در آغاز پیری و انجام کار
مرا باز بخت جوان گشت یار
نکو محضری مهربان دلبری
به نامیزد آمد مرا درکنار
در آمد به کاخم بتی ماه روی
بتی کارساز و مهی سازگار
گل اندام و گل بوی و گل پیرهن
گل آگین و گل رنگ و گلگون عذار
به طلعت چو ماهی ولی کام بخش
به قامت چو سروی ولی کامکار
بدن کوه مرمر ولی راهرو
دهن تنگ گوهر ولی باده خوار
به پیکر بهاری ولی بی خزان
به عارض ریاضی ولی بی حصار
دهان خوان نعمت که جانش خورش
زبان کان شکر که شکرش مدار
به گیسویش از عنبر و مشک ننگ
به لیمویش از نار و نارنگ عار
چه نسبت شکر را به مرجان دوست
چه قیمت گهر را به دندان یار
شکر کی شود این چنین شهد ریز
گهر کی بود اینقدر آبدار
صفایی چه غم گر غمم زو فزود
هم او نیز باشد مرا غم گسار
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت یک معشوق اشاره می‌کند که در آغاز پیری به حضور او شاداب می‌شود. این معشوق با ظاهری دلربا و جذاب به شاعر نزدیک می‌شود. شاعر او را همچون ماه و سرو توصیف می‌کند و زیبایی‌اش را با گل و بهار مقایسه می‌کند. در ادامه، به ویژگی‌های مختلف معشوق می‌پردازد، از جمله صدای دلنشین و چهره زیبا که آرامش‌بخش و دلنواز است. او به رابطه‌ی خود با معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید که حتی اگر دچار غم باشد، حضور او می‌تواند دردهایش را کاهش دهد. در نهایت، شاعر به نوعی بیان می‌کند که عشق و زیبایی معشوق می‌تواند غم‌ها را از بین ببرد و او را شاداب کند.
هوش مصنوعی: در آغاز پیری و در انتهای کار، ناگهان بخت جوانی که همواره یار من بوده است، دوباره به طرف من آمد و به من یاری رساند.
هوش مصنوعی: یک دوست مهربان و دلربا به سراغم آمد و به جمع ما پیوست.
هوش مصنوعی: موجودی زیبا و دلربا به خانه‌ام آمد، موجودی که هم زیبایی می‌آفریند و هم در کارها موثر است.
هوش مصنوعی: این عبارت به زیبایی‌ها و ویژگی‌های ظاهری و دلنشین یک فرد اشاره دارد. آن را می‌توان به عنوان توصیف کسی دانست که از نظر ظاهری بسیار زیبا و جذاب است، به‌طوری که در تمام جنبه‌هایش، مانند بدن، عطر، لباس و چهره، شگفتی و طراوت گل‌ها را تداعی می‌کند.
هوش مصنوعی: تو چهره‌ای به زیبایی ماه داری و به قد تو مانند سرو است، اما زیبایی‌ات همه را خوشحال و راضی می‌کند.
هوش مصنوعی: این بیت اشاره به زیبایی ظاهری و درون دارد. بدنی مانند کوه مرمر به زیبایی و استحکام اشاره دارد، اما دهن تنگ به معنای محدودیت و کمبود است. در عوض، گوهر و باده به ارزش‌ها و لذت‌ها اشاره می‌کنند که نشان‌دهنده موقعیت‌های خاص یا چیزهای گرانبها در زندگی هستند. به عبارتی، ممکن است ظاهری زیبا داشته باشیم ولی درون‌مان محدودیت‌هایی داشته باشد که ارزش‌ها و لذت‌های واقعی را از ما دور کند.
هوش مصنوعی: پیکر زیبا و جوانی که همیشه شاداب و بی‌پیرایی است، و چهره‌ای به‌اندازه یک معادله دقیق و بی‌مرز دارد.
هوش مصنوعی: دهان خوان نعمت، مانند غذایی است که جان آن به زبان او وابسته است، و آن شکر که نباید از آن غافل شد.
هوش مصنوعی: موهای او عطر عنبر و مشک است و رنگش مانند لیمو، در حالی که میوه‌اش از نارنج و نارنگی است.
هوش مصنوعی: شکر و مرجان هر یک زیبایی و ارزش خاص خود را دارند، اما وقتی به دندان دوست نگاه می‌کنیم، ارزش و زیبایی آن به کلی متفاوت و بالاتر به نظر می‌رسد. در واقع، هیچ چیز به اندازه محبتی که از کسی دریافت می‌کنیم، ارزشمند نیست.
هوش مصنوعی: این متن به زیبایی و شیرینی زندگی اشاره دارد. می‌گوید شکر وقتی می‌شود که به شکل عسل و شهد تبدیل شده باشد و مروارید نیز وقتی به دست می‌آید که اینقدر لطیف و آبدار باشد. در واقع، به کیفیت و زیبایی موجودات طبیعی و لحظات شیرین زندگی توجه می‌کند.
هوش مصنوعی: اگرچه غم من افزایش یابد، اما چه اشکالی دارد وقتی او هم به من آرامش می‌بخشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
مرا جود او تازه دارد همی
مگر جودش ابر است و من کشتزار
«مگر» یک سو افکن، که خود هم چنین
بیندیش و دیدهٔ خرد برگمار
ابا برق و با جستن صاعقه
[...]
بیامد موکل بر شهریار
بگفت آنچ بشنید از کشت زار
به از عید نشناسم از روزگار
نه از مدح خسرو به آموزگار
خداوند عالم کزو وقت ما
همه ساله عیدست لیل ونهار
یمین و امین اختر یمن و امن
[...]
جهان‌دار بخشندهٔ کامکار
خداوند بی‌چون، پروردگار
بدین خرمی و خوشی روزگار
بدین خوبی و فرخی شهریار
چنان گشت گیتی که ما خواستیم
خدایا تو چشم بدان دور دار
خداوند گار جهان فرخست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.