... مغلوبه گشت جنگ در روی پیکرش

پامال سم اسب شد جسم اطهرش

فریاد صامتا زین چرخ چنیبری

... ز داغ وی عاقبت عرش برین گشت خم

یک جا شد پایمال ز سم اسب ستم

یسکو شد ریز ریز ز فرق سر تا قدم ...

... تا که زینب را به روز بی کسی در غم نشاند

اسب بر نعش حسینت ابن سعد آخر دواند

نی غلط گفتم که در زیر سم توسن نماند ...

... ابن سعد آمد پی غمخواری قلب غمینش

تا ز سم اسب سازد توتیا جسم حزینش

زینب بی خانمان چون زین حکایت باخبر شد ...

... کو کسانی را که زیب و زینت و فر داشتند

حشمت جاه و جلال و اسب و استر داشتند

تخت و تاج و ملک و مال و گنج و گوهر داشتند ...

... به سامان خردمندان ساده

ز اسب خودستایی شو پیاده

بیا تا خلوتی را برگزینیم ...

... ای عمو خیمه زده ابر بلا بر سر من

توتیا شد ز سم اسب ستم پیکر من

نفسی شو ز پی دادن جان یاور من ...

... ذوالجناح خسرو لب تشنه از میدان رسید

کن به زین واژگون اسب شاه دین نظر

ای شه بی سر حسینم سبط پیغمبر حسینم ...

... رفت از پی آب حیات خضر راه من

میرسکندر پاسبان پادشاه من

رفت از عطش بر آسمان دود آه من ...

... بردی حسینم را کنون در صف هیجا

ای اسب بی صاحب چرا آمدی تنها

دارد سکینه در حرم شور و واویلا ...

... همین بس که آن باره ی سرفراز

بدی اسب پیغمبر بی نیاز

ندیده گه تک ستاره خوی اش ...

... نشستند زان پس یلان دلیر

براسبان آهو تک خود چو شیر

یکی کاروان شد ز یثرب روان ...

... بیفتاد بر بارگاه بلند

پیاده شد از اسب و خم داد یال

به پوزش بدان پیشگاه جلال ...

... من این چون شنیدم سبک تاختم

به هر سوی اسب اندر انداختم

تنم خسته و باره شد ناتوان ...

... شه خویش را خوار بگذاشتن

تودانی که هریک چو اسب افکنیم

جهانی سپه را زجا بر کنیم ...

... سو ی قوم – با مشک آب آمدند

درآن دشت گرم آنچه بد اسب و مرد

نمودند سیر ابشان ز آب سرد ...

... بسی ریخته روز پیکار خون

و دیگر یکی اسب زرین لگام

سیه چشم و خارا سم و تیز گام ...

... بدو گفت بیهوده کم گوی باز

که با تیغ و اسبت ندارم نیاز

مرااسب و تیغ نبی صوعلی ع

به کار آید و بازوی پر دلی ...

... به زین دگر باره گی بر نشست

چنین تا به شش اسب را شد سوار

نگشتند زان شش یکی رهسپار ...

... مگر این سعادت بیابم همی

بزد اسب و آمد بدانسو روان

که گشتند پیدا برو خواجگان ...

... بخوردند از آن آب شیرین گوار

نمودند سیراب اسب و شتر

سپس مشک ها زآب کردند پر ...

... سر بانوان خواهر شهریار

چو بشنید غوغای اسب و سوار

ز برج سراپرده چون آفتاب ...

... ببرند از تن همایون سرم

بسایند ازنعل اسبان برم

دراینجا بیفتم ز اسب رسول ص

کند مو پرشان به مرگم بتول ع ...