بیا که بیتو سیاهی ز چشم روشن شد

ز گریه دیده ما همچو چشم روزن شد

جدا ز لعل لبت جام ماتمی دارد

زدم چو بر لبش انگشت گرم شیون شد

برای سوختن آماده ام چنانکه کسی

اگر بر آتش من آب ریخت روغن شد

قفس بدیده مرغ اسیر تاریکست

چه شد که بام و در او تمام روزن شد

زچاک پیرهن آن بهینه را ببین ای بخت

سری ز خواب برآور که صبح روشن شد

زبسکه بر سر هم ریختیم و سبز نشد

بزیر خاکم تخم امید خرمن شد

خیانت است اگر در ره بهشت نهی

کلیم پای تو هر وقت وقف دامن شد