از خدا جوییم توفیق ادب

بی‌ادب محروم گشت از لطفِ رب

بی‌ادب تنها نه خود را داشت بَد

بلک آتش در همه آفاق زد

مایده از آسمان در می‌رسید

بی‌ شِری و بیع و بی‌گفت و شنید

درمیان قوم موسی چند کَس

بی‌ادب گفتند کو سیر و عدس

منقطع شد خوان و نان از آسمان

ماند رنج زرع و بیل و داس‌مان

باز عیسی چون شفاعت کرد حق

خوان فرستاد و غنیمت بَر طبق

مائده از آسمان شد عائده

چون که گفت انزل علینا مائده

باز گستاخان ادب بگذاشتند

چون گدایان زلّه‌ها برداشتند

لابه کرده عیسی ایشان را که این

دایمست و کم نگردد از زمین

بدگمانی کردن و حرص‌آوری

کفر باشد پیش خوان مهتری

زان گدارویانِ نادیده ز آز

آن در رحمت بریشان شد فراز

ابر بَر ناید پی منع زکات

وَز زِنا افتد وَبا اندر جهات

هر چه بر تو آید از ظلمات و غم

آن ز بی‌باکی و گستاخیست هم

هر که بی‌باکی کند در راهِ دوست

ره‌زن مردان شد و نامرد اوست

از ادب پرنور گشته‌ست این فلک

وز ادب معصوم و پاک آمد مَلَک

بُد ز گستاخی کسوف آفتاب

شد عزازیلی ز جُراَت رَدِّ باب