... نه گردون براند نه دریا ستیزد

چو دست گهر بار او نیست گردون

به پرویزن ابر گوهر چه بیزد ...

گفتم چو لطف بار خدایم قبول کرد

جانم ز قهر و غصه ایام رسته شد ...

... واندر آن سحر کرد و در افشاند

چون به مستی برفت بار دگر

کس فرستاد و پیش تختش خواند ...

... به درم هر که دست باز نهد

گویم این بار او همی آید

تو ز من فارغ و دلم شب و روز ...

... هر زمان از کدام زهره و دل

بار خواهد به مجلس خورشید

... به روزگار ملکشه عرابیی خج کول

مگر به بارگهش رفت از قضا گه بار

سؤال کرد که امسال عزم حج دارم ...

... نه مطول به از طویله در

بارها گفتمت خر از کفه دور

خر بغایی مکن تو گرد آخر ...

... وینکت سنگ اوفتاده به سر

هین که شاخ هجا به بار آمد

بیش از این بخ نام وننگ مبر ...

ای ترا آفتاب حاجب بار

حشمتت را ستارگان در خیل ...

... بدان بهانه که تا آستینش بوسه دهد

هزار بار گرفته است اندر آغوشم

ز چاپلوسی این گربه هیچ باقی نیست ...

... تا چند عنا و رنج فرمایم

صد بار به عقده در شوم تا من

از عهده یک سخن برون آیم

... بلخ را پیروز شاه احمد همان هجرت نمود

تا فروبارید از هم همچو برگ اندر خزان

باز چون در ظل عالی رایتش آرام یافت

زنده شد بار دگر چون از صبا شاخ رزان

شکر یزدان را که شد آباد و خرم تا به حشر ...

... بقات باد بخوبی و خرمی چندان

که ابجدش ننهد بار جز به منزل غین

حسود جاه ترا آن الم که در همه عمر ...

... هفت فلک شد گوا که هشت تن از دل

نه ره ده بار در مدح تو سفته

مفخر دهری بده زبان و بنه روی ...

بار خدایا به فضل بنده خود را

گر بتوانی فرست پاره باده ...

ای صبر ز دست دل معشوقه پرست

این بار به دامن تو خواهم زد دست

کو باز مرا بر آتش دل بنشاند ...

جوهر که ز ایزدش همی نامد یاد

وز مرتبه آفتاب را بار نداد

از مرگ به یک تپانچه در خاک افتاد ...

سی سال درخت بخت من بار آورد

چرخ این سه شبم به روی تیمار آورد ...

... گویی که همه به کام بدخواه آمد

افزون ز هزار بار گویم هرشب

هان ای اجل ار نمرده ای گاه آمد

... هشدار که در خونت بسی گرداند

این بار گرش موافقت خواهی کرد

من بیزارم تو دانی و دل داند

باری بنگر که چشم من چون گرید

هر شب ز شب گذشته افزون گرید

از چشم ستاره بار خون افشانم

گر چشم بود ستاره را خون گرید