... شگفتی بسی بشنوی از جهان

چو بر راه نه بیشه شد شهریار

اباگرد جمهور خنجر گذار ...

... مکن گفت زین بیشه اندیشه هیچ

که راهی ندانم جز از بیشه هیچ

من و گرز و آن بیشه و پیل نر ...

... چو از فیل جنگی برآورد گرد

بزد اسب رخ بر سوی راه کرد

از آن بیشه شیران برون تاختند ...

... از این بیشه اندیشه کوتاه شد

ز پیلان چو کوه آن زمان راه شد

... شب تیره تا سر برآور هور

بدآن بیشه گرگ آمد ز راه

ابا گرد جمهور زرین کلاه ...

... دریدند گرگان پس پشت اوی

دلیران که بودند همراه شیر

بسی کشته گشتند در پیشه چیر ...

... شدش از گلو خون روان همچو جو

فرو دوخت راه دم و دود او

زیان شد سراسر همه سود او ...

... خداوند روزی ده رهنمای

کزآن زشت پتیاره پرداخت راه

تهی ساخت بیشه از آن کینه خواه

وزآنجا دگر سر سوی راه کرد

همی رای آهنگ بدخواه کرد ...

... فروماند برجای جمهور شاه

ندانست تا چون کند ساز راه

سپهدار هم زین فرو ماند نیز ...

... به قلعه و ران بانگ غلغل بدی

نبودش در آن قلعه چه هیچ راه

فروماند آن پهلوان سپاه ...

... چه جمهور گرد آن یل شهریار

شب تیره آن راه بگذاشتند

از آن چشمه سیراب برداشتند ...

... به جمهور گفت ای جهان جوی شاه

بگویم چه پیش آید از پیش راه

ششم بیشه ات رزم غولان بود ...

... کنون هستم اندر پناه شما

نمایم در این بیشه راه شما

نمایند این بیشه ایدر به پای ...

... سپهدار گفتا به جمهور شاه

کزیدر بیا تا بگیریم راه

بدو گفت جمهور کای سرفراز ...

... ابا زنگیان بیش از یک هزار

سر راه آن شیر کردند تنگ

همه تیز دندان کین چون پلنگ ...

... به یک حمله از کینه صد زنگی کشت

ز گردان که بودند همراه شیر

سه تن ماند ار جا دگر شد اسیر ...

... بمالید سیر آن سیه در زمان

وزین پس چنین گفت برکش براه

چه دید آن چنان پهلوان سپاه ...

... بگاهی که سوزد به کوه آفتاب

سپهبد ندانست راه گذار

فرو ماند بر جا یل نامدار ...

... ببوسید پایش هماندم سیاه

نهادند زنجان سر سوی راه

چه آمد بدان بیشه آن پهلوان ...

... بود ای سپهدار مغرب دیار

بکوه نخستین که در راه ماست

بدو اندر آن جای بدخواه ماست ...

... ابا نره دیوان بیشه دلیر

سر راه بگرفت بر نره شیر

همه نره دیوان بالا دراز ...

... بدو اندرون جای دیو دمند

بدی راه آن قلعه دشوار تنگ

دیوارش از خاره سنگ

چنان تنگ بر کوه آن راه دور

که از رفتنش بود دلتنگ بور ...

... بدیشان دلارام را داد شاه

که زی شهر مغرب برندش ز راه

ببردند مه را دلیران کار ...

... بروز چهارم به جمهور شاه

بگفتا که برکش سپه را براه

کار ارژنگ شاهم بدل دردناک ...

... سپه را دگر سوی بیشه نبرد

چو زی راه آن بیشه آمد سپاه

بسی از قضا بود لشکر به راه

... بمالید مهمیز و بگشاد دست

سر راه بر شیر جنگی ببست

بدو گفت با من برآرای جنگ ...

... همه مال هندوستان از من است

تو را برده از راه اهریمن است

بگفت و کمان کرد برزه چو شیر ...

... چو رفتی ایا نامور شهریار

سوی راه نه بیشه با گیر و دار

گرفتم به نیروی ارژنگ را ...

... شده بر سر سیستان با سپاه

نه جای فرار است برکس نه راه

چو بشنیدم این رفت از من درنگ ...

... چه از پاس بشنیدم این سر بسر

پی رفتن راه بستم کمر

سپردم به بهزاد ارژنگ را

دگر شاه هیتال باهنگ را

که چون آیی از راه نه بیشه باز

تو دانی و ایشان ایا سرفراز ...

... نیازردم آن شاه با هنگ را

که گر پهلوان آید از راه باز

نشیند دگر شاه باگاه باز

وگر آنکه ناید ازین راه نیو

شود کشته در دست مضراب دیو ...

... بخان رفتنش رای و آرام دید

وراهم بجای دلارام دید

وز آن چاره آگه نشد شهریار ...

... بگردان بگرز این بد از سیستان

بدان دیو در راه کین جنگ کن

چه شیر اندرین رزم آهنگ کن ...

... درآمد به میدان چه آذرگشسب

سر راه بر کرد ارهنگ بست

گران گرزه گاو پیکر به دست

... گران گرزه گاو پیکر بدست

سر راه برگرد ارهنگ بست

چو ره بست بر دیو واژون دلیر ...

... زبس کشته در دشت افتاده پست

گریزنده را راه رفتار بست

شفق برگریبان گردون گرفت ...

... بما بر همی دست نیکی بسود

تو دانی که چون رستم آید ز راه

نه ارهنگ ماند نه ارجاسپ شاه ...

... که آمد همانگه به نزدیک شاه

شکسته سر و دست از گرد راه

به ارجاسپ گفت ای شه نامدار ...