... بر آن گروه مسلم بود گذشتگی از خود

که همچو موج به دریا سپرده اند عنان ها

به حرف و صوت ز لب برمدار مهر خموشی ...

... به زنجیر دیوانه ننشیند از پا

چه پروای موج است آب روان را

فلک را مترسان به آه دروغین ...

... بازی طفلانه می دانیم ما

این محیط پر حباب و موج را

گوهر یکدانه می دانیم ما ...

... می ستاند آب و می ریزد به دلهای کباب

می دهد هر موج یاد از عمر جاویدان خضر

در گره دارد دم جان بخش عیسی هر حباب ...

... آفتابی می شود رنگش ز سیر ماهتاب

چون گلوی شیشه موج باده گلرنگ را

می توان دید از بیاض گردن او بی حجاب ...

... در سواد فقر از طول امل آثار نیست

در دل شب پا به دامن می کشد موج سراب

می کند پند و نصیحت در گرانجان هم اثر ...

... ریخت از هم پیکر فرسوده را موی سفید

بال و پر شد این زمین شوره را موج سراب

ریخت تا دندان ز هم پاشید اوراق دلم ...

گرچه با هر موجه ای دام دگر می دارد آب

از ته دل وصل دریا در نظر می دارد آب ...

... از کمین دشمن هموار خود را پاس دار

تیغ ها از موج در زیر سپر می دارد آب

نیست عیش خاکساران را به شاهان نسبتی ...

... تشنه چشمی لازم حرص خسیس افتاده است

موج این دریا طمع از نیشتر می دارد آب

ما به یاد خون دل گاهی شرابی می خوریم ...

دست و پا گم می کند موج سبک لنگر در آب

خویشتن را می کند گردآوری گوهر در آب ...

... هرکه را باشد هوای محو گردیدن در آب

بر کف دریا بود موج خطر باد مراد

بر سبکباران بود آسان سفر کردن در آب ...

... نیست ماهی را حیاتی بهتر از مردن در آب

کوته اندیشی است پیش پای طوفان همچو موج

هر نفس بر خود بساط تازه ای چیدن در آب

نیست پروای علایق واصلان عشق را

خار نتواند گرفتن موج را دامن در آب

کی شود با یکدگر مژگان عاشق آشنا

نیست نبض موج را امکان آسودن در آب

چهره مه داغدار از منت خورشید شد ...

موج را هر چند آماده است بال و پر ز آب

بی نسیم خوش عنان بیرون نیارد سر ز آب ...

... دست چون بردارم از دامان این صحرا که هست

جلوه موج سراب او گواراتر ز آب

از صراط المستقیم شرع پا بیرون منه ...

... پیش اهل دل بود پر گوهر مکنون حباب

رو نمی گرداند از شمشیر بی زنهار موج

بس که در نظاره دریا بود مفتون حساب ...

... برنیارد جرعه ای دریاکشان را از خمار

تشنه دیدار را موج سراب است آفتاب

از فتادن خویش را نتواند از مستی گرفت ...

... دل بی تاب من آرام ندارد ورنه

می کشد در دل شب ها نفسی موج سراب

مانع عمر سبکسیر نگردد پیری ...

... که خط سبز زند زهر به شمشیر عتاب

چون زند سبزه خط موج طراوت صایب

نیست ممکن که توان شد ز تماشا سیراب

... شربت وصل علاج دل بی تاب نکرد

ماهیان را نکشد موج به زنجیر در آب

پا ز سر کن که به دامن گهر آرد بیرون ...

... نشود تازه و تر چون گل تصویر در آب

وصل دریا نشود باعث آرامش موج

نرود پیچ و خم از جوهر شمشیر در آب ...

... آه را نیست اثر در دل آن سرو روان

می کند پیچ و خم موج چه تأثیر در آب

گر شود واصل بحر اشک غبارآلودم

ریشه موج شود زود زمین گیر در آب

بارها دیده ام از موج سرانجام حباب

چه دل خویش کنم جمع به تدبیر در آب ...

... عمر را باز ندارد ز روانی افسوس

می کند پیچ و خم موج چه تأثیر در آب

می زند آب بر آتش نفس گرم مرا ...

... نفس بیهده بر خاطر روشن بارست

می کند باد به جز موج چه تصویر در آب

سیری از خون نبود سخت دلان را صایب ...

... چه آفتی تو که شمشیر آبدار بود

نظر به جلوه مستانه تو موج سراب

به آبداری لعل تو چشم بد مرساد ...

... به پای آبله ریز آنقدر ترا جستم

که غوطه زد به گهر رشته های موج سراب

خرد به زور می ناب برنمی آید ...

... سبوی هر که ز آب بقاست همچو حباب

درین محیط که هر موج مد احسانی است

تلاش باختن سر بجاست همچو حباب

میان بحر ز موج سراب تشنه ترم

ز آب در گره من هواست همچو حباب ...

... هوای خانه من دلگشاست همچو حباب

درین محیط که صد سر به تره ای است ز موج

نفس دلیر کشیدن خطاست همچو حباب ...

... صایب مکن توقع آسایش از جهان

دلهای آب کرده بود موج این سراب