زاد راه است

که اول سفر ما بود ز خود رفتن

نظر به بد مگشا دیده پاک کن از عیب ...

... شطرنج خیال برده می باید رفت

روزی که سفر کنی سعیدا ز جهان

خود را به خدا سپرده می باید رفت

گویند به طالب که سفر باید کرد

در منزل بی خودی گذر باید کرد ...

... اول سر خویش را قربان بگذار

یک عمر ز خویشتن سفر کن و آن گاه

دل در خم زلف ماهرویان بگذار

بسیار به بر و بحر کردیم سفر

یک چند قدم زدیم در کوه و کمر ...

رفتی به سفر از پی تسخیر جهان

تا خلق خدا شوند در امن و امان ...

... حق با دل منست اگر بدگمان شدست

تا بسته باز رخت سفر در قفای یار

صد کاروان اشگ ز چشمم روان شدست ...