نمی دانم تو خاکی آتشی یا باد یا آبی
فتاد از تاب، گردون و هنوز از حرص، بی تابی
حقیقت پردهٔ ناموس خود دارد شریعت را
تو بی ناموس می خواهی که از معنی خبر یابی
دمید از هر بن مویت اجل صبح قیامت را
نمی میری هنوز از بی حیایی زنده در خوابی
هما را طعنه گردید استخوان جد و آبایت
هنوز ای بی هنر در موج خیز بحر انسابی
سعیدا را فکند از پا خمار ای ساقیا برخیز
به یاد ساقی کوثر دمی آبی دمی آبی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به مفاهیم عمیق و پیچیده‌ای اشاره دارد. او از ناپایداری و بی‌معنایی انسان‌ها سخن می‌گوید و از حالت‌هایی چون بی‌تابی و حرص یاد می‌کند. شاعر به «حقیقت» و «شریعت» اشاره دارد و بیان می‌کند که کسانی که از معنای واقعی دور هستند، نمی‌توانند به درک درست برسند. همچنین، وقت مرگ و سرنوشت را مطرح می‌کند و به بی‌پایانی زنده بودن در خواب حاکی از بی‌حیا بودن اشاره می‌کند. در پایان شعری، شاعر به دعوت و ترغیب به یادآوری «ساقی کوثر» و لذت‌های حیات می‌پردازد.
هوش مصنوعی: نمی‌دانم تو چه هستی؛ آیا مانند خاکی، آتشی، بادی یا آبی؟ حتی از نشانه‌های دور و اطراف هم می‌توانم بفهمم که هنوز بر اثر حسادت و آرزوهایت بی‌تابی.
هوش مصنوعی: حقیقت دارای اصول و قوانینی است که نمی‌توان بدون رعایت آنها به درک واقعیات دست یافت. اگر بخواهی به معنا و مفهوم ژرفی برسی، باید به این اصول توجه داشته باشی و نباید بدون پایبندی به آنها به دنبال دانستن باشی.
هوش مصنوعی: از هر شاخه موهایت، صدای مرگ، صبح قیامت را شنیده می‌شود. ولی تو هنوز از شرم و نداشتن حیا زنده‌ای و در خواب به سر می‌بری.
هوش مصنوعی: هما به تو کنایه می‌زند که حتی جد و نیاکان تو در میان این دریا و آسمان‌ها شناخته شده‌اند، اما تو که هنری نداری، همچنان در آن موج‌های پر تلاطم غرق شده‌ای.
هوش مصنوعی: سعیدا، حالتی را که به خاطر شراب پیدا کرده‌ای، کنار بگذار و ای ساقی، برخیز! به یاد ساقی کوثر بیفت و لحظه‌ای آب بیاور.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
درآمد در میان شهر آدم زفت سیلابی
فنا شد چرخ و گردان شد ز نور پاک دولابی
نبود آن شهر جز سودا بنی آدم در او شیدا
برست از دی و از فردا چو شد بیدار از خوابی
چو جوشید آب بادی شد که هر که را بپراند
[...]
یکی پرسید ز افلاطون بگاه نزع کای دانا
کجا دفنت کنم وقتی که روی از خلق برتابی
برآورد از جگر آهی حکیم زنده دل وانگه
بگفتش دفن کن هر جا که خواهی گر مرا یابی
مدار ابن یمین زین پس نظر بر تن چو دانستی
[...]
زهی اشکم ز شوق لعل میگون تو عنّابی
مرا دریاب و آب چشم خون افشان که دُریابی
تو گوئی لعبت چشمم برون خواهد شد از خانه
که بر نیل و نمک پوشد قبای موج سیمابی
اگر عنّاب دفع خون کند از روی خاصیت
[...]
بتابی بر همه چون ماه و از من روی برتابی
به هر کس شکر و شیری و با من آتش و آبی
کشی هر کج نهادی را کمان آسا به سوی خود
مرا دور افکنی از پیش رو چون تیر برتابی
شب از محراب ابرویت چو مانم باز بر یادش
[...]
چه باید مرد را، طبع بلند و مشرب نابی
نگارین چهره ای، مجموعه خوبی ز هر بابی
سکندر در سراغ آب حیوان باخت شوکت را
خوشا درویشی و خلوت، لب نان و دم آبی
به از نظاره چتر جم است و طوق افریدون
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.