هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به زیبایی سبزه‌ای می‌نگرد که در کنار جوی آب روییده است. او این سبزه را به فرشته‌ای تشبیه میکند که از لبانش زاده شده است. شاعر از کسی می‌خواهد که پا بر سر این سبزه نگذارد و آن را نادیده نگیرد، زیرا این سبزه از خاکی گرفته شده که زیبایی لاله را دارد. به عبارت دیگر، شاعر به ارزش و زیبایی طبیعی سبزه‌ها اشاره میکند و خواهان احترام و حفاظت از آن‌هاست.
محسن در ۱۴ سال و ۷ ماه قبل، جمعه ۲ مهر ۱۳۸۹، ساعت ۲۲:۲۴ نوشته:
بیت دوم رو به این صورت من شنیده بودم: زنهار که پا بر سر سبزه تا بخواری ننهی .... و به نظر این طور صحیح تر میاد. --- پاسخ: اشتباه می‌کنید، نقل شما از نظر وزنی به طور واضح مشکل دارد.
محمد منفرد در ۱۲ سال و ۷ ماه قبل، پنجشنبه ۶ مهر ۱۳۹۱، ساعت ۰۰:۳۷ نوشته:
«تا» در این جا به معنی همان «زنهار» و «مبادا» میباشد و همان طور که در پاسخ آمده، ضبط اصلی این شعر به همین صورت است که در سایت آمده. یعنی مبادا بر سرسبزه به خواری پا نهی، چرا که ...
مهدی زهرائی در ۹ سال و ۸ ماه قبل، پنجشنبه ۱۹ شهریور ۱۳۹۴، ساعت ۱۱:۱۵ نوشته:
لطفا به وزن شعر توجه داشته باشید. اضافه کردن واژه ی زنهار، وزن را بهم می زند. بنده اینجور در ذهنم بود: تا بر سر سبزه پا بخواری ننهی کان سبزه ز خاک لاله رویی رسته ست اگر کسی نسخه ی مصحح چاپی در دسترس دارد لطفا بررسی کند. ممنون
لبانیان در ۸ سال و ۲ ماه قبل، دوشنبه ۲۳ اسفند ۱۳۹۵، ساعت ۰۱:۵۳ نوشته:
با درود فراوان این رباعی زیبا را مرحومه قمرالملوک وزیری در مایه افشاری أجرا نمودند که استاد ناصر تقوایی در سکانسی به یاد ماندنی در سریال جاودانه دایی جان ناپلئون نیز به زیبایی و درستی از این اثر ماندگار استفاده نموده اند.
روفیا در ۸ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۱۴ فروردین ۱۳۹۶، ساعت ۱۷:۰۱ نوشته:
یکی از المان های حاضر در اشعار خیام احترام و ارج نهادن به موجودات خصوصا عناصریست که مستقیما با خاک در ارتباط هستند. احترام به سبزه، کوزه شکسته، گرد و خاک... چیزی که ما ایرانیان چندیست ادب مقام آن را به فراموشی سپرده ایم! بر فراز مزرعه ای که در روزهای نوروز در آن مشغول کار بودم درخت جنگلی ای که بومی منطقه سوادکوه است با نام «ولیک» هر سال با شکوفه های سپید بسیار چونان عروس می درخشید، در غیابم کارگر محلی تنها به دلیل اینکه درخت زیبا بر سر راهش بود و برای دور زدنش ناگزیر بود چند قدم اضافه بردارد با چند ضربه تبر آن را از میان برداشت، هنگامی که از او پرسیدم چرا این موجود جاندار زیبا را از میان برداشتی به راحتی گفت : درخت هرزی بود، خودرو بود! گفتم ناراحت شدم، گفت یکی از جنگل برایت می آورم!! خیال می کرد من از جایگاه مالکیت سخن می گویم. گفتم آخر مگر تو درختی دیگر از جنگل بیاوری این درخت که نابودش کردی زنده خواهد شد؟! کاش ما در صحرای سوزانی به دام می افتادیم تا میدانستیم یک درخت بومی خودرو چه قدر و منزلتی دارد! یا حتی یک علف آبدار... پندش ده و گو که نرم نرمک می‌بیز مغز سر کیقباد و چشم پرویز
بهرام مشهور در ۵ سال و ۹ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ مرداد ۱۳۹۸، ساعت ۲۳:۳۶ نوشته:
شعری را که گنجور نوشته اصل و درست است منتها دوستان باید دقت بیشتری بکنند . این یکی از موارد نادر در صنعت شعر پارسی است که از یک کلمه (پا) شاعر فاکتور گرفته ! در واقع خیام می بایستی از نظر دستور زبان درمصرع سوم بنویسد : پا پا بر سر سبزه تا به خواری ننهی - که پای اول فعل امر است : پا - خور - بین - رو که برای تکمیل این افعال امر یک حرف اضافه ب یا به به ابتدای آن می افزایند ولی بدون این حرف اضافه نیز فعل درست است . پا یعنی بپا یعنی مواظب باش معنی این مصرع این است : بپا که پا بر سر سبزه به بی احترامی (خواری) نگذاری - چرا که این سبزه از خاک لاله رویی رسته است .
هر سبزه که بر کنارِ جویی رُسته است گویی زِ لبِ فرشته خویی رُسته است
پا بر سَرِ سبزه تا به خواری نَنِهی کان سبزه زِ خاکِ لاله رویی رُسته است
- رُسته: روییده - گویی: انگار، مانند اینکه - فرشته خو: پاک سرشت، پاک نهاد - تا: مبادا - پا به خواری نَنِهی: با بی توجهی رویِ آن راه نروی - کان: که آن - لاله رو: لاله رخ، کسی که رویی زیبا و شاداب همچون گُلِ لاله دارد
برداشت آزاد :
هر سبزه یِ شادابی که در کنار جویباری می بینی؛ انگار که از لب و دهان مردمِ پاک سرشتی روئیده است! مردمِ پاک نهادی که زمانی نه چندان دور زندگی می کرده و اکنون خاکِ لبِ جویباری شده است. ای تو! مبادا با بی توجهی و بدون اندیشه بر رویِ سبزها راه روی؛ شاید آن سبزه از خاکِ لاله رخی که زمانی زیبا و شاداب بوده، روئیده باشد!
خیز و در کاسه یِ زر آبِ طربناک انداز پیشتر زآنکه شود کاسه یِ سر خاک انداز
عاقبت منزلِ ما وادیِ خاموشان است حالیا غُلغُله در گنبدِ افلاک انداز
چشمِ آلوده نظر از رخِ جانان دور است بر رخِ او نظر از آینه یِ پاک انداز
دیوان حافظ » غزل 264
- خیز: برخیز، دست به کار شو - کاسه یِ زر: جام طلائی - آبِ طربناک: باده، اندیشه هایِ نیک و شادی آور - انداز: بریز، پُر کن - کاسه یِ سر: جمجمه - خاک انداز: به چاله ای جهت جمع آوری آشغال و خاکروبه نیز گفته می شود - وادیِ خاموشان: سرزمینِ مردگان، گورستان - غُلغُله: بانگِ شادی، منشا خوبی، کار نیکی که باعث راحتی و شادی دیگران شود - گنبدِ افلاک: آسمان، روزگار - چشمِ آلوده نظر: چشمِ ناپاک - رخِ جانان: نشانه هایِ خداوند، الطاف و موهبت های الهی - آینه یِ پاک: چشم و دلِ پاک
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به زیبایی سبزه‌ای می‌نگرد که در کنار جوی آب روییده است. او این سبزه را به فرشته‌ای تشبیه میکند که از لبانش زاده شده است. شاعر از کسی می‌خواهد که پا بر سر این سبزه نگذارد و آن را نادیده نگیرد، زیرا این سبزه از خاکی گرفته شده که زیبایی لاله را دارد. به عبارت دیگر، شاعر به ارزش و زیبایی طبیعی سبزه‌ها اشاره میکند و خواهان احترام و حفاظت از آن‌هاست.
هوش مصنوعی: هر گیاهی که در کنار آب رشد کرده، مانند این است که از لب فرشته‌ای زیبا روییده و سر برآورده است.
هوش مصنوعی: پای خود را بر روی علف‌ها نگذار، زیرا این علف‌ها از خاکی روییده‌اند که گل‌های زیبا در آن پرورش یافته‌اند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
هر سبزه که بر کنار جویی رُسته‌است،
گویی ز لبِ فرشته‌خویی رسته‌است؛
پا بر سر سبزه تا به خواری ننهی،
کان سبزه ز خاک لاله‌رویی رسته‌است.
هر سبزه که در کنار جویی رسته است
گویی ز خط بنفشه مویی رسته است
تا بر سر لاله پا به خواری ننهی
کان لاله ز خاک ماهرویی رسته است
هر سبزه که در کنار جویی رسته است
گویی ز خط بنفشه مویی رسته است
معرفی ترانه‌های دیگر
تا به حال ۱۷ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.