ای عمو بر سر قاسم ز وفا کن گذری

تا به روی تو کنم در دم آخر نظری

با همه لطف که در حق یتیمان داری

ز چه از حال من زار نگیری خبری

تا به زانو بگذاری سرم از مهر دمی

تا بری از دلم ای عیسی جان‌بخش غمی

تا به پای تو نهم از پی دیدار سری

آمده جان عمو جان شیرین به گلو

جانم از تن به سوی خلد شتابی دارد

لب خشکم هوس قطره آبی دارد

پیشتر ز آنکه زند طایر جان بال و پری

آمده جان عمو جان شیرین به گلو

مانده‌ام جان عمو در بر دشمن تنها

شده صد پاره ز شمشیر تنم سر تا پا

هر که مانند تو دارد غم والاگهری

آمده جان عمو جان شیرین به گلو

ای عمو داد اجل خرمن عمرم بر باد

نوعروسم چو نماید ز من غمگین باد

گشت قاسم به سوی گلشن جنت سفری

آمده جان عمو جان شیرین به گلو

ای عمو خیمه زده ابر بلا بر سر من

توتیا شد ز سم اسب ستم پیکر من

همچو صامت بنما در غم من نوحه گری

آمده جان عمو جان شیرین به گلو