... خاکی به دهان ریز ملامت نگران را

دور عجبی گردش این دایره دارد

وقت است که گردون بگذارد دوران را ...

... گوییا عضو ز جا رفته ام آرامم نیست

تا ز ایران بدر از گردش دوران رفتم

ای شه مصر که با خسته دلانت نظری ست ...

... به دور آور آن شادی آور قدح

که دلگیرم از گردش روزگار

گران گشته بر دوش من زندگی ...

... این قطره ندانم ز رگ جان که جسته ست

می گردد اوا از گردش خویشش خبری نیست

گوی فلک از صولت چوگان که جسته ست ...

... بیگانه است در نظرم دور آسمان

چشمم همین به گردش پیمانه آشناست

در آتشم ز نسبت شمشاد با قدت ...

... آن رنگ کدام است که در برگ خزان نیست

در دایره گردش افلاک ندیدیم

چشمی که به دنبال نگاهت نگران نیست ...

... بیا صید بط میکن که نخجیر خرابات است

خراب گردش ساغر فدای جلوه ساقی

مرا تلقین این ذکر خوش ازپیر خرابات است ...

... گر عکس رخ یار به پیمانه درافتد

گو گردش پیمانه درین بزم ز غیرت

با چرخ تنک ظرف حریفانه درافتد ...

... ز دور چرخ چه اندیشم از فلک چه کشم

مرا به گردش ساغر مدار می گذرد

چرا دراز نباشد شب فراق حزین ...

... که آخر کام نعمت خواره از جان سیر می گردد

شدم شوریده خاطر از خیال گردش چشمی

به هم این حلقه ها چون بسته شد زنجیر می گردد ...

... دوران سر فتنه بازکرده ست

ای گردش چشم یار برخیز

یکسر شده نغمه ها مخالف ...

... فکر آخر شدن دور قدح کشت مرا

ورنه از گردش افلاک ندارم تشویش

راز پوشیده دل ها همگی گردد فاش ...

... خون دلم که از مژه ی خون فشان روم

بسیار دیده گردش ایام نخل ما

همراه گل نیامده ام تا خزان روم ...

... حزین از حسرت آب حیات رفته در غفلت

به گردش ازکف افسوس خود دست آسیا دارم

... دستی به تار طره چنگ و رباب کن

زان پیشتر که گردش دوران کند خراب

ساقی مرا به یک دو سه ساغر خراب کن ...

... از لبم حرف آشنا رفته

رفته بر پیکرم ز گردش چرخ

آنچه بر دانه ز آسیا رفته ...

... کان ماه به شهر آمد گرد سفر آلوده

از خیل تماشایی گردش حشری پویان

آیینه رخسارش نور نظر آلوده ...

... نیم غمگین در میخانه را گر محتسب گل زد

که در گردش ز چشم مست خود میخانه ای داری

تو شمع بزم اغیاری و دل می سوزد از حسرت ...

... چند در شام زند غوطه صفای صبحم

دم یاری بود ای گردش دوران مددی

سخت از پرده ناموس به تنگ است حزین ...

خرابم از ادای شیوه مستانه چشمی

خمارآلوده ام از گردش پیمانه چشمی

شراب شوق هر کس جلوه در پیمانه ای دارد ...