گنجور

 
سعدی
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان »

حکایت شمارهٔ ۲۵

یکی را از مشایخ شام پرسیدند از حقیقتِ تصوّف؛

گفت: پیش از این طایفه‌ای در جهان بودند به‌صورت پریشان و به‌معنی جمع، اکنون جماعتی هستند به‌صورت جمع و به‌معنی پریشان.

چو هر ساعت از تو به جایی رود دل

به تنهایی اندر، صفایی نبینی

ورت جاه و مال است و زَرع و تجارت

چو دل با خدای است، خلوت‌نشینی