چون وصی و جانشین احمد ختمی مآب

کرد از شمشیر بن ملجم محاسن را خضاب

ساخت قلب ماسوی را در عزای خود کباب

رهسپار ملک جنت گشت زین دیر خراب

ریخت خاک بی‌کسی بر فرق اهل روزگار

با یتیمی کرد زینب را به هجر خود دچار

ام‌کلثوم ستمکش در فغان شد چون هزار

روز روشن گشت پیش اهل دین چون شام تار

شد به جلباب کفن پنهان رخ زیبای او

زینت تابوت چوبین قامت زیبای او

شاه خیبر کن شد آخر در عماری جای او

تا دهند اندر شبستان لحد ماوی او

چون به سوی طور سینا ساختند او راروان

مجتبی با خامس آل عبا بر سر زنان

شد سوار باوقاری آشکارا و عیان

کرد براشان سلام و گفت با حسن بیان

ای بدن کاندر عماری همچو مهر منجلی است

گوئیا جسم علی صهر نبی حق راولی است

واقف اسرار رمز هرخفی و هرجلی است

مجتبی فرمود آری این بدن نعش علی است

سبط اکبر مجتبی گفت ای سوار مه‌لقا

کرده باب ما وصیت پیشوای ماسوا

غیرخضر و جبرئیل اندر حصول مدعا

نیست لایق به دفن مظهر ذات خدا

آن سوار نیک پی بگرفت از عارض نقاب

گشت روشن هر دو چشم آن دو شبل بوتراب

از فروغ نور وجه الله یعنی روی باب

از تعجب با پدر گفتند کی عالیجناب

پیکر تو کرده اندر تخته تابوت جا

حود سواره می‌رسی از راه اژ راه وفا

در تبسم گشت و گفت آن معدن سر خدا

نیست هنگام تعجب چون بود در هر کجا

ای کمال لطف یزدان معنی کنز خفا

کوکب برج ولایت آفتاب انما

ماه افلاک فتوت قبله اهل وفا

نامدی بهر چه در بالین شاه کربلا

ماند به بسر جسم مجروح حسینت بر زمین

با جوانان بنی‌هاشم ز ظلم مشرکین

اهلبیت و عترتت شد دستگیر مشرکین

یا امیرالمومنین درکربلا بنگر ببین

ساخت ابن سعد بی‌دین خانه دین را خراب

یعنی اندر پیش چشم زینب بی‌صبر و تاب

بیکفن انداخت جسم شاهدین در آفتاب

سر بر آرای بوتراب از خاک بنگر در تراب

یک حسینی از تو بر جا ماند اندر خافقین

خولی بی‌دین و ایمان رو سیاه نشاتین

زد سر مهر افسر این شاه بر نوک سنین

بهر انگشتر جدا کردند انگشت حسین

کار را اندر عداوت شمر تا جایی رساند

تا که زینب را به روز بی‌کسی در غم نشاند

اسب بر نعش حسینت ابن سعد آخر دواند

نی غلط گفتم که در زیر سم توسن نماند

آتش اندر خیمه گاه شاهدین شد شعله‌ور

در بیابانها نگر اطفال خود را در به در

آنی یکی را با جگر این را به دامن بین شرر

بر کف از جور خطاکاران امت درنگر

خیز دلجویی نماز حالت اهل و عیال

وارسی به نماز درد کودکان خردسال

بر سر ایشان بکش دستی پی رفع ملال

خامه (صامت) اگر از گفتگو گردید لال