یاد دارم که شبی در کاروانی همه شب رفته بودم و سحر در کنارِ بیشه‌ای خفته.
شوریده‌ای که در آن سفر همراهِ ما بود نعره‌ای برآورد و راهِ بیابان گرفت و یک نفس آرام نیافت.
چون روز شد، گفتمش: آن چه حالت بود؟
گفت: بلبلان را دیدم که به نالش در آمده بودند از درخت، و کبکان از کوه و غوکان در آب و بَهایم از بیشه؛
اندیشه کردم که مروّت نباشد همه در تسبیح و من به غفلت خُفته.
دوش مرغی به صبح مینالید
عقل و صبرم ببُرد و طاقت و هوش
یکی از دوستان مخلِص را
مگر آواز من رسید به گوش
گفت باور نداشتم که تو را
بانگِ مرغی چنین کند مدهوش
گفتم: این شرطِ آدمیّت نیست
مرغْ تسبیح‌گوی و من خاموش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن درباره تجربه یک فرد در شب و سحر است که در کاروانی سفر می‌کند. او در کنار یک بیشه خوابیده و ناگهان صدای نعره‌ای از یکی از همراهان شنیده میشود. صبح که میشود، از او می‌پرسد چرا اینچنین نگران است و او توضیح می‌دهد که درختان و حیوانات به صدا درآمده‌اند و او احساس کرده که ناله‌ی آن‌ها را نباید نادیده بگیرد. او به فکر می‌افتد که در حالی که همه در تسبیح و دعای خداوند هستند، او خوابیده است و این با انسانیت سازگار نیست. در نتیجه، یک دوست مخلص او به این موضوع اشاره می‌کند که باور ندارد صدای مرغی بتواند این‌قدر او را تحت تأثیر قرار دهد. او به این شخص می‌گوید که این نشان‌دهنده‌ی شرط انسانیت است که باید به ندای طبیعت پاسخ داد.
هوش مصنوعی: به خاطر دارم شبی را که در کاروانی بودم و تا صبح را در کنار یک درختزار خوابیده بودم.
هوش مصنوعی: شوریده‌ای که در آن سفر با ما بود، فریادی کشید و به سمت بیابان حرکت کرد و هیچ وقت آرامش پیدا نکرد.
هوش مصنوعی: زمانی که صبح شد، از او پرسیدم: حالت چطور بود؟
هوش مصنوعی: گفت: بلبل‌ها را دیدم که از درخت به ناله افتاده‌اند و کبک‌ها از کوه، و قورباغه‌ها در آب و حیوانات من از جنگل صدا می‌زنند؛
به تفکّر دریافتم که ناجوانمردی است همهٔ آفریدگانْ خدای را به پاکی یاد کنند و من در اینحال بی‌خبر خفته باشم.
دیشب به سحرگاه پرنده‌ای شور و فغان می‌کرد. نغمهٔ وی خرَد و شکیب و تاب و آگاهی از من بِرُبود و خروش از من برآمد.
همانا یاری پاکدل خروش من را شنید؛
گفت: به راستی نمی‌دانستم که فریاد مرغی تو را بدین‌گونه سرگشته سازد و از دست بِبَرَد.
به پاسخ گفتم: در آیین مردمی روا نیست که پرنده‌ای خدای را به پاکی صفت کند و من آنگاه دم فرو بسته مانم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
معرفی ترانه‌های دیگر
تا به حال ۱۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.