نسترن در ‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۲، ساعت ۲۱:۲۴ دربارهٔ وحشی بافقی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۴۰:

مصرع اول بیت سوم هم به همچنین سد به صد تغییر کند با توجه به معنی شعر

نسترن در ‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۲، ساعت ۲۱:۲۲ دربارهٔ وحشی بافقی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۴۰:

در مصرع اول بیت آخر سد به صد باید تغییر پیدا کند.

سعید در ‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۲، ساعت ۲۰:۱۹ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۴:

این غزل بی نظیره و خیلی معانی زیبا و ژرف توش هست.
در عین حال حضرت خواجه به خوبی از خجالت مدعیان دروغین تو محافل و مجالس مختلف دراومده...!

سیما در ‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۷:۵۱ دربارهٔ خیام » ترانه‌های خیام به انتخاب و روایت صادق هدایت » هرچه باداباد [۱۰۰-۷۴] » رباعی ۷۸:

خاک تن من به باده آغشته کنید،
وَز کالبدم خشتِ سَرِ خُم سازید.

امین کیخا در ‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۷:۱۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۷:

درازدامن نویسی دانش را در دست ناباوران می گذارد می دانم درود به تو .

امین کیخا در ‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۷:۰۱ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۷:

رامین جان سرنوشت من کوتاه نویسی شماست که کلافه ام کرده است

رامین در ‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۶:۴۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۷:

به نام خدا
اولا به دوستان عزیز عرض کنم که منظور از ملک،قانون هستش. برای خداوند زمان و مکان و تضاد صدق نمیکنه.
اینجا شاعر خیلی چیزا گفته که باید درکش کرد مثلا:
شاعر اشاره به تن واحده داره در این بیت.
اشاره به به وجو آمدن تضاد بعد از آدم داره.
اشاره به إنا لله وإنا إلیه راجعون داره.
می خواد به ما بگه که ما و حضرت آدم و آدم و تمام جهان هستی تن واحده هستیم ینی یکی هستیم.
و قبل از اینکه پا به این دنیای 2 قطبی بذاریم از او بودیم(خدا) و تضاددی نداشتیم
و وقتی خدا گفت کن فیکن و تمام هستی و آدم را در جهان 2 قطبی خلق کرد تضاد را نیز در این جهان 2 قطبی خلق کرد.
این شاعر عارف دیده که از کجا جدا شده و اومده تو این دنیا
ببخشید که خیلی خلاصه توضیح دادم سرتون به درد نیاد.
با تشکر

امین کیخا در ‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۶:۳۷ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۱۷:

خنک نام بلند تو برانوش !چه نیکوست و چه پرمایه .

برانوش پارسی در ‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۶:۳۳ دربارهٔ سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۱۷:

با درود فراوان
در بیت پنجم این حکایت واژه "بماند" باید به "بمرد" تغییر کند تا معنی بیت درست شود:
"ای بسا اسب تیزرو که بمرد که خر لنگ جان به مقصد برد"

امین کیخا در ‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۶:۲۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۴:

جناب نجفی چه فروتنانه نوشتی درود پاکان به تو

دکتر امین کیخا در ‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۶:۰۰ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » ضحاک » بخش ۷ - کاوهٔ آهنگر و درفش کاویانی و ساخته شدن گرز گاوسر:

به دوستگانی فردوسی بزرگ یک لغت این متن را وانهفت میکنم ( توضیح ) باشد که به کام دوستان خوش بیاید !
پرگار پایانش گار مانند اموزگار نیست بلکه ،پر یعنی پیرامون مانند پرشهر یعنی کنار شهر (به لری) و نیز گار از کرنیتن یعنی کشیدن و خراشاندن است در جای جای زبانهای و گویش های ایرانی این کرنیتن و کرنیدن به معنی خراشیدن و نیز کشیدن دیده می شود در تالشی در تبری در کردی برای نمونه در لری ته دیگ را بوکران می گویند یعنی انچه که برایش باید ته دیگ را خراشاند پس پر گار یعنی انچه که پیرامون را می کشد و می خراشاند
به بزرگی نزدیک است که بگویم این را بیشتر از کتاب دکتر ملایری که اخترفیزیکدان بزرگیمان است دید ه ام و از خودم نیست . زهی شکر پاره فارسی به کام دوستان .

نامی در ‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۴:۳۷ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۵۱:

ره میخانه و مسجد کدام است
که هر دو بر من مسکین حرام است
نه در مسجد گذارندم که رند است
نه در میخانه کین خمار خام است
میان مسجد و میخانه راهی است
بجوئید ای عزیزان کین کدام است
به میخانه امامی مست خفته است
نمی‌دانم که آن بت را چه نام است
مرا کعبه خرابات است امروز
حریفم قاضی و ساقی امام است
برو عطار کو خود می‌شناسد
که سرور کیست سرگردان کدام است
عطار

نجفی در ‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۳:۳۱ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۴:

باسلام. به عقیده ی این حقیر تفسیر این بیت این است: به امید آنکه از جام تو جرعه ای هم نصیب ما شود بر درگاه وآستان تو روز وشبهایم سپری شد ودر نهایت بدان آرزو دست نیافتم. در حقیقت مناجاتی است بامعبود که ما همواره در انتظار رحمت و گشایش از طرف خداهستیم وکمتر به نتیجه ی مثبت دعایمان نایل میشویم البته به زعم خودمان . چه بسا درهمان لحظه دعایمان مستجاب میشود لیکن ما غافلیم.چونکه سعادتی که ما طلب داریم شاید مطلوب حال مانباشد وچه کسی بهتر از معبود خیر وصلاح مارا خواهان است. باتشکر

بوزکند در ‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۲:۲۵ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۴:

عالی جان زیبا نوشته اید اما اولین کسی هستید خواجه را شیخ بر می خوانید !

ماست در ‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۲:۱۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۹:

گوش نبریده کیست ، همه گنجشک ها می دانند ملخ در دام به نیرنگ نهاده شده ولی کار لولیوشان شنگول ، پریشان کردن و سر کیسه کردن است و البته گریغ !

چوپان در ‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۲:۱۳ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی داراب دوازده سال بود » بخش ۳:

دلارا نام دختران تواند بود

پگاه در ‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۲:۱۲ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی داراب دوازده سال بود » بخش ۳:

غنج یعنی غمزه ، خورجین هم می شود

پاژن در ‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۲:۰۹ دربارهٔ فردوسی » شاهنامه » پادشاهی داراب دوازده سال بود » بخش ۳:

تیز تاو یعنی زود خشم زیبا بود .

امین کیخا در ‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۲:۰۷ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۰:

غمزه غنج به فارسی می شود به لری هنوز کاربرد دارد
جناب منجیک شاعر دشنام سرای ، چیره زبانمان ، غنج را برای خورجین بکار برده است

رضا خرمیان در ‫۱۱ سال و ۱۱ ماه قبل، چهارشنبه ۹ مرداد ۱۳۹۲، ساعت ۱۱:۲۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۱۴:

با عرض معذرت :
غزل 914 صحیح است، نه 913 لطفأ تصحیح بفرمایید.