خوش گرد چرخ گوش ممالک بدین خطاب

کامد نهنگ رزم چو دریا در اضطراب

ای چرخ باگشاد خدنکش سپر بنه ...

... هر سر که بیدماغ تر از کوی مجمر است

گویند ابر منت دریا برد بخود

هم هرزه نیست ورنه چرا دامنش تر است ...

... زورق ز آب دیده کن و در نشین از آنک

دریای آتشین تو دشوار معبر است

فصاد روزگار بزهر آب داده نیش ...

... الا دلی که بنده شاه مظفر است

دریای بزم و رزم که از جود و حزم او

دایم صدف گهر ده و ماهی زره در است ...

... چون تو سلطان را بجز سلطان نشان نتوان گرفت

نزدش از دریا و کان با هر دو آرند اعتراف

اعترافی حق که ایرادی بر آن نتوان گرفت ...

... طبعم به ثنای دگری گردد مرتد

زان پس که خضر وار سپردم ره دریا

سجاده سبز آرم بر صرح ممرد ...

... تا خور که درستی فلکی بود دغل شد

تا زاده دریا چو صدف قبه بر آورد

دامان گل از لعل پر از لولوی طل شد ...

... به هفت جرعه دولاب صورت دوار

سحاب کفا دریا دلا خداوندا

تویی که لطف تو عام است با صغار و کبار ...

... مرجع احرار آفاق است درگاه وزیر

صدر دریا دل اثیرالدین که اقبالش کند

رایت اعلی و اعظم را ز رفعت بر اثیر ...

... آنکه در احکام حصن ملک معمار فلک

خندقی میراند از دریای عزمش بس قعیر

کار و بارش دید نقش کل بگردون گرد روی ...

... غرقه گشته در میان اطلس و دق و قصب

از نوال صدر دریا دل اثیرالدین اثیر

یارب اقبالی ده او را کز ره کثرت شود ...

... که آزمود کمان بر شهاب صاعقه ریز

که رام کرد بنان بر نهنگ دریا بار

مثال تیغ که بود آسمان کوکب سوز ...

... ز چنگ و ساعد خود شرم باد شاهین را

گهی که ماغ سیه بر پرد بدریا بار

به میهمانی جم وقت پیش خوان کباب ...

... خدای کرد جناب تو مقصد جمهور

همه خزاین دریا همه ذخایر کان

بذول دست تو را یک عطیت میسور ...

... آنجا که از گریز بر آید سپید باز

تا دست در حمایت دریا زند صدف

تا نشو در حضانه معدن کند رکاز ...

... ور نی که شرم دارد از آفتاب بازل

ترسم که همچو دریا غوطه دهد جهان را

زان ابر گوهر افشان یکموج خیز هایل ...

... یا ایها العزیزش ای شهریار مفضل

دریا زکات خواهد در از نصاب طبعش

گر باشدش نصیبی زان اصطناع شامل ...

... با دم چون مهرگان پیش شه مهربان

سرور دریا نوال سید گردون مجال

طایر سنجر مثال خسرو خسرو نشان

... اختر برج قبول گوهر درج بتول

اختر گردون بقا گوهر دریا بنان

... در جلال آسمان بر مهد اطفال چمن

ابر دریا باری از الماس هندی چاک زد

بی گناهی تا بدامان جیب پاکان عدن ...

... حقه لعلش اگر دری نهد بر من یزید

مفلس آید کیسه ی دریا ز یک ثمن ثمن

بحر فتوی کان تقوی ظل حق خورشید شرع ...

... وی سخارا بنان تو قانون

دست برزد ز تیغ تو دریا

چار ربع زمین کند مسکون ...

... چون کند آهنگ گرز شست من

آن زمان کزشط و دریا بارخرد

جز بکشتی عبره نتواند شدن ...

... شاد باش ای گوهری کز رشک تو

خاصیت بگذاشت دریای عدن

هر کجا خورشید چهرت تیغ زد ...

... هر شب از بس در که بارد چشم من

دامن آفاق دریا میشود

گه گهی صبرم بدادی یاوری ...

... یار میگوید ندیدم خوی تو

بی جهان از موج دریا میشود

گو تو کار خویش کن اینک اثیر ...

... از بیم او چمیدن در کوی او نیارم

دریا کشم بساغر لیکن چو با وی افتم

گربط شوم گذشتن از جوی او نیارم ...

... ترسم که غوطه یی خورد آن هم در سرشک

دریا شده است دیده ی گوهرفشان من

زین فرقت دراز که نام و نشانش کم ...

بر دود چون سمندراز آتش

بگذرد چون سفینه از دریا

هر دو دست وی از جنوب و شمال ...