الظلمیه الظلمیه امت بیدادگر

سر بریدند از تن نوباوه خیرالبشر

ای شه بی‌سر حسینم سبط پیغمبر حسینم

شافع محشر حسینم بی‌کس و یاور حسینم

آنکه شد سوی فلک پویان به بال جبرئیل

از خندک کوفیان شد پیکرش پربال و پر

ای شه بی‌سر حسینم سبط پیغمبر حسینم

شافع محشر حسیننم بی‌کس یاور حسینم

ای رقیه به ر شاه کربلا بردار آب

آسمان حاک یتیمی کرد یک یک را به سر

ای شه بی‌سر حسینم سبط پیغمبر حسینم

شافع محشر حسینم بی‌کس و یاور حسینم

ذوالجناح خسرو لب تشنه از میدان رسید

کن به زین واژگون اسب شاهدین نظر

ای شه بی‌سر حسینم سبط پیغمبر حسینم

شافع محشر حسینم بی‌کس و یاور حسینم

ذوالجناح سرو لب تشنه از میدان رسید

کن به زین واژگون اسب شاهدین نظر

ای شه بی‌سر حسینم سبط پیغمبر حسینم

شافع محشر حسینم بی‌کس و یاور حسینم

شد ز سیلی روی اطفال حسین نیلوفری

تا زنی بر کشت عمر شمی بی‌پروا شرر

ای شه بی‌سر حسینم سبط پیغمبر حسینم

شافع محشر حسینم بی‌کس و یاور حسینم

زنیت غم‌پرورت از کربلا تاشهر شام

شد به همراه سنان وشمر و خولی همسفر

ای شه بی‌سر حسینم سبط پیغمبر حسینم

شافع محشر حسینم بی‌کس و یاور حسینم

(صامت) از صبح جوانی تا به روز واپسین

گشت اندر ماتم فرزند زهرا نوحه‌گر

ای شه بی‌سر حسینم سبط پیغمبر حسینم

شافع محشر حسینم بی‌کس و یاور حسینم