زاهدان با شاهدان همخانه اند

گرد هر شمعی دو صد پروانه اند

اهل دل در بت پرستی آمدند

شاهدان بت دیده ها بتخانه اند

بابری رویان نماند عقل و هوش

جمله معذورند اگر دیوانه اند

روی خوب آیینه خود ساختند

در سر زلف بتان چون شانه اند

از لب معشوق می نوشند می

فارغ از خمخانه و پیمانه اند

عارفان ما را ملامت می کنند

آن گران جانان ز دل بیگانه اند

مردم بینا دل جوهر شناس

چون همام اندر پی دردانه اند