گنجور » مولانا » دیوان شمس » رباعیات

ناشناس در ‫۱۳ سال و ۹ ماه قبل، یکشنبه ۳۱ مرداد ۱۳۸۹، ساعت ۰۱:۵۳ نوشته:

آیا این شعر دلالت میکند بر ترک بودن مولانا ؟!!

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

سپیتامن آرین در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۹ شهریور ۱۴۰۱، ساعت ۱۹:۵۷ پاسخ داده:

خیر هرکس ذره ای با ادبیات فارسی آشنایی داشته باشه میفهمه استعارات ترک وهندو و رومی و زنگی معانی خاصی دارند

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

سپیتامن آرین در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۱ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۲۳:۰۶ پاسخ داده:

تو ماه ترکی و من اگر ترک نیستم

دانم من این قدر که به ترکی است آب سو

آب حیات تو گر از این بنده تیره شد

ترکی مکن به کشتنم ای ترک ترک خو

رزق مرا فراخی از آن چشم تنگ توست

ای تو هزار دولت و اقبال تو به تو

مولوی در اینجا به صراحت گفته ترکی بلد نیست،و معشوق را ترک ترک خو و غارتگر دل معرفی میکنه

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

پیک سحری ا در ‫۳ ماه قبل، پنجشنبه ۵ بهمن ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۰۶ پاسخ داده:

در پاسخ به سپنتامن آرین که شعری آورده اند. در این شعر که مولانا فرموده است اگر من ترک نیستم حداقل میدانم که آب میشود سو ... معنی این نیست که من ترک نیستم . شما فرض کن من عرب هستم و در مقابل شخصی هستم که در ادبیات عربی و کتاب های عربی سرآمد روزگار است و استاد کاملی است منم عربی بلدم ولی در زبان عربی غرق نشدم . در مقابل چنین شخصی میگم اگر من عرب نباشم حداقل میدونم که در عربی آب میشود فلان چیز ... به کار بردن واژه ی اگر هم به همین دلیل است وگرنه برای رد این ادعا خود این شعر کافی است در بیت های بعدی همین شعری که شما آوردید تقریبا پنجاه درصد شعر به زبان ترکی است. بیت های بعدی همین شعر :‌

ای ارسلان قلج مکش از بهر خون من

عشقت گرفت جمله اجزام مو به مو

زخم قلج مبادا بر عشق تو رسد

از بخل جان نمی‌کنم ای ترک گفت و گو

بر ما فسون بخواند ککجک ای قشلرن

ای سزدش تو سیرک سزدش قنی بجو

-

من فکر میکنم منظور مولانا از ماه و آب در این شعر این است که شمس ماه مردم ترک است و مولانا همچون سو ( آب ) انعکاس ماه در آب است و به نوعی به کوچک بودن خود در مقابل شمس اشاره دارد نه به اینکه ترکی بلد نیست

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

سپیتامن آرین در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، شنبه ۲ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۱۰:۱۷ پاسخ داده:

مولوی اینجا استعاره بکار برده میگه اگرچه ظاهرم به دشمن میخوره اما دشمن نیستم اگرچه ظاهر بد وسیاه است اما باطنا نیک سیرت و از خودتان (صوفیان )هستم و استعارات ترک وهندو در اشعار اغلب شاعران فارسی به عنوان دو صفت متضاد بکار رفته

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

سپیتامن آرین در ‫۱۲ روز قبل، جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۱۶:۰۴ پاسخ داده:

این شعر مولانا دلالت بر چی دارد؟

آن ترک سلامم کند و گوید: « کیسن »

گویم که: « خمش کن که نه کی دانم و نی بی »

آن معتزلی پرسد، معدوم نه شیء است ؟

بیخود بر من شیی بود، و با خود لاشی

مولوی

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

niyaz در ‫۹ سال و ۶ ماه قبل، چهارشنبه ۷ آبان ۱۳۹۳، ساعت ۱۷:۴۴ نوشته:

بدون شک
مولانا شعر های ترکی هم داره
و قسمت های زیادی از بلخ امروزی و بلخ قدیم رو ترکتبار ها (ازبک ها و ترکمن ها) تشکیل میدن

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

سپیتامن آرین در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۱ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۲۸ پاسخ داده:

مولانا چندبیت ترکی بیشتر نداره به همون اندازه هم شعر یونانی داره،آیااین دلیل بر یونانی بودن مولاناست؟

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ادب دوست در ‫۸ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۵ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۴:۴۳ نوشته:

خود میگوید:
نیمیم زترکستان ، نیمیم ز فرغانه......

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

امیر علی هدایتی در ‫۲ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۱۷:۲۹ پاسخ داده:

مطلب زیر از عایشه حر روزنامه نگار، تاریخدان و محقق ترکیه است: مولانا، ایرانی ،ترک یا رومی

مولانا از این سبب که در یکی از ممالک ایرانی یعنی خراسان دیده به جان گشاده است ایرانی و شاعر پارسی گو شناخته می شود. از سوی دیگر به سبب این رباعی ترک نیز شناخته می شود: بیگانه می گویید مرا زین گویم در شهر شما خانه خود می جویم دشمن نیم ار چند که دشمن رویم اصلم ترک است اگر چه هندی گویم از نظر برخی در این ابیات هندی در واقع استعاره از فارسی است اما این عقیده درست به نظر نمی رسد زیرا در آن دوران کسی در قونیه به خاطر پارسی گویی مورد سرزنش قرار نمی گرفت. فارسی زبان رسمی دولت سلجوقی بود. اما برعکس در واقع در اینجا تُرک استعاره از معشوق زیبا روی است و معنای حقیقی ندارد. اصطلاح هندو در اشعار فارسی نیز به معنی سیاه ، تاریک و زشت تعبیر می شود. شاید منظور مولانا این بود که علیرغم ظاهرم درون زیبایی دارم. حافظ شیرازی نیز از این مفهوم در غزلیاتش استفاده می کرد: اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را/ به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را. اما مولانا در دیوان کبیر شمس پاسخ خوبی به ترک ها،افغانی ها و تاجیک ها دارد که قصد مصادره اش را دارند، داده است. گه ترکم و گه هندو گه رومی و گه زنگی/ از نقش تو است ای جان اقرارم و انکارم نکته: ابیات زیر نیز از غزلیات شمس می باشد: تو ماه ترکی و من اگر ترک نیستم دانم من این قدر که به ترکی است آب سو

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

سپیتامن آرین در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۱ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۲۱:۰۶ پاسخ داده:

مولانا خودش بلخی بوده یکی از شهرهای کهن اوستا شکی در فارسی گو بودن ایشان نیست ،پسرش سلطان ولد که در قونیه به دنیا اومده هم ترکی بلد نبوده،ودر کتاب ولدنامه اینجور گفته:     گذر از گفت ترکی و رومی

چون از آن اصطلاح محرومی

   لیک از پارسی گوی و از تازی

چونکه در هر دو خوش همی تازی

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

رحمان در ‫۸ سال و ۶ ماه قبل، دوشنبه ۱۸ آبان ۱۳۹۴، ساعت ۱۵:۴۵ نوشته:

در ادبیات باستان واژه ترک دلالت بر معشوق تندخوی دارد. از آنجا که مولوی هرگز به هندو سخنی نگفته و آن زبان را نمیدانسته پس این شعر رنگ استعاری دارد نه قومیتی.
در این رباعی ترک استعاره از زیباروی است و هندو اشاره به زشت رو دارد. مولوی اشاره دارد به این موضوع که اگر چه صورتم تیره و شبیه به هندوهاست اما سیرت من زیباروی و پاک است. مولاناکه در اصل زاده وخش تاجیکستان امروزی بوده(نه بلخ) اصالتا ترک نبوده است هرچند که اصرار بر قومیت او تلاشی سخیف است اما میتواند دغدغه افراد ظاهربین را تسکین دهد!! در بیت ایشان در مثنوی میفرماید:
ای تُرک ِ ماه‌چهره، چه گردد که صبح، تو//
آیی به حجره‌ی ِ من و گویی که: گـُل برو!//
تو ماه ِ ترکی و من اگر ترک نیستم،//
دانم من این قَدَر که به ترکی است، آب سُو//
آب ِ حیات ِ تو گر از این بنده تیره شد،//
تُرکی مکن به کُشتَنَم‌ام ای تُرک ِ تُرک‌ خو//
سلطان ولد فرزند مولانا نیز که به ترکی چندان آشنایی نداشت و رغبت نداشته است می گوید:
تورکچه اگر بیلیدیم
بی سوزی بین ایلیه دیم
تات جه اگر دیله سوز
گویم اسرار اولی
(ترجمه: اگر ترکی می دانستم, یک سخن به هزار میرساندم. هرگاه به زبان تات(فارسی پهلوی) گوش فرادهید, اسرار سزاوارتر می گویم)
باز پسر مولانا در یکی از منظومه های مخلوط و ملمع , سخنش را با این ابیات پایان داده و ناتوانی خود را در سرودن اشعار ترکی و محرومیت از اصطلاحات آن زبان, بیان داشته است:
گذر از گفت ترکی و رومی
چون از آن اصطلاح محرومی
لیک از پارسی گوی و از تازی
چونکه در هر دو خوش همی تازی

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

فرهود در ‫۷ سال و ۱۱ ماه قبل، شنبه ۱ خرداد ۱۳۹۵، ساعت ۲۰:۳۰ نوشته:

هندی گوی با هندی روی تفاوت دارد.
هندی گویی با هندو گویی تفاوت دارد.
سیاق شعر با استعاره ترک به معنای زیباروی چندان منطبق نیست.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

امیر علی هدایتی در ‫۲ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۱۷:۴۱ پاسخ داده:

مطلب زیر از عایشه حر روزنامه نگار، تاریخدان و محقق ترکیه است:

مولانا، ایرانی ،ترک یا رومی

مولانا از این سبب که در یکی از ممالک ایرانی یعنی خراسان دیده به جان گشاده است ایرانی و شاعر پارسی گو شناخته می شود. از سوی دیگر به سبب این رباعی ترک نیز شناخته می شود: بیگانه می گویید مرا زین گویم در شهر شما خانه خود می جویم دشمن نیم ار چند که دشمن رویم اصلم ترک است اگر چه هندی گویم از نظر برخی در این ابیات هندی در واقع استعاره از فارسی است اما این عقیده درست به نظر نمی رسد زیرا در آن دوران کسی در قونیه به خاطر پارسی گویی مورد سرزنش قرار نمی گرفت. فارسی زبان رسمی دولت سلجوقی بود. اما برعکس در واقع در اینجا تُرک استعاره از معشوق زیبا روی است و معنای حقیقی ندارد. اصطلاح هندو در اشعار فارسی نیز به معنی سیاه ، تاریک و زشت تعبیر می شود. شاید منظور مولانا این بود که علیرغم ظاهرم درون زیبایی دارم. حافظ شیرازی نیز از این مفهوم در غزلیاتش استفاده می کرد: اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را/ به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را. اما مولانا در دیوان کبیر شمس پاسخ خوبی به ترک ها،افغانی ها و تاجیک ها دارد که قصد مصادره اش را دارند، داده است. گه ترکم و گه هندو گه رومی و گه زنگی/ از نقش تو است ای جان اقرارم و انکارم نکته: ابیات زیر نیز از غزلیات شمس می باشد: تو ماه ترکی و من اگر ترک نیستم دانم من این قدر که به ترکی است آب سو

پیوند به وبگاه بیرونی

در این ویدیو که از تلویزیون ترکیه پخش شده، به وضوح گفته شده که مولانا ترک نبود

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ناشناس در ‫۷ سال و ۱۱ ماه قبل، یکشنبه ۲ خرداد ۱۳۹۵، ساعت ۱۹:۱۶ نوشته:

جناب شمس،
اگر از زبان شمس است ، روی سخن وی با بلخی بوده است و این بلخی است که می گوید نیمیم زترکستان ، نیمیم ز فرغانه ، و فراموش نکنیم که تبار شمس را جمله شرح حال نویسان تبریزی دانسته اند جلال الدین تبار فرغانی دارد.
از دیگر سو این دو چنان درهم تنیده بوده اند به ویژه در این غزل، که جدا کردن که و کی گر نه محال بسیار دشوار است.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

محمد در ‫۷ سال و ۸ ماه قبل، پنجشنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۵، ساعت ۱۵:۱۸ نوشته:

در ادبیات فارسی واژه "ترک" علاوه بر اشاره به قومیت ترک برای توصیف زیبایی یا تندخویی معشوق و محبوب هم به کار میرود. لیکن استقاده کلمه ترک در این بیت بیشتر معنی "قوم ترک" را به ذهن متواتر میکند. با توجه به جغرافیای محل تولد و زندگی جلال الدین محمد بلخی و زبانی که اکثر شعرهایش به آن زبان هست، بهتر میشود این بیت را فهم کرد.
مولانا در ترکیه زندگی میکرده و اساسا سیر تحول و مولانا شدنش در آن محیط اتفاق افتاده. لیکن به فارسی شعر میسروده است. در این دوبیت او میخواهد به مردم بگوید که با اینکه به فارسی شعر میگوید لیکن خودش نیز ترک است و با مردم ترک ساکن آناطولی از یک تبار است و مخواهد که او را از خود بدانند.
در مورد زادگاه مولانا و ترکیب قومیتی آن هم همین بس که در اینترنت نقشه قومیتی افغانستان را ببینید. قسمتهای شمالی افغانستان در ولسوالیهای بلخ، فاریاب، جوزجان، تخار، سمنگان و سرپل دارای اکثریت ترکمن و ازبک هستند.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

سپیتامن آرین در ‫۱ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۱ مهر ۱۴۰۱، ساعت ۱۷:۳۵ پاسخ داده:

نصف ژاپن هم ترک هستند

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

روفیا در ‫۷ سال و ۸ ماه قبل، پنجشنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۵، ساعت ۲۲:۳۰ نوشته:

متبادر جانم!

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

گمنام در ‫۷ سال و ۸ ماه قبل، پنجشنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۵، ساعت ۲۳:۱۲ نوشته:

این هم از آن فرمایشهاست که در حال و هوایی خاص
به قلم آمده است ، جدی نگیرید

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

niyaz در ‫۷ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۰۲:۱۵ نوشته:

کی گفته ترکبارا ساکنان اصلی بلخ نبوده اند.
این امیر علیشیر نوایی بود که بلخ را ساخت و تاریخ گواه این است.
فقط کافیست تحقیق کنید.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

امیر علی هدایتی در ‫۲ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۱۸:۵۶ پاسخ داده:

نقشه های مربوط به حکومت سامانیان که سلسله ای ایرانی بودند( تا ۳۹۵ قمری) را ملاحظه کنید. مرزهای سامانیان و قبایل ترک مشخص شده که شهرهای بلخ،سمر قند، بخارا در ناحیه حکومت سامانیان قرار داشته است.

ضمنا علیشیر نوایی در سال ۸۴۴ ق بدنیا آمده است ولی مولانا در سال ۶۰۴ ق !!!!!!!

نظر شما بر اساس کدام تاریخ و جغرافیاست؟!!!

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

خواجوی کرمانی در ‫۷ سال و ۵ ماه قبل، جمعه ۱۹ آذر ۱۳۹۵، ساعت ۰۳:۲۴ نوشته:

niyaz
بلخ کهن ترین شهر جهان است، آقای علی شیر گمان نمی برم کهن ترین ترک بوده باشد

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

امیر در ‫۶ سال قبل، شنبه ۲۵ فروردین ۱۳۹۷، ساعت ۱۶:۳۷ نوشته:

چیزی که عیان نوشته شده نیازی به تفسیر ندارد. در این شعر سخنی از معشوق نیست که ترک بودن را به زیبارویی معشوق نسبت داد. با توجه به بیت قبلی که میگوید بیگانه مگیرید مرا کاملا مفهوم تضاد بین ترک بودن و فارسی سرودن برداشت میشود. بهتر است به جای مصادره آثار و اشخاص به ایران و ایرانی به فکر اعتلای جایگاه ایران و ایرانی باشیم.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

امیر علی هدایتی در ‫۲ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۱۸:۳۶ پاسخ داده:

مطلب زیر از عایشه حر روزنامه نگار، تاریخدان و محقق ترکیه است: مولانا، ایرانی ،ترک یا رومی مولانا از این سبب که در یکی از ممالک ایرانی یعنی خراسان دیده به جان گشاده است ایرانی و شاعر پارسی گو شناخته می شود. از سوی دیگر به سبب این رباعی ترک نیز شناخته می شود: بیگانه می گویید مرا زین گویم در شهر شما خانه خود می جویم دشمن نیم ار چند که دشمن رویم اصلم ترک است اگر چه هندی گویم از نظر برخی در این ابیات هندی در واقع استعاره از فارسی است اما این عقیده درست به نظر نمی رسد زیرا در آن دوران کسی در قونیه به خاطر پارسی گویی مورد سرزنش قرار نمی گرفت. فارسی زبان رسمی دولت سلجوقی بود. اما برعکس در واقع در اینجا تُرک استعاره از معشوق زیبا روی است و معنای حقیقی ندارد. اصطلاح هندو در اشعار فارسی نیز به معنی سیاه ، تاریک و زشت تعبیر می شود. شاید منظور مولانا این بود که علیرغم ظاهرم درون زیبایی دارم. حافظ شیرازی نیز از این مفهوم در غزلیاتش استفاده می کرد: اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را/ به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را. اما مولانا در دیوان کبیر شمس پاسخ خوبی به ترک ها،افغانی ها و تاجیک ها دارد که قصد مصادره اش را دارند، داده است. گه ترکم و گه هندو گه رومی و گه زنگی/ از نقش تو است ای جان اقرارم و انکارم نکته: ابیات زیر نیز از غزلیات شمس می باشد: تو ماه ترکی و من اگر ترک نیستم دانم من این قدر که به ترکی است آب سو

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

سپیتامن آرین در ‫۱۲ روز قبل، جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۱۶:۰۳ پاسخ داده:

کجاش به فارسی اشاره کرده؟؟؟

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

مهرداد در ‫۵ سال و ۷ ماه قبل، یکشنبه ۱ مهر ۱۳۹۷، ساعت ۱۶:۵۱ نوشته:

مقام مولانا بسیار بالاتر از این است که سعی کنیم او را در قالب های تنگ ملی و قومی و یا دینی و مذهبی بگنجانیم. فلسفه وی خصوصا بعد از ملاقات با شمس تبریزی فلسفه عشق بر مبنای وحدت وجود است که معلم معروف آن ابن عربی بوده. مولانا تمامی عمر خود را در تحت حکومت ترکان خوارزمشاهی (سلطان علاءالدین محمد خوارزمشاه ) و سلجوقیان روم سپری کرد و وی خانوادهایشان با سلاطین آن دوران ارتباظ نزدیک داشتند. چنانکه بهاالدین ولد یعنی پدر مولانا از خانواده خوارزمشاهیان ترک بوده. در نتیجه اینکه وی خود را چزوی از جامعه ترک بداند تعجبی نیست هر چند که از لحاظ زبان ادبی با زبان فارسی بسیار راحت تر بوده و میشود به اطمینان گفت که زبان اصلی و ادبی وی فارسی بوده.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

Ehsan saleh در ‫۵ سال و ۶ ماه قبل، یکشنبه ۶ آبان ۱۳۹۷، ساعت ۱۹:۲۲ نوشته:

جهت اطلاع شمایان می خواهم بگویم که مولانا ، هندی زبان رسمی هند در آن زمان را می گوید یعنی همان پارسی دری می گوید من پارسی نیستم اگر هم پارسی گویم

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

امیر علی هدایتی در ‫۲ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۱۹:۱۰ پاسخ داده:

مطلب زیر از عایشه حر روزنامه نگار، تاریخدان و محقق ترکیه است:

مولانا، ایرانی ،ترک یا رومی

مولانا از این سبب که در یکی از ممالک ایرانی یعنی خراسان دیده به جان گشاده است ایرانی و شاعر پارسی گو شناخته می شود. از سوی دیگر به سبب این رباعی ترک نیز شناخته می شود: بیگانه می گویید مرا زین گویم در شهر شما خانه خود می جویم دشمن نیم ار چند که دشمن رویم اصلم ترک است اگر چه هندی گویم از نظر برخی در این ابیات هندی در واقع استعاره از فارسی است اما این عقیده درست به نظر نمی رسد زیرا در آن دوران کسی در قونیه به خاطر پارسی گویی مورد سرزنش قرار نمی گرفت. فارسی زبان رسمی دولت سلجوقی بود. اما برعکس در واقع در اینجا تُرک استعاره از معشوق زیبا روی است و معنای حقیقی ندارد. اصطلاح هندو در اشعار فارسی نیز به معنی سیاه ، تاریک و زشت تعبیر می شود. شاید منظور مولانا این بود که علیرغم ظاهرم درون زیبایی دارم. حافظ شیرازی نیز از این مفهوم در غزلیاتش استفاده می کرد: اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را/ به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را. اما مولانا در دیوان کبیر شمس پاسخ خوبی به ترک ها،افغانی ها و تاجیک ها دارد که قصد مصادره اش را دارند، داده است. گه ترکم و گه هندو گه رومی و گه زنگی/ از نقش تو است ای جان اقرارم و انکارم نکته: ابیات زیر نیز از غزلیات شمس می باشد: تو ماه ترکی و من اگر ترک نیستم دانم من این قدر که به ترکی است آب سو

لینک زیر مربوط به برنامه ای است که از تلویزیون ترکیه پخش شده و مهمان برنامه صراحتا می گوید مولانا ترک نیست!

پیوند به وبگاه بیرونی

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

مهرداد در ‫۵ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۱۳ بهمن ۱۳۹۷، ساعت ۲۱:۴۵ نوشته:

مفهوم و معنی بیت هر چیزی که هست قطعا و یقینا به معنی ترک بودن مولانا نیست.
مولانا اگر ترک بود باید حداقل بخشی از اشعارش رو به ترکی مینوشت ولی وجود چند بیت ترکی آن هم به صورت ترکیبی با فارسی به معنی ترک بودن مولانا نیست
چرا که هر شاعری در زبان مادری خود تواناتر است تا زبانی دیگر.
ولی بسیار جالب است که مولانا با هزاران بیت فارسی ایرانی بودنش ثابت نمیشود ولی با یک بیت که آن هم بهیچ وجه معلوم نیست چه منظوری دارد مولانا ترک میشود،
اگر مولانا ترک بود و مردم قونیه هم ترک پس چرا به فارسی شعر میگفت.مردم قونیه هم حتی ترک نبوده اند و فارسی میفهمیده اند چه برسد به مولانا.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

بهنام در ‫۴ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۵ مهر ۱۳۹۸، ساعت ۱۱:۴۶ نوشته:

این ابیات هم دلالت بر ترک بودن مردم تبریز در آن زمان و هم ترک بودن مولانا دارد.اون دسته از افرادی که میگن اینجا استعاره استفاده شده اشتباه می کنند..چون شاعر مستقیما میگه اصلم ترک است اگر چه هندی گویم...نه هندی رویم!

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

امیر علی هدایتی در ‫۲ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۱۸:۳۴ پاسخ داده:

شما ابتدا، کتاب تاریخ غزها نوشته فاروق سومر تاریخ دان( متخصص تاریخ و طوایف ترک ها) اهل ترکیه را مطالعه کن و سپس نظر بده!!!

او در کتاب فوق چنین آورده است:

«می دانیم که غزها که از قرن یازدهم میلادی به آنها ترکمن نیز گفته شده است، نیای ترکهای ترکیه، ایران، آذربایجان( اران)، عراق و ترکمنستان هستند» پیشگفتار مولف

« غزها هم موجب تاسیس دولت سلجوقی شدند و هم مرزهای آنان را توسعه دادند. به دنبال تاسیس دولت، غزها دسته دسته و گروه گروه سرزمین اصلی خود را ترک و از جانب دولت، به مرزهای بیزانس اعزام شدند» صفحه ۱۴۷

« از هنگام فتوحات سلجوقی به بعد گروه های انبوهی از غرها( ترکمن) در منطقه ی آذربایجان می زیستند» صفحه ۱۷۴

در اینجا،در باب اینکه پیش از سلجوقیان، غزها که اجداد ترکهای امروزی هستند، در آذربایجان می زیستند، مطلبی ذکر نکرده است چه رسد به اینکه از زمان باستان ساکن آن مناطق بودند.

و نیز فاروق سومر در مقاله ای با عنوان«نگاهی عمومی به تاریخ ترک زبان شدن اذربایجان» با جزییات به مسئله تغییر زبان مردم آذربایجان اشاره می کند. لینک زیر پی دی آف مقاله به زبان ترکی است:

پیوند به وبگاه بیرونی

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

میثم.ط در ‫۴ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱۲ آبان ۱۳۹۸، ساعت ۱۶:۴۶ نوشته:

با سلام و درود.
مصراع پایانی به ترک بود مولانا اشاره ندارد.
مولانا که به پارسی سخن می گفته، بنابراین هندی گویی در این رباعی کنایی است. هر زمان که در چامه های مولانا هندی یا هندو در کنار ترک میاد معنای کنایی دارد.
ترک کنایه از سپید و زیبایی است و هندو/هندی کنایه از زشتی و سیاهی است.
بیت پایانی میگه: اگرچه مانند دشمنان شما هستم، ولی دشمن نیستم. سخنانم هندی (زشت) هستند، ولی اصل (نهان) من پسندیده و نیک و زیباست.
غزل 524 را در همین تارنگار بنگرید. در بیت دوم، مصراع نخست آمده: روزیست اندر شب نهان ترکی میان هندوان
روز را به ترک و شب را به هندو تشبیه کرده.
همین کنایه نیز در غزل 525 تکرار شده:
هندوی شب نعره زنان کان ترک در خرگاه شد
ترک را به روشنی و سپیدی، سیاهی و تاریکی را به هندو تشبیه کرده.
زادگاه حضرت مولانا در بلخ بوده که یکی از کهن ترین شهرهای جهان است. این دلیل نمی شود که مولانا در قونیه بوده، پس ترک است. مانند این می ماند که سوریه بگوید شریعتی از ما بوده، ولی پارسی می نوشته.
ولی همواره گفتم، چامه سرایان ایرانی نه تنها برای ایران، بلکه برای همه چهان هستند. مولانا مال همه ی جهان است.
بدرود.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

قره داغلی در ‫۴ سال و ۲ ماه قبل، شنبه ۲۶ بهمن ۱۳۹۸، ساعت ۰۲:۳۱ نوشته:

دیگر اینجا خودِ مولوی به روشنی اعلام موصع میکنه میگه گرچه به هندی شعر می گویم ولی تُرک هستم. حالا چرا به جای فارسی میگی هندی خود جای سوال هست!

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

امیر علی هدایتی در ‫۲ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۱۹:۲۲ پاسخ داده:

مطلب زیر از عایشه حر روزنامه نگار، تاریخدان و محقق ترکیه است:

مولانا، ایرانی ،ترک یا رومی

مولانا از این سبب که در یکی از ممالک ایرانی یعنی خراسان دیده به جان گشاده است ایرانی و شاعر پارسی گو شناخته می شود. از سوی دیگر به سبب این رباعی ترک نیز شناخته می شود: بیگانه می گویید مرا زین گویم در شهر شما خانه خود می جویم دشمن نیم ار چند که دشمن رویم اصلم ترک است اگر چه هندی گویم از نظر برخی در این ابیات هندی در واقع استعاره از فارسی است اما این عقیده درست به نظر نمی رسد زیرا در آن دوران کسی در قونیه به خاطر پارسی گویی مورد سرزنش قرار نمی گرفت. فارسی زبان رسمی دولت سلجوقی بود. اما برعکس در واقع در اینجا تُرک استعاره از معشوق زیبا روی است و معنای حقیقی ندارد. اصطلاح هندو در اشعار فارسی نیز به معنی سیاه ، تاریک و زشت تعبیر می شود. شاید منظور مولانا این بود که علیرغم ظاهرم درون زیبایی دارم. حافظ شیرازی نیز از این مفهوم در غزلیاتش استفاده می کرد: اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را/ به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را. اما مولانا در دیوان کبیر شمس پاسخ خوبی به ترک ها،افغانی ها و تاجیک ها دارد که قصد مصادره اش را دارند، داده است. گه ترکم و گه هندو گه رومی و گه زنگی/ از نقش تو است ای جان اقرارم و انکارم

نکته: ابیات زیر نیز از غزلیات شمس می باشد: تو ماه ترکی و من اگر ترک نیستم دانم من این قدر که به ترکی است آب سو

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

Hosein در ‫۴ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۱۷ اسفند ۱۳۹۸، ساعت ۰۸:۴۰ نوشته:

البته مولانا در غزل 2233 میفرماید: تو ماه ترکی و من اگر ترک نیستم. دانم بدین قدر که به ترکی است آب، سو.
این اشعار دلیل نمیشه که مولانا ترک باشه.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

مرزبان در ‫۴ سال قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۳۹۹، ساعت ۱۸:۵۶ نوشته:

از همه چیز گذشته بلخ باستانی که اصلا پهلو و پهله است و ان را یلخ بامی میگفتند و انرا پهله و پخله بختی به معنی بلخ روشن و بلخ خوشبخت میگفتند
بهله بختی صفت بختی و پختی مانند پخش و پخش یکی هستند پخش کردن و بحش کردن یکیست در زمان ما بی سوادها جدایش کردند
وهمان بی سوادها نفهمیدن در اوستا نیز بلخ با صفت بختی بامیک به معنی بلخ بخت روشنا امده است - لطفا کسی نیاید قوول فلان دانشمند را بیاورد که گمان کرده بخدی درست است -
بلخ پایگاه ایران زمین ریشه اش پهلو و پرثو و پرسو یکی است پهله و پارسه به معنی مرکز پارسان است در واقع به معنی ضلح و دنده پارسیان است و این نام را به مراکز پارسی میدادند چهار ضلع پارسی بلخ پارسه پهله خراسان و پهله غربی شامل پنج شهرب بزرگ اذربایجان و همدان و اصفهان و ری و دینور میشد و تمتم شمال اهواز و شرق بغداد را میگرفت )
این زبان پارسی دری است و گویش ادبی زبان پارسی است فارسی پهلوی نیز منسوب به پهله است و میتواند اشکانی باشد و میتواند ساسانی باشد و میتواند بلخی باشد به مجموع انها زبان پهلوانی میگیوند -پهلوان یعنی کسی که اهل یکی از این پهله هاست -ان نون نسبت است و پختو یعنی منسوب به بختو - - حالا به قول شیرازیا حالتون بختره کاکو - هرکه گفت بیتره بدانید اصل نیست - تازه به هیزمم میگفتن خیزم - علو بگیری - واخ واخ - بخ بخ - به به وه -
بیچاره انان که گمان میکنند انسوی باختریا یعنی خاوریا - حالو حالتون بخترتره ؟
ما به سختی نمردیم و او بر بختی مرد انقدر با ضمه نگویید
پارسی را پاس بدارید و با گویش پهلوی اصیل خود سخن بگویید و با پارسی دری بنوسید

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

مرزبان در ‫۴ سال قبل، جمعه ۱۵ فروردین ۱۳۹۹، ساعت ۱۹:۱۶ نوشته:

ما عکس مولوی را نداریم اما هر انسانی میتواند خود را در ایینه نگاه کند اگر شبیه ایغورهاست و مانند چینیها ست از نژاد زرد و غز ( ترک ) است و اگرنه بداند که در تهاجم غزان و مغول زبانشان برگشته اری در بلخ کنونی ازبکهایی هستند که مخلوطی از نژاد زرد و ایرانی هستند و مشکلی هم نداریم با ایشان -
اصلا با گذشتگان هیچ مشکلی نداریم گذشتند و رفتند دیگر از چنگیز بتر که نیست - اولاد زاده اش امیر بخارا به ایران امد و شناسنامه ایرانی دارد و نوه اش در مشهد از ازبکستان خواست سمرقند و بخارا را به تاجیکان برگرداند

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

حسینی در ‫۳ سال و ۱۰ ماه قبل، شنبه ۲۴ خرداد ۱۳۹۹، ساعت ۱۷:۲۸ نوشته:

ترک بودنش رو داره اثبات میکنه

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

امیر علی هدایتی در ‫۲ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۱۹:۲۵ پاسخ داده:

مطلب زیر از عایشه حر روزنامه نگار، تاریخدان و محقق ترکیه است:

مولانا، ایرانی ،ترک یا رومی

مولانا از این سبب که در یکی از ممالک ایرانی یعنی خراسان دیده به جان گشاده است ایرانی و شاعر پارسی گو شناخته می شود. از سوی دیگر به سبب این رباعی ترک نیز شناخته می شود: بیگانه می گویید مرا زین گویم در شهر شما خانه خود می جویم دشمن نیم ار چند که دشمن رویم اصلم ترک است اگر چه هندی گویم از نظر برخی در این ابیات هندی در واقع استعاره از فارسی است اما این عقیده درست به نظر نمی رسد زیرا در آن دوران کسی در قونیه به خاطر پارسی گویی مورد سرزنش قرار نمی گرفت. فارسی زبان رسمی دولت سلجوقی بود. اما برعکس در واقع در اینجا تُرک استعاره از معشوق زیبا روی است و معنای حقیقی ندارد. اصطلاح هندو در اشعار فارسی نیز به معنی سیاه ، تاریک و زشت تعبیر می شود. شاید منظور مولانا این بود که علیرغم ظاهرم درون زیبایی دارم. حافظ شیرازی نیز از این مفهوم در غزلیاتش استفاده می کرد: اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را/ به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را. اما مولانا در دیوان کبیر شمس پاسخ خوبی به ترک ها،افغانی ها و تاجیک ها دارد که قصد مصادره اش را دارند، داده است. گه ترکم و گه هندو گه رومی و گه زنگی/ از نقش تو است ای جان اقرارم و انکارم

نکته: ابیات زیر نیز از غزلیات شمس می باشد: تو ماه ترکی و من اگر ترک نیستم دانم من این قدر که به ترکی است آب سو

لینک زیر مربوط به برنامه ای در تلویزیون ترکیه است که مهمان برنامه صراحتا می گوید مولانا فارس بود نه ترک!!!!

پیوند به وبگاه بیرونی

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

کاوه ایلامی در ‫۳ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۴ تیر ۱۳۹۹، ساعت ۱۰:۵۷ نوشته:

ترک دربعضی اشعار مولانا یعنی سفیدی و خوش طینتی و هندو یعنی سیاهی وتاریکی
اینجا منظور مولوی تبار ونژادوقومیت اش نیست چون واضح است که او بلخی است وبلخ از کهن ترین شهرهای فارسی در اوستا است
اینجا مولوی میگوید اگرچه ظاهر و زبانم بد و هندیانه است اما اصل وباطنم خوب و ترکانه است
گواه این مطلب اشعار دیگرش راجع به ترک وهندو و ضد بودن آنهاست و اگر مولانا منظورش تبار ترکی اش بود پس زبانش هم باید هندی میبود که اینجور نیست
حاضران گفتند ای صدر الوری
راست‌گو گفتی دو ضدگو را چرا
گفت من آیینه‌ام مصقول دست
ترک و هندو در من آن بیند که هست
بد هندو نمودم آینه‌ام
حسد و کینه نیست اعلامش
نفس هندوست و خانقه دل من
از برون نیست جنگ و آرامش

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

حامد در ‫۳ سال و ۳ ماه قبل، شنبه ۱۳ دی ۱۳۹۹، ساعت ۰۱:۲۴ نوشته:

در بعضی از نسخه ها اینگونه آمده :
/اصلم ترک است گرچه دری می گویم/

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

میثم.ط در ‫۳ سال قبل، یکشنبه ۱۵ فروردین ۱۴۰۰، ساعت ۲۳:۰۷ نوشته:

گویا حضرات هیچ فهمی از استعاره های ادبی در زبان پارسی ندارند. پان ها و ترکیه همواره کوشیده است تا بزرگان ایران را بدوزد، از بس که خود هیچ ندارد!
مولانا فرماید:
گه ترکم و گه هندو گه رومی و گه زنگی
از نقش تو است ای جان اقرارم و انکار

در این رباعی، می فرماید که اگرچه هندی گویم، این که دارد پارسی می گوید، نه هندی. اینها استعارات ادبی است. ترک و هندو در چامه های مولانا استعاره است، نه در معنی حقیقی!

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

Franz در ‫۲ سال و ۸ ماه قبل، شنبه ۱۶ مرداد ۱۴۰۰، ساعت ۱۷:۲۷ نوشته:

با سلام، لطفا دوستان بدون سواد ادبی نسبت به هیچ موضوعی اظهار نظر نفرمایند، ضمنا اینگونه مسائل رو فقط باید با منطق حل کرد، نه با تعصب و نه با مراجعه به تاریخی که همه‌ش دروغ هست. ابتدا خدمت عزیزانی که دائما اشاره به استعاره بودن واژه ترک در این رباعی دارند عرض می کنم؛ درسته واژه ترک در ادبیات استعاره از معشوق زیبا و دلربا هست، با این حال عزیزان هنوز نمی دانند که چگونه میشه فرق استعاره رو با معنای حقیقی تشخیص داد؛ چرا هیچ توجهی به بیت اول رباعی ندارید؟ اگر حضرت مولانا استعاره بیان می کنند پس چرا در بیت اول از مردمی (یقینا مردم قونیه) خواهش دارند تا او رو از خودشون بدانند؟ اینجا آشکارا می فرمایند من از خودتون هستم؛ پس وقتی استعاره خواهیم داشت که عناوین ابیات قبلی شعر بر این امر دلالت داشته باشند، اما اینجا مولانا اول گفته من رو از خودتون بدونید، سپس ترک بودن رو بیان کرده که دلیل خود مولانا برای مردم هست. شاید برخی فکر کنند ترک اینجا ایهام هم باشه و مولانا هم ترک بودنش رو اعلام میکنه و هم پاکدل بودنش رو؛ اما این هم یک دلیل عالی برای این هست که مولانا از استعاره استفاده نکرده زیرا هرگز در هیچ شعری از ترک به معنای زیبا برای باطن و قلب پاک استفاده نشده، بلکه همواره برای چهره و منظر زیبا کاربرد داشته؛ لذا تنها منظور مولانا در اینجا ترک بودنش هست و بس. این یک استدلال کاملا فلسفی و دقیق و همچنین ساده و قابل فهم هست؛ اگر دوستان متعصب که میگن مولانا ترک نیست همین استدلال رو هم نپذیرند آشکارا مهر جهل و نادانی رو به پیشانی خودشون خواهند کوبید. با آرزوی موفقیت.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

امیر علی هدایتی در ‫۲ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۱۹:۲۷ پاسخ داده:

مطلب زیر از عایشه حر روزنامه نگار، تاریخدان و محقق ترکیه است:

مولانا، ایرانی ،ترک یا رومی

مولانا از این سبب که در یکی از ممالک ایرانی یعنی خراسان دیده به جان گشاده است ایرانی و شاعر پارسی گو شناخته می شود. از سوی دیگر به سبب این رباعی ترک نیز شناخته می شود: بیگانه می گویید مرا زین گویم در شهر شما خانه خود می جویم دشمن نیم ار چند که دشمن رویم اصلم ترک است اگر چه هندی گویم از نظر برخی در این ابیات هندی در واقع استعاره از فارسی است اما این عقیده درست به نظر نمی رسد زیرا در آن دوران کسی در قونیه به خاطر پارسی گویی مورد سرزنش قرار نمی گرفت. فارسی زبان رسمی دولت سلجوقی بود. اما برعکس در واقع در اینجا تُرک استعاره از معشوق زیبا روی است و معنای حقیقی ندارد. اصطلاح هندو در اشعار فارسی نیز به معنی سیاه ، تاریک و زشت تعبیر می شود. شاید منظور مولانا این بود که علیرغم ظاهرم درون زیبایی دارم. حافظ شیرازی نیز از این مفهوم در غزلیاتش استفاده می کرد: اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را/ به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را. اما مولانا در دیوان کبیر شمس پاسخ خوبی به ترک ها،افغانی ها و تاجیک ها دارد که قصد مصادره اش را دارند، داده است. گه ترکم و گه هندو گه رومی و گه زنگی/ از نقش تو است ای جان اقرارم و انکارم

نکته: ابیات زیر نیز از غزلیات شمس می باشد: تو ماه ترکی و من اگر ترک نیستم دانم من این قدر که به ترکی است آب سو

لینک زیر مربوط به برنامه ای در تلویزیون ترکیه است که مهمان صراحتا می گوید مولانا فارس بود نه ترک!!!

پیوند به وبگاه بیرونی

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

Franz در ‫۲ سال و ۸ ماه قبل، پنجشنبه ۲۱ مرداد ۱۴۰۰، ساعت ۱۸:۱۱ نوشته:

جناب پروفسور، ما از اشعار دیگه حرف نمی زنیم، از این شعر حرف می زنیم، من یک درخواستی دارم؛ شما که بلدید این شعر رو درست به زبان کنونی معنا کنید. به تنها چیزی که اشاره نمی کنید معنی شعر هست؛ همه چیز شعر معناش هست اما همونطور که گفتم آنقدر از لحاظ ادبی بی‌سواد هستید که همین مطلب در سطح ابتدایی رو هم درک نمی کنید، صرفا خوب بلدید با پر کردن صفحات و استفاده از متون طولانی اصل پاسخ رو ندید و مخاطب رو گیج کنید.

ضمنا این اصلا به پان‌ترکیسم ارتباطی نداره، بنده هم اصلا ترک نیستم واقعا، فقط واقعا هر آدم عاقلی از این حجم حرف بیهوده و ساختگی شماها حیرت میکنه

به جای عریضه شش متری نوشتن درباره هویت مولانا آموزه های ایشون رو بخونید و پی به عقل و منطق ببرید، هرچند که هرگز نخواهید برد.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

امیر علی هدایتی در ‫۲ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۱۲ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۱۹:۳۰ پاسخ داده:

مطلب زیر از عایشه حر روزنامه نگار، تاریخدان و محقق ترکیه است:

مولانا، ایرانی ،ترک یا رومی

مولانا از این سبب که در یکی از ممالک ایرانی یعنی خراسان دیده به جان گشاده است ایرانی و شاعر پارسی گو شناخته می شود. از سوی دیگر به سبب این رباعی ترک نیز شناخته می شود: بیگانه می گویید مرا زین گویم در شهر شما خانه خود می جویم دشمن نیم ار چند که دشمن رویم اصلم ترک است اگر چه هندی گویم از نظر برخی در این ابیات هندی در واقع استعاره از فارسی است اما این عقیده درست به نظر نمی رسد زیرا در آن دوران کسی در قونیه به خاطر پارسی گویی مورد سرزنش قرار نمی گرفت. فارسی زبان رسمی دولت سلجوقی بود. اما برعکس در واقع در اینجا تُرک استعاره از معشوق زیبا روی است و معنای حقیقی ندارد. اصطلاح هندو در اشعار فارسی نیز به معنی سیاه ، تاریک و زشت تعبیر می شود. شاید منظور مولانا این بود که علیرغم ظاهرم درون زیبایی دارم. حافظ شیرازی نیز از این مفهوم در غزلیاتش استفاده می کرد: اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را/ به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را. اما مولانا در دیوان کبیر شمس پاسخ خوبی به ترک ها،افغانی ها و تاجیک ها دارد که قصد مصادره اش را دارند، داده است. گه ترکم و گه هندو گه رومی و گه زنگی/ از نقش تو است ای جان اقرارم و انکارم

نکته: ابیات زیر نیز از غزلیات شمس می باشد: تو ماه ترکی و من اگر ترک نیستم دانم من این قدر که به ترکی است آب سو

لینک زیر ویدیوی است از تلویزیون ترکیه که در آن مهمان برنامه صراحتا می گوید مولوی فارس بود نه ترک!!!

پیوند به وبگاه بیرونی

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

عرفان . در ‫۲ سال و ۲ ماه قبل، دوشنبه ۲۵ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۰۸:۰۸ پاسخ داده:

farnaz گرامی فرموده بودید کلمه ترک در این بیت معنی زیبایی باطنی نمیدهد چون در تمام مواقعی که از این لغت به عنوان استعاره استفاده شده است منظور زیبایی ظاهری بوده است همین جمله میزان تسلط شما بر زبان فارسی و صحت بقیه ی فرمایشات شما را زیر سوال خواهد برد

در بسیاری از چامه های ادبیات پارسی نمیتوان به روشنی عنوان کرد که پی به منظور شاعر از شعرش برده ایم اما در این رباعی اگر واژه ترک را استعاره از زیبایی معنوی بگیریم بیراه نبوده است به نظر حقیر چون ظاهر پرستان در دوره مولانا همواره بر او خرده میگرفتند و جان کلامش را نمیخواستند بشنوند خطاب به آنان میگوید مرا از خودتان جدا نکنید و بیگانه گمان نکنید . مانند شما در شیوه زندگی دنیایی (کوی شما) دنبال رستگاری و اصل خود هستم.دشمن شما نیستم اگر چه گمان کنید (به خاطر عقاید و سخنانم) . اصل و نیتم زیبا و پسندیده است (ترک) اگر چه سخنانم در نظرتان زشت باشد(هندو گویم)

اگر مختصری با آثار و روحیات و مقصود متعالی مولانا آشنا باشید میدانستید مولانا هرگز برای نزدیک کردن خود با گروهی متوسل به ادعای هم تباری با آن ها نمیشده است او مبلغ عشق و مهر و خواستار نزدیکی تمام انسان ها بوده وگرنه جایگاه رهبری دینی خود بین مسلمانان را با ابراز سخنان و عقایدی که گروهی ظاهر پرست را بدو مشکوک کند و باعث صدور حکم تکفیر او بشود را هرگز مرتکب نمیشد

چه تدبیر ای مسلمان که من خود را نمیدانم نه ترسا نه یهودم من نه گبرم نه مسلمانم

نه شرقیم نه غربیم نه بریم نه بحریم نه از کان طبیعیم نه از افلاک گردانم

..

نه از هندم نه از چینم نه از بلغار و سقسینم نه از ملک عراقینم نه از خاک خراسانم

...

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

ملیکا رضایی در ‫۲ سال و ۸ ماه قبل، پنجشنبه ۲۱ مرداد ۱۴۰۰، ساعت ۱۹:۳۷ نوشته:

سلام

به نظر من با لحن بهتر نظر بدهیم بهتر هست .... :)

چرا با هم درست صحبت نکنیم ...

Farnaz عزیز اتفاقا هویت مولانا و دین او در فهم اشعار کمک دو چندان دارد کلا زندگی ابتدایی و دین شاعر میتواند کمک زیادی در فهم اشعار شعرا کند

سپاس از شما دوستان عزیز ...

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

شایان غفوری در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۹ مهر ۱۴۰۰، ساعت ۰۰:۳۸ نوشته:

پیوند به وبگاه بیرونی

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

شایان غفوری در ‫۲ سال و ۶ ماه قبل، جمعه ۹ مهر ۱۴۰۰، ساعت ۰۰:۳۹ نوشته:

https://www.instagram.com/p/CBiwVEIDLza/?utm_medium=copy_link

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

کوروش عباسی در ‫۲ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۷ بهمن ۱۴۰۰، ساعت ۲۰:۳۸ نوشته:

دوستان پانترک که بویی از ادبیات و شعر فارسی نبردن
توی شعر عرفانی دنبال نژاد مولانا میگردن
میدونیم که شما به شعر علاقه ندارید و بیشتر دنبال هویت میگردید

ولی معنی این مصرع ساده براتون بیان میکنم:
دیدید بعضی وقتا آدما بهم میگن درسته قیافم غلط اندازه ولی دلم مهربون
اینجا هم منظور مولانا همینه عزیزم میگه اصلم ترک است

یعنی درونم روشنه ولی هندی گویم ( هندی گویم اشاره به شعر های عجیب و غریب خودش داره )

منو بیگانه نبینید من از خودتونم

برداشت شما خیلی خوبه اینکه مولانا گفته داداشیا منم تورک بیاید بغلم
خال هندو و ترک شیرازی هم در شعر حافظ اومده
خال سیاه و زیبا روی شیرازی

یا شهریار میگه برو ای ترک
میگه برو ای سنگ دل
یا برو ای زیبا رو
شهریار یک دفعه که نمیاد بگه برو ای فارس
یا برو ای کرد
یا برو ای انگلیسی
مفهوم شعر رو فقط کسی میفهمه که علاقه مند به شعر باشه

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

سپیتامن آرین در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ شهریور ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۳۲ پاسخ داده:

دقیقا

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

سپیتامن آرین در ‫۱ سال و ۷ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ شهریور ۱۴۰۱، ساعت ۱۱:۳۰ نوشته:

سعدی علیه الرحمه:

سعدی از پرده عشاق چه خوش می‌گوید ترک من پرده برانداز که هندوی توام

ای امان از جهل اندر جهل اندر جهل مرکب جماعت متعصب پانترک،این ترک و هندو و رومی و زنگی در اشعار شاعران استعاره از دو صفت متضاد هستند نه نژاد و تبار،نه تنها در اشعار مولوی بلکه در اشعار اغلب شاعران فارسی به کار گرفته شده،محض اطلاع چند نمونه میاوریم:

خاقانی شروانی:

هندو بچه ای سازد ازین ترک ضمیرم

زان تا نشناسند بگرداند جلباب

و مجدد ایشان میفرماید :

ز زلفت بس نبود این ترک تازی

که هندوی دگر را برکشیدی

تو بر خاقانی بیچاره دایم

گهی تیغ و گهی خنجر کشیدی

یا خود مولانا در اینجا مجددا همین تعابیر را بکار برده:

حاضران گفتند ای صدر الوری

راست‌گو گفتی دو ضدگو را چرا

گفت من آیینه‌ام مصقول دست

ترک و هندو در من آن بیند که هست

یا مجدد میفرماید:

بد هندو نمودم آینه‌ام

حسد و کینه نیست اعلامش

نفس هندوست و خانقه دل من

از برون نیست جنگ و آرامش

یا مثلا نظامی گنجوی در چند جا این استعارات را بکار گرفته است :

دلش را برده بود آن هندوی چست

به ترکی رخت هندو را همی جست

ز هندو جستن آن ترکتازش

همه ترکان شده هندوی نازش

گشاد این ترک خو چرخ کیانی

ز هندوی دو چشمش پاسبانی

جهان هندوست تا رختت نگیرد

مگیرش سست تا سختت نگیرد

قرن ۲۲ شده و متاسفانه تنها کشورهایی که نژادپرستی را تبلیغ میکنند ترکیه و جمهوری دروغین آذربایجان هستند که تحت لوای پانترکیسم انهم با جعل و تحریف ،و دروغ پراکنی و سرقت مفاخر دیگران ذهن جوان ایرانی را شستشو می دهند

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

بابک در ‫۱ سال قبل، پنجشنبه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۵۷ نوشته:

چه تعصب زننده‌ای! الزامأ در کشف حقیقت، حق با اکثریت غوغاگر و تکرارگر نیست.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

پیک سحری ا در ‫۳ ماه قبل، پنجشنبه ۵ بهمن ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۰۸ نوشته:

مولانا در شعر دیگری میفرماید :‌

مرا گویی تو را با این قفس چیست

اگر مرغ هوایی من چه دانم

مرا راه صوابی بود گم شد

ار آن ترک ختایی من چه دانم

-

در مصرع آخر واژه ی ترک ختایی گویاست که منظور از ترک در اکثر مواقع چیست ؟

ختا شهری ترک نشین در شمال چین امروزی است که تقریبا نزدیک به بلخ است منطقه ای که مولانا متولد شده است.

من ترک ختایی هستم دیگر نمیشود استعاره باشد.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

سپیتامن آرین در ‫۱۲ روز قبل، جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۱۵:۴۱ پاسخ داده:

پس بفرما منظور مولوی از ترک در اینحا چه بوده؟

آن غزان ترک خون‌ریز آمدند

بهر یغما بر دهی ناگه زدند

دو کس از اعیان آن ده یافتند

در هلاک آن یکی بشتافتند

دست بستندش که قربانش کنند

گفت ای شاهان و ارکان بلند

مولوی

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

نریمان یی در ‫۲۶ روز قبل، جمعه ۲۴ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۱۷:۳۹ نوشته:

مولانا در بلخ به دنیا آمده و سپس در دوازده سالگی از ایران رد شده رفته پایتخت کشور سلجوقیان روم یعنی شهر قونیه و تمام عمر خود را در قونیه زندگی کرده سپس همانجا هم فوت کرده و مقبره اش انجاست. در ایران زندگی نکرده است.

شمال افغانستان که بلخ هم شامل آن میشود هنوز هم عمدتا ترک زبان هستن و هزاره ها و ترکان ختایی و بعضی ها ازبیک هستن. بیدل دهلوی هم ترک بود ولی کلا فارسی شعر گفته و حتی شهریار هم ترک بود تو تبریز خودمان شعر فارسی گفته چی میشه مثلا یکی مثل مولانا هم ترک باشه و شعر فارسی بگه چیز عجیبی نیس

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

سپیتامن آرین در ‫۱۲ روز قبل، جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۱۴:۳۲ پاسخ داده:

بلخ ایران نبوده؟

شما پانترکها مدرسه را باید از اول ابتدایی تکرار کنید

حمزه اصفهانی قرن سوم هجری،کتاب تاریخ پیامبران و شاهان(سنی ملوک الارض و الانبیا) :

و نیز انقراض برخی از دولتها با روی کار آمدن دولتهای دیگر که موجب فساد تاریخ گردیده ، آشکار شود . آنگاه به دنبال هر یک از ابواب مذکور ، فصلی در شرح علل تاریخی که ذکر آن در ضمن آن ابواب متناسب نبود ، می آورم :

بدان که ربع مسکون(یک چهارم زمین که قابل سکونت است) با تفاوت نواحی آن ، در میان هفت قوم بزرگ یعنی چین ، هند ، سودان ، بربر ، روم ، ترک و آریان تقسیم شده است .

آریان که همان فرس است در میان این کشورها قرار دارد ، و این کشورهای شش گانه محیط بدانند ، زیرا جنوب شرقی زمین در دست چین ، و شمال در دست ترک ، میانه جنوبی در دست هند ، و رو بروی آن یعنی.....

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

سپیتامن آرین در ‫۱۲ روز قبل، جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۱۴:۳۸ نوشته:

در کتاب مسالک الابصار نوشته شهاب الدین احمد بن فضل الله عمری، رئیس دیوان انشای سلاطین مملوکی مصر و شام که ایران و ایرانی را در آن دوران، یعنی نیمه نخست قرن هشتم هجری تعریف کرده است. یعنی همان سالهایی که حافظ در شیراز شعر می سرود.

فی مملکة الإیرانیین وهی العراق والعجم وخراسان)، هذه المملکة طولا من نهر جیحون المحیط بأخر حد خراسان إلی الفرات القاطع بینهما وبین الشام. وعرضا من کرمان المتصل بالبحر الفارسی المنقسم من البحر الهندی إلی نهایة ما کان بید بقایا الملوک السلجوقیة بالروم علی نهایة حدود العلایا وأنطاکیة من البحر الرومی".

ویفصل فی الجانب الشمالی بین هذه المملکة وبین بلاد القبجاق النهر المجاور الباب الحدید وهو المسمی باللغة الترکیة دمر قابو ، وبحر طبرستان وهو المسمی بحر الخرز والقلزم ).

أخبرنی الفاضل نظام الدین أبو الفضائل یحیی بن الحکیم الطیاری : أن هذه المملکة تکاد تکون تربیعیة)، فیکون طولها بالسیر المعتاد أربعة أشهر، وعرضها

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

سپیتامن آرین در ‫۱۲ روز قبل، جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۱۴:۳۹ نوشته:

#حمدالله_مستوفی قزوینی دانشمند قرن هفتم در “نزهه القلوب” طول و عرض ایران را این‌گونه برمی‌شمارد : “ملک ایران زمین، در واقع بر میان ربع مسکونست طولش از قونیه روم است تا جیحون بلخ . مسافت مابین طول ایران به حساب بطلمیوسی هشتصد و پنجاه و شش فرسنگ بود و به قیاس ابوریحان ششصد و چهل و هفت فرسنگ از جیحون بلخ تا سلطانیه سیصد و چهل و شش فرسنگ و از سلطانیه تا قونیه روم سیصد و یک فرسنگست. و عرضش از عبادان بصره است تا باب الابواب تمورقپو و مسافت مابین العرضین که عرض ایران زمین باشد به حساب بطلمیوسی سیصد و پنجاه و هشت فرسنگ

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

سپیتامن آرین در ‫۱۲ روز قبل، جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۲۲:۳۳ پاسخ داده:

مستوفی هم بلخ و هم قونیه را شهرهای ایرانی معرفی کرده

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

سپیتامن آرین در ‫۱۲ روز قبل، جمعه ۷ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۱۵:۳۹ نوشته:

جهت اطلاع جهال

بخشی از شهرهای ایران در شاهنامه

که بیانگر حدود قلمرو ایرانی بوده:

بزرگان که از #بردع و #اردبیل

بپیش جهاندار بودند خیل

ز #بغداد گردان جنگاوران

که بودند با زنگهٔ شاوران

سپاهی گزیده ز گردان #بلخ

بفرمود تا با کمانهای چرخ

سپرهای #گیلی بپیش اندرون

همی از جگرشان بجوشید خون

ز بغداد و گردن فرازان #کرخ

بفرمود تا با کمانهای چرخ

دگر لشکری کز #خراسان بدند

جهانجوی و مردم شناسان بدند

شه #غرچگان بود برسان شیر

کجا ژنده پیل آوریدی بزیر

بزرگان که از کوه #قاف آمدند

ابا نیزه و تیغ لاف آمدند

سپاهی ز تخم فریدون و جم

پر از خون دل از تخمهٔ زادشم

فردوسی

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

	غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
	راهنمای نوار ابزار
	پیشخان کاربر
	اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
	اعلان‌های کاربر
	ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
	خروج از حساب کاربری گنجور
	لغزش به پایین صفحه
	لغزش به بالای صفحه
	لغزش به بخش اطلاعات شعر
	لغزش به بخش حاشیه‌های شعر
	لغزش به بخش تصاویر نسخه‌های خطی، چاپی و نگاره‌های هنری مرتبط با شعر
	لغزش به بخش ترانه‌ها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر
	لغزش به بخش شعرهای هم‌آهنگ
	لغزش به بخش خوانش‌های شعر
	لغزش به بخش شرح‌های صوتی
	فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
	فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
	کپی نشانی شعر جاری در گنجور
	کپی متن شعر جاری در گنجور
	به اشتراک‌گذاری متن شعر جاری در گنجور
	مشابه‌یابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه
	مشاهدهٔ شعر مطابق قالب‌بندی کتاب‌های قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاه‌های با عرض مناسب)
	نشان کردن شعر جاری
	ویرایش شعر جاری
	ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
	شعر یا بخش قبلی
	شعر یا بخش بعدی

وزن:	مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری:	رباعی
منبع اولیه:	ویکی‌درج

ورود به گنجور

رباعی شمارهٔ ۱۱۸۶