... که گام اول است از جان گذشتن

مسافر کی تواند زین بلا جست

مگر لغزیدن پا گیردش دست ...

... خلد در جگر ناله نی چو تیر

مسافر ندارد ز نهی ش خبر

که با ساز ره می کند راه سر ...

... قدم در ره نهاد آن در یکتا

مسافر گشت چون خورشید تنها

به راه کنده عمها روان شد ...

... چو از ج ای ستیچن نیز خاطر

برآن آورد تا گردد مسافر

به هر جا خواست ششماهی و سالی ...

... تا برآید خور تابان و شود عالمگیر

تا از او سایه مسافر سوی اقلیم فناست

دولتش باد جهانگیر چو خورشید مدام ...

... که آب بیشتر از انتظار می طلبد

مسافر است مروت ز کوی یار اسیر

دل شکسته ز ما یادگار می طلبد

... از اسیران شور و از خوبان ملاحت برده اند

کی بود دور از وطن جای مسافر را قرار

در چمن از چشم شبنم خواب راحت برده اند ...

... نگه خاموش گویایی زبان گویایی خاموشی

مسافر پروری آرام جانی صاحب ادراکی

سفرها کرده مردم دیده سوداگر هوشی ...

... سیدا روز و شب از غیب ندا می آید

ای مسافر شده ام کی به وطن می آیی

... فلک بر آستان او مجاور

ملک در زیر ایوانش مسافر

چه ایوان آسمان محو درونش ...

... که یابد خلاصی ز طوفان آب

که گردد مسافر ز شهر بدن

کرا سازد ایام دور از وطن ...

... چه روضه اجابت مجاور درو

نشسته فلک چون مسافر درو

گشاده درش همچو دست دعا ...

با بال شوق در چمن قدس طایر است

دل گر به راه بی خبریها مسافر است

دارد خطر ز موج نفس چون حباب جسم ...

... موج را صورت هستی نبود جز دریا

دل مسافر چو شد از سینه زبان از ما نیست

غیر یک بوسه نداریم تمنا زان لعل ...

... که باشد چون شرر در خواب سنگین

مسافر را ز باریکی بسیار

ره بالا شدن نبود نمودار ...

دل به زلف یار هم آرام نتوانست کرد

این مسافر منزلی در شام نتوانست کرد

جوش خط با آن فسون دستگاه دلبری ...

... صد لغزشم ز ضعف به دوش تپش کشید

چون اشک اگر مسافر یک گام هم شدم

جز عبرتم ز دهر چه باید شکار کرد ...

... درون پرده هستی تردد انفاس

اشاره ای ست که اینجا مسافر است مقیم

دل گداخته مضمون گوهر دگر است ...

... که بادت نهال جوانی مسند

شدی چون بخیر و سلامت مسافر

شود کار تو با رفیقان مسدد ...

... خدمت او را به جان کرد چه غلمان چه حور

آنکه مسافر چو گشت سوی جنان از جهان

خلق جهان راست سوک اهل جنان راست سور ...