گنجور

 
 
 
جشنوارهٔ رزم‌آوا: نقالی و روایتگری شاهنامه

با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج
تعداد ابیات: ۲
خلاصه

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی به ارزش و مقام بالای ملک کاووس اشاره می‌کند و می‌گوید که او از تخت قباد و سلطنت طوس برتر است. همچنین ناله‌ها و فریادهایی که در سحرگاه از دل رندانی برخاسته می‌شود، حاصل ناپسندیدن راستین زاهدان ریاکار است. به نوعی، شاعر به سیرت حقیقی انسان‌ها و تفاوت آن با ظاهرسازی‌های زاهدانه اشاره می‌کند.

برگردان به زبان ساده

# یک جرعهٔ می ز ملک کاووس به است

از تخت قباد و ملکت طوس به است

هوش مصنوعی: نوشیدن یک جرعهٔ شراب از سرزمین کاووس بهتر است از نشستن بر تخت قباد و داشتن سلطنت در طوس.

# هر ناله که رندی به سحرگاه زند

از طاعت زاهدان سالوس به است

هوش مصنوعی: هر ناله‌ای که یک عارف در سحرگاه سر می‌دهد، بهتر از اعمال و عبادت‌های زاهدان ریاکار است.
رونوشت متن رونوشت نشانی نمای مشابه کتابهای چاپی (فقط رایانه)
اطّلاعات
واژگان
تصاویر
خوانش‌ها
مشق شعر
هم‌آهنگ‌ها
ترانه‌ها
حاشیه‌ها
اطّلاعات
واژگان
تصاویر
خوانش‌ها
مشق شعر
هم‌آهنگ‌ها
ترانه‌ها
حاشیه‌ها
اطّلاعات
واژگان
تصاویر
خوانش‌ها
مشق شعر
هم‌آهنگ‌ها
ترانه‌ها
حاشیه‌ها
رباعی شمارهٔ ۵۲ به خوانش داوود ملک زاده
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
رباعی شمارهٔ ۵۲ به خوانش زهرا بهمنی
رباعی شمارهٔ ۵۲ به خوانش نازنین بازیان
رباعی شمارهٔ ۵۲ به خوانش علی قلندری
فعال یا غیرفعال‌سازی قفل متن روی خوانش من بخوانم
اطّلاعات
واژگان
تصاویر
خوانش‌ها
مشق شعر
هم‌آهنگ‌ها
ترانه‌ها
حاشیه‌ها
اطّلاعات
واژگان
تصاویر
خوانش‌ها
مشق شعر
هم‌آهنگ‌ها
ترانه‌ها
حاشیه‌ها
اوحدالدین کرمانی
اوحدالدین کرمانی » دیوان رباعیات » الباب الثامن: فی الخصال المذمومة و ما یتولد منها » شمارهٔ ۱۴

یک جرعهٔ می زملک کاوس به است

وز تخت قباد و مردی طوس به است

هر صبحدمی که فاسقی آه زند

از زاری صوفیان سالوس به است

مشابه‌یابی بر اساس وزن و قافیه
اطّلاعات
واژگان
تصاویر
خوانش‌ها
مشق شعر
هم‌آهنگ‌ها
ترانه‌ها
حاشیه‌ها

معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است

اطّلاعات
واژگان
تصاویر
خوانش‌ها
مشق شعر
هم‌آهنگ‌ها
ترانه‌ها
حاشیه‌ها

تا به حال ۱۵ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...

احمد در ‫۱۱ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۱۱ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۱۵:۰۱ نوشته:

این آقا محمد ظاهرا در خارج از کشور هستن و امکان استفاده از فونت فارسی را ندارن!!!

reply flag link

 
امین کیخا در ‫۱۱ سال و ۵ ماه قبل، شنبه ۱۱ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۲۱:۲۳ نوشته:

البته هر چه فارسی تر بنویسیم به برازندگی نوشته افزوده می شود محمد انسان غور رس و ژرف کاوی است گویا دسترسی به واتگروه ( الفبا) فارسی ندارند درود بر ایشان .

reply flag link

 
شایان در ‫۷ سال و ۲ ماه قبل، جمعه ۱۳ بهمن ۱۳۹۶، ساعت ۰۹:۰۱ نوشته:

من فقط به همین مصراع از استاد خیام ابو علی سینا اکتفا میکنم.
می را چه گنه زان که ابلهی نوشد.... این شعر ابوعلی سینا را بخوانید حتما.شما باید اول بفهمی که هرکسی می میخورد که ابله و نادان نمیشود
و این را نمیتوان تکذیب کرد که خیام و ابوعلی سینا می میخوردند و متاسفانه از دید بعضی ها می جهال شده
غذای رو بود باده رحیق‎الحق
‎که رنگ او کند از دور رنگ گل را دق
‎به رنگ زنگ زداید ز جان اندوهگین
‎همای گردد اگر جرعه‌ای بنوشد بق
‎به طعم، تلخ چوپند پدر و لیک مفید
‎به پیش مبطل، باطل به نزد دانا، حق
‎می‌از جهالت جهال شد به شرع حرام
‎چو مه که از سبب منکران دین شد شق
‎حلال گشته به فتوای عقل بر دانا
‎حرام گشته به احکام شرع بر احمق
‎شراب را چه گنه زان که ابلهی نوشد
‎زبان به هرزه گشاید، دهد ز دست ورق
‎حلال بر عقلا و حرام بر جهال
‎که می‌محک بود وخیرو شر از او مشتق
‎غلام آن می‌صافم کزو رخ خوبان
‎به یک دو جرعه برآرد هزار گونه عرق
‎چو بوعلی می‌ناب ار خوری حکیمان
‎به حق حق که وجودت شود به حق ملحق
‎ابن سینا - Ibn Sina

reply flag link

 
محسن در ‫۷ سال و ۱ ماه قبل، دوشنبه ۷ اسفند ۱۳۹۶، ساعت ۱۴:۳۳ نوشته:

جناب محمد...صرف نظر از انتقادی که به فینگلیش نویسی شما وارد است ، باید گفت این درست نیست که طرز فکر خودتان را به خیام تعمیم میدهید...خیام یک متفکر است صرف نظر از القابش ، کسی که در باب این جهان ساعت ها به فکر پرداخته ، او جهان را هیچ میداند و زندگی دنیا را چیزی با ارزش نمیداند...حال آیا میشود که اینگونه فردی ، کلیت جهان را هیچ دانسته اما برای جزییات آن ارزشی بسیار قایل باشد؟! اتفاقا وقتی که "می" را در اینجا به همان معنی واقعی اش تفسیر کنیم ، بسیار بیشتر به شخصیت خیام نزدیک است ، تا اینکه این می را شراب عرفانی بدانیم و ... خیام اساسا صریح می سراید...شما بهتر است به جای آدرس دادن کتابی دیگر از خیام ،چند دقیقه ای وقت گذاشته و سری به اشعار دیگر این بزرگ مرد بزنید...این درست نیست که باور های خشکیده ی خودتان را در اشعار خیام میجویید ، و از هر طریقی در پی آن باشید که خیام را پیرو عقاید خود معرفی کنید...عقایدی که جنابعالی میفرمایید در اشعار خیام نیست...امیدوارم در راه یافتن شاعری با عقایدی همسو با عقاید خودتان موفق باشید...اما مطمین باشید آن شخص خیام نیست....البته سیاستتان در حاشیه نویسی آنچنان هم ضعیف نبود ، مخالفان نظر خود را چشم بسته ، جاهل و نادان و مفسد معرفی میکنید...اما فکر نمیکنم دیگر در عصر جدید برای چنین طرز فکر هایی ، جایگاهی وجود داشته باشد...حیف است که در حاشیه ی این چنین اشعاری ، چنین نوشته هایی از امثال شما وجود داشته باشد.....سرسبز و خرم باشید

reply flag link

 
رضا ذوالفقاری در ‫۶ سال و ۱۱ ماه قبل، پنجشنبه ۶ اردیبهشت ۱۳۹۷، ساعت ۱۰:۵۵ نوشته:

چون بعد از نوشیدن می اسامی ملک و پادشاهی و ثروت آمده است پس می همان راز و نیاز با معبود خیش است و مراد از ناله رند شبانه همین است جون انهایی که خود ملک طاووسی دارند انها بهتر می و شرب خمر خواهند کرد از خیام ،پس حکیم مراد ش آن می ظاهری نیست و دیگر اینکه منظور از طاعت سالوسیان همان پاچه خواران و ریا کاران و اهل تزویر و تملق گویان است که در دربار صاحب ملکان بسیار هستند که برای مال دنیا خود را به دیگری فروخته اند و خیام همیشه اشعارش را باید برعکس تفسیر کرد خلاف معنی ظاهری

reply flag link

 
Aziz در ‫۶ سال و ۹ ماه قبل، دوشنبه ۱۱ تیر ۱۳۹۷، ساعت ۱۴:۲۲ نوشته:

هر کسی از ظن خود شد یار من...
اگر منظور خیام از می آب انگوره چرا بعدش میگه از ملک کاووس به است؟؟؟ اگه ملک کاووس رو داشته باشی ک بیشتر میتونی می بخوری... رند چیه پس؟ زاهد سالوس چیه؟؟ میخواین مشروب بخورین نوش جونتون، ولی خواهشا اینقدر سطح عرفای ایرانی رو پایین نیارید...
و البته عرفان هیچ ربطی به دین نداره اینقد از واژه عرفان و می عرفانی نترسید.

reply flag link

 
ساکت در ‫۵ سال و ۷ ماه قبل، دوشنبه ۲۱ مرداد ۱۳۹۸، ساعت ۰۷:۵۷ نوشته:

در رباعیات خیام دو بار کلمه رند به کار رفته است. یکی در همین رباعی و یکی در رباعی (رندی دیدم نشسته بر خنگ زمین) که در آن رند کسی است که از تعلقات مادی و معنوی رسته و (نه حق نه حقیقت نه شریعت نه یقین) وصف حال اوست، در حالی که در رباعی مورد بحث تصویری که از رند در ذهن نقش میبندد شخصی است دلسوخته که هر سحرگاه به ناله مشغول است. این ناله یا یک راز و نیاز عارفانه و یا یک استغفار زاهدانه خواهد بود که در هر دو صورت با رند در رباعی دیگر خیام که نه عارف است و نه زاهد در تناقض است.

reply flag link

 
مهرداد پارسا در ‫۵ سال و ۳ ماه قبل، دوشنبه ۱۸ آذر ۱۳۹۸، ساعت ۱۲:۲۵ نوشته:

به نظرم من این رباعی با نظر به سایر رباعیات دیکر خیام از خیام نیست. گوینده این رباعی همان گوینده رباعی «رندی دیدم نشسته بر خنگ زمین...» است که در بعضی منابع به عرفای قرن پنجم نسبت داده شده. به هر رو اسلوب این دو رباعی خردمندانه و خیامی نیست.
فقط به واژه «ناله» توجه کنید. خیام عیش و لذتش هم آرام و موقرانه است و معرکه گیری در ساحت خرد او راه ندارد.

reply flag link

 
عبد در ‫۵ سال قبل، چهارشنبه ۲۱ اسفند ۱۳۹۸، ساعت ۱۸:۰۶ نوشته:

منظور از می قرآن است و "جرعه می" سوره ای از سوره های قرآن

reply flag link

 
حسین در ‫۴ سال و ۴ ماه قبل، یکشنبه ۱۸ آبان ۱۳۹۹، ساعت ۱۳:۵۲ نوشته:

با سلام خدمت اساتید بزرگ من میخوام فقط چند کلمه جواب عبد رو بدم که چرا یک آدم روشنفکرو متفکری همچون خیام باید بجای قرآن از کلمه می استفاده کنه و آیات رو جرعه می بنامد، لابد هوس شلاق کرده توی یه فضای مذهبی، مگه از تشبیه این دو چه مقصودی حاصل میشه، به چه دلیل باید قرآن خوندن خودش رو میگساری بنامد؟ لابد تقیه میکرده!، این دقیقا کار یه دیوانه باید باشه که توی یه فضای مذهبی با تعصبات دینی وحشتناک قرآن خوندن رو میگساری بیاره توی اشعارش، اشعار هرکسی دقیقا معرف شخصیتشه، چون که شعر ریشه در الهام داره و باطن انسان رو بدون ریاکاری و اغراق میریزه بیرون ورسوا میکنه شاعر رو.

reply flag link

 
Esmaeili در ‫۴ سال قبل، شنبه ۳۰ اسفند ۱۳۹۹، ساعت ۰۰:۴۷ نوشته:

آقای رضا ذوالفقاری این که خیام گفته مشروب بهتر از آنهاست منظور لذته و در وصف شراب اغراق کرده نه اینکه فقط دغدغه اش شراب خوردنه در ضمن آنهایی که نظرات عرفانی بودن اشعار رو تکذیب می‌کنند حتما نمیگن که خیام کارش از صبح تا شب شراب منظور خیام شاد بودن و خوش بودنه

reply flag link

 
گرشا در ‫۲ سال و ۸ ماه قبل، جمعه ۷ مرداد ۱۴۰۱، ساعت ۱۴:۳۵ پاسخ داده:

درود بر شما خیلی زیبا گفتید متأسفانه عده‌ای فکر می‌کنن که منظور از برداشت ما از می که شاعری مثل خیام در بیشتر رباعیاتش میاره اینه که این مرد بزرگ صبح تا شب کارش می خوارگی بوده و بدین سبب بحث می عرفانی رو پیش می‌کشند در حالی که می در واقع مجازی هست از تمام خوشی‌ها و خوبی‌های جهان

reply flag link

 
حبیب شاکر در ‫۳ سال قبل، دوشنبه ۱ فروردین ۱۴۰۱، ساعت ۲۳:۳۳ نوشته:

با سلام و عرض تبریک سال1401 

یک ذره عمل ز دفتری حرف به است 

کوری،ز سر چو کبک در برف به است 

در دل غم و رنج دگرانت شرط است 

مرگ بر سر بی دغدغه ژرف به است 

تشکر از همه

reply flag link

 
کامران هیچ در ‫۲ سال و ۵ ماه قبل، یکشنبه ۱ آبان ۱۴۰۱، ساعت ۱۸:۰۶ نوشته:

منظور از شراب لحظه حال هست 

حالا خیام میگوید لحظه حال را میتوان با می لذت بخش تر کرد 

خیام لحظه لذت بخش مستی را بالاتر از پادشاهی کیکاووس میداند 

این که درکش چیز سختی نیست

حالا دوستان ربطش میدن به آیات قرآن و عرفان 

واقعا خنده داره

reply flag link

 
احمد نیکو در ‫۱ سال و ۱۱ ماه قبل، پنجشنبه ۳۱ فروردین ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۲۸ نوشته:

متن رباعی بدین وزن صحیح است:

یک جرعه می ز ملک کاووس به است

وز تخت قبادو ملکت طوس به است

آهی که سحرگاه کشد رندی مست

از طاعت زاهدان سالوس به است

reply flag link

 
شعله نبی در ‫۱۱ ماه قبل، شنبه ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۰۸:۵۳ نوشته:

شاید این شعر در جواب خواجه نظام الملک باشد که حاکمیت نیشابور را به حکیم عمر خیام پیشنهاد داده و ایشان با این رباعی پیشنهاد این دوست صمیمی خود را رد کردند .... البته این فقط نظر من چون در باب زندگینامه خیام تحقیق میکنم

reply flag link

 

برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.