شکوه در ‫۱۱ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۲۹ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۰۰:۱۰ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۳:

جناب نصیری عزیز درون مایه یا مضمون کاملا با موضوع یا تم متفاوت است .درون مایه میشود گفت اصل درونی چیزیست و مضمون هم یعنی در میان گرفته ودر یک اثر یعنی فکر و خطی که در خلال آن اثر دیده میشود و صحنه های مختلف را به هم پیوند میدهد ولی موضوع یک فکر کلی است

امین کیخا در ‫۱۱ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۲۹ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۰۰:۰۸ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » هوشنگ » بخش ۳ - بنیان کردن آهنگری و صنعت‌های دیگر به دست هوشنگ:

از سامان ، سامانگر را داریم که به ان روی نمی کنند( توجه ) . که معنی نظام دهنده دارد و تباهگر که وارون ان است ان هم با زیبایی أش باز سرنوشت بهتری نداشته است

امین کیخا در ‫۱۱ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۲۹ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۰۰:۰۵ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » هوشنگ » بخش ۳ - بنیان کردن آهنگری و صنعت‌های دیگر به دست هوشنگ:

سام سوار و پشوتن برادر اسفندیار و کی خسرو از جاویدانان و همبازان نبرد نهایی کیهان هستند .

شکوه در ‫۱۱ سال و ۱۰ ماه قبل، چهارشنبه ۲۹ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۰۰:۰۰ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۸۹:

برای حامله ،باردار و آبستن را داریم

شاپورنصیری در ‫۱۱ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۲۳:۴۳ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۳:

درون مایه همه اثرهای خیام شرابه

سامان در ‫۱۱ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۲۱:۳۹ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۸۹:

در بیت 13 ، "اولی تر" به جای املای "اولیتر" صحیح است.

حسن در ‫۱۱ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۲۱:۳۸ دربارهٔ فیض کاشانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۲۴:

چه میشد گر که میشد گنجه ای چون اولیای حق
سراپایش حسن اندر حسن آهسته آهسته

سید عارف هاشمی در ‫۱۱ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۲۰:۵۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۹:

این آهنگ از روی یک سبک محلی افغانی به نام قرصک پنجشیری اقتباس شده...

امین کیخا در ‫۱۱ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۶:۲۶ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » فریدون » بخش ۱۳:

قارن کارن است بدبختانه caren به انگلیسی نام دختران است و کارن فارسی نام پسران و این یک هاژی و اسیمگی افریده است

مهدی رفیعی در ‫۱۱ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۵:۱۹ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » فریدون » بخش ۱۳:

در مصرع " سپهدار چون قارون رزم زن " به جای قارون باید قارن گذاشت . با تشکر

شکوه در ‫۱۱ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۳:۲۵ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۷:

گویند دو درخت سرو کاشته شده به دست زردشت که به مرور این دو تنو مند میشوند و دیدنی .متوکل عباسی دستور قطع و انتقالشان را به بغداد میدهد و حکایت قطع آنها به دست طاهربن عبدالله بسیار غم انگیز است..

شکوه در ‫۱۱ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۳:۱۶ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۷:

سرو کاشمر

فریبرز در ‫۱۱ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۳:۱۵ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۹:

اول از رو هم نمیتونستم بخونم، این محسن از کجا همچین ریتمی بش داده!؟
فکرشو بکنید حضرت مولوی این شعر رو میخونده و بای کوبی میکرده.
واقعا این اشعار گنجینه های اذلت گزیده اند.
هزاران دورود بر هر دو حضرت.

شکوه در ‫۱۱ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۳:۱۲ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۷:

سرو فریومند سرو کهن بوده که زرتشتیان بر این باور بوده اند که همانند سرو کشمر یا کشمیر به دست زرتشت پیامبر کاشته شده درختهای کهنسال از این دست زیاد داریم مانند گردوی جمشیدی که به جمشید نسبت میدهند ولی آیا به راستی چنین است یا اینها فقط نسبت هاییست بر پایه کهن سالی و قدمت چون همیشه در حاشیه قدمت خرافه هم هست

امین کیخا در ‫۱۱ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۳:۰۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۷:

صاحب نظر می شود دیده ور

امین کیخا در ‫۱۱ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۳:۰۴ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۷:

بیت سوم لت دوم می فرماید جایی که تو نشینی باید سروها برخیزند چون کهتر ان که در پیش مهتران می خیزند
سرو نشان بهشت است در پارسی چون سروی را زردشت از بهشت بیاورد به نشان رسیدن به بهشت و انرا بکاشت تا گشن بیخ شدند و تا دوره عباسیان بماندند تا اینکه به فرمان خلیفه بریده شدند

مهدی رفیعی در ‫۱۱ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۳:۰۳ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » فریدون » بخش ۱۱:

با سلام در مصرع دوم از بیت سوم "همی تاج را گوهر اندر شاخت " به جای شاخت باید " نشاخت " به معنای نشاندن قرار داد تا هم معنا و هم وزن شعر درست شود . با تشکر

امین کیخا در ‫۱۱ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۲:۵۵ دربارهٔ مهستی گنجوی » رباعیات » رباعی شمارۀ ۲۳:

شعر انگارش و تصویری یگانه و بیتا دارد از سخنان مستانه و وعده های عاشقانه و البته نمایی از مردی دیده می شود که نازش را می کشیده اند و خردمند بوده و به خرد باختگی دلبر خرده می گرفته است و البته باده می خورده است و نیم مست می گریخته است از ترس کسان یا ناپرهیزی دلبرش ! اگر چنین مردی هم بوده باشد باید گفت کمیاب شده امروز !

امین کیخا در ‫۱۱ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۲:۴۲ دربارهٔ مهستی گنجوی » رباعیات » رباعی شمارۀ ۲۲:

چند بار دیده ام از ریو ریا بد گفته است . هر مردمی را ننگی است مهربانی ایرانیها و نرمشپذیری انها بدا که گاهی به ریو و ریا می انجامد و مهستی اسیب شناسانه انرا اندر یافته است

امین کیخا در ‫۱۱ سال و ۱۰ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۲:۳۷ دربارهٔ مهستی گنجوی » رباعیات » رباعی شمارۀ ۲۱:

می فرماید لطف و نازکی از او چون اب روان است و از چشم من نیز اشک می بارد چامه نگاهی دارد به لطافت و نازکی بدور از جنس زن و مرد و چه زیباست و نازک بینانه ،
نازکی که سپستر نزاکت را از ان ساخته اند با درشتی ناساز و متضاد است و نازکی لطافت و ادبمندی است و درشتی بی ادبی و دشنامگویی