الظلمیه الظلمیه امت بیدادگر

سر بریدند از تن نوباوه خیرالبشر

ای شه بی‌سر حسینم سبط پیغمبر حسینم

شافع محشر حسینم بی‌کس و یاور حسینم

آنکه شد سوی فلک پویان به بال جبرئیل

از خندک کوفیان شد پیکرش پر بال و پر

ای شه بی‌سر حسینم سبط پیغمبر حسینم

شافع محشر حسینم بی‌کس و یاور حسینم

ای رقیه بهر شاه کربلا بَردار آب

آسمان حاک یتیمی کرد یک یک را به سر

ای شه بی‌سر حسینم سبط پیغمبر حسینم

شافع محشر حسینم بی‌کس و یاور حسینم

ذوالجناح خسرو لب تشنه از میدان رسید

کن به زین واژگون اسب شاه دین نظر

ای شه بی‌سر حسینم سبط پیغمبر حسینم

شافع محشر حسینم بی‌کس و یاور حسینم

ای ستم‌کش گشت در کنج خرایه منزلت

چادر از بهر اسیری کن به سر ای خون‌جگر

ای شه بی‌سر حسینم سبط پیغمبر حسینم

شافع محشر حسینم بی‌کس و یاور حسینم

ای جمالت شمع فانوس حریم ابتلا

دختر ختم رسل یا حضرت خیرالنساء

تا که چشم نور چشمت را ببندی از وفا

کن به سوی کربلا از گلشن جنت گذر

ای شه بی‌سر حسینم سبط پیغمبر حسینم

شافع محشر حسینم بی‌کس و یاور حسینم

شد ز سیلی روی اطفال حسین نیلوفری

تا زنی بر کشت عمر شمی بی‌پروا شرر

ای شه بی‌سر حسینم سبط پیغمبر حسینم

شافع محشر حسینم بی‌کس و یاور حسینم

زنیت غم‌پرورت از کربلا تاشهر شام

شد به همراه سنان وشمر و خولی همسفر

ای شه بی‌سر حسینم سبط پیغمبر حسینم

شافع محشر حسینم بی‌کس و یاور حسینم

(صامت) از صبح جوانی تا به روز واپسین

گشت اندر ماتم فرزند زهرا نوحه‌گر

ای شه بی‌سر حسینم سبط پیغمبر حسینم

شافع محشر حسینم بی‌کس و یاور حسینم