مهدی مهرابی در ‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۴، ساعت ۱۳:۴۶ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات » شمارهٔ ۱۳۹ - لطف حق:

خیلی زیبا بود واقعااین شعر عظمت خداوند را در برگرفته.هیچ وقت نگران آینده نباشید زیرا خداوند قبل از شما آنجاست.

حسین در ‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۴، ساعت ۱۲:۰۴ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب اول در عدل و تدبیر و رای » بخش ۲۹ - حکایت مأمون با کنیزک:

قافیه این بیت که درست نیست
دلش گرچه در حال از او رنجه شد/دوا کرد و خوشبوی چون غنچه شد

محمد اکبری در ‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۴، ساعت ۱۱:۲۴ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۳۰:

با سلام
تمام دوستانی که پایین این شعر حاشیه نویسی کرده اند حتما انسان های فرهیخته یا حد اقل متفکری هستند که این متن در حوصله ایشان می گنجد.
من انسان بی سوادی هستم و به اندازه سواد خودم و با تطبیق اعتقادات خودم از این شعر برداشتی دارم و اصلا این هنر جناب مولانا و جناب حافظ و امثال ایشان است.
ولی نکته مهم :
اگر دوستانی در بحث ها به حاشیه زده اند . نباید گفت آنچه می گویند از ذات آنها و نشانه شخصیت آنهاست که در عصبانیت همه ما متفاوت خواهیم بود . این را می گویم که اگر غریبه ای که بدخواه ایران ما یا مذهب ماست اینجا آمد خوشحال نشود که متفکران ما به برکت فتنه بدخواهانه ایشان اینگونه با هم سخن می گویند و بدانند که ما همیشه برای هم دعا می کنیم و برای خودمان که مصداق این کلام پر ژرفای حق نشویم که:
سوره حج
و برخی از مردم در باره خدا بدون هیچ علمی مجادله می‏کنند و از هر شیطان سرکشی پیروی می‏نمایند (3)
آنگاه شما را [به صورت] کودک از رحم ها برون می‏ آوریم سپس [حیات شما را ادامه می‏دهیم] تا به حد رشدتان برسید و برخی از شما [زودرس] می‏میرد و برخی از شما به غایت پیری می‏رسد به گونه‏ ای که پس از دانستن [بسی چیزها] چیزی نمی‏ داند (قسمتی از آیه 5)
و از [میان] مردم کسی است که در باره خدا بدون هیچ دانش و بی‏ هیچ رهنمود و کتاب روشنی به مجادله می‏پردازد (8)

محمد حسین حسنی شلمانی در ‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۴، ساعت ۱۰:۱۱ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب اول در عدل و تدبیر و رای » بخش ۲۰ - حکایت شحنه مردم آزار:

زقوم درختی در جهنم

فرداد در ‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۴، ساعت ۰۹:۲۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۳:

استاد سایه : "اگر حافظ زنده بود و این آواز شجریان رو می‌شنید ، شجریان رو غرق بوسه می‌کرد. [با آواز] مفلسانیم و هوای می و مطرب داریم ... "

محمد حسین حسنی شلمانی در ‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۴، ساعت ۰۸:۱۳ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب چهارم در تواضع » بخش ۱۹ - حکایت زاهد تبریزی:

بیت ماقبل آخر عجب دارم از جمله بخردان که نیکی کنند از کرم با بدان

سپهر در ‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۴، ساعت ۰۷:۴۲ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۵۰:

بنده شعر شناس نیستم اما تا جایی که میدانم سعدی و حافظ از واژۀ"حتی"
استفاده نکرده اند.مگر در دو سه بیتکی آن هم به زبان عربی.

ناشناس در ‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۴۴ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۲ - مناجات:

با سلام لطفا در صورت امکان نام حقیر ، سید علی رضا شاهین را بجای ناشناس در اخرین حاشیه ثبت نمایید. متشکرم.

مژده در ‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۴، ساعت ۰۱:۰۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۲:

دکتر الهی قمشه ای در کتاب مجموعه مقالاتشون اینطور میگن:
این دردانه ای که لسان الغیب آرزوی سفتن آن را میبرد، درّ معنی وعشق وحقایق الهیه است نه چیز دیگر:
وه که دردانه ای چنین نازک
درشب تار سفتنم هوس است
چون او غواص دریای حقیقت و عرفان است و درّ او عشق است:
عشق دُردانه است و من غواص و دریا میکده
سرفرو بردم در آنجا تا کجا سر برکنم

ناشناس در ‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، چهارشنبه ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۴، ساعت ۰۰:۱۳ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸:

گر بیوفایی کردمی یرغو به قاآن بردمی

ناشناس در ‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۰۲ دربارهٔ شهریار » گزیدهٔ غزلیات » غزل شمارهٔ ۲ - مناجات:

غمدل بدوست گفتن چه خوشست شهریارا به اینجا که میرسی جراحت عشق که التیام ناپذیر است سر باز میکند چشمهایت گواهی میدهند میدانی منشا اشک این عالم نیست.شهریاراصدقه جاریه ای را بنا نهادی که حدی برای عظمت ثواب آن متصور نیست چند میلیون چشم گریاندی؟وتاقیامت خواهی گریاند؟

کمال در ‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴، ساعت ۲۱:۵۵ دربارهٔ باباطاهر » دوبیتی‌ها » دوبیتی شمارهٔ ۱۶۱:

باسلام،دررابطه باجمع این شعر:6547 میتوان گفت ازلحاظ عناصردرونی حروف ابجدعددآخرحاصل جمع شعرمذبورکه 7میباشداین عدد،درحروف -بادی،آتشی وخاکی باهم مشترک هستندوهرکدام ازاین تعاریف خصٱیل مربوط بخودرادارندکه دراین وادی جایزدردرج آن نمی بینم،درپناه خدا،پیروزباشید.

قدمی در ‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴، ساعت ۲۰:۵۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹:

باسلام استفاده کردم از مطالب دوستان.اما عرض میکنم که مطلب مینا نزدیکتراست به مقصو دشاعر ،ایکه بر مه کشی از عنبر سارا چوگان/مضطرب حال مگردان من سرگردان را.
داشت تلویزیون نگاه میکرد،بچه اش مرتب حایل میشد واومجبور بودبرای دیدن تلویزیون ،سرش رابه چپ وراست بر در.
یک دسته ازطره بلند ومجعد معشوقه -که آ نهم داستانی دارد _تا پهنای صورت ‌- چون ماه -معشوق کشیده شده ومانع دیده شدن کامل او از طرف عاشق میشود وبا چپ وراست رفتن طره ،سر عاشق مدام در این طرف وآنطرف رفتن است_ اصطلاحا سرگردان است.وچون میترسد که مبادا این بار هم روی معشوق را نبیند مضطرب هم هست.22\2\94

یاسر در ‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴، ساعت ۲۰:۱۳ دربارهٔ هاتف اصفهانی » دیوان اشعار » ترجیع بند - که یکی هست و هیچ نیست جز او:

من تو این موندم که آیا واقعا استاد سخن داره به اتم اشاره میکنه :
دل هر ذره را که بشکافی
آفتابیش در میان بینی ؟؟؟
هرچه بیشتر میخونم اشعار و بیشتر تو فکر میرم

روفیا در ‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴، ساعت ۱۸:۰۶ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر سوم » بخش ۱۶ - رفتن خواجه و قومش به سوی ده:

هر که را با مرده سودایی بود
ان ز عشق زنده سیمایی بود
یعنی :
مرا به کار جهان هرگز التفات نبود
رخ تو در نظرم اینچنین خوشش آراست

تردید در ‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴، ساعت ۱۶:۳۴ دربارهٔ فرخی سیستانی » دیوان اشعار » قطعات و ابیات بازماندهٔ قصاید » شمارهٔ ۱ - قطعه:

جان بستان از من و ده همنفسی را
کز لب او کام ستانم هوسی را
گر بنشانی گلی میان گلستان
حافظ آن غنچه نما خار و خسی را
چون که کسی حافظ آن غنچه نیابی
باز تحمل بکنم خوار و خسی را
هوش ز سر می رود و باز ندانم
ناله ی هجر از که بگویم چه کسی را
باز کن این درب قفس تا بدرآیم
نیست سزا مرغک دل هر قفسی را
چند به دل گویی از این قافیه دانی
در سر اگر داشت هوای عبثی را

روفیا در ‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴، ساعت ۱۶:۳۰ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۱۰ - بیان آنک کشتن و زهر دادن مرد زرگر به اشارت الهی بود نه به هوای نفس و تأمّل فاسد:

مگر اینکه داستان را مطلقا یک allegory به حساب اوریم . مثل داستانهای اقای تنبل یا اقای خنده رو یا اقای عاقل دنیوی worldy wiseman در داستان سیر و سلوک یک زائر مسیحی . در اینگونه داستان ها کاراکترها نماد بخشی از هستی انسان هستند و نه بیش . و نامگذاری انها بر اساس کارکرد انها صورت گرفته است . باز هم اگر منصف باشیم روشن است که بهتر می بود داستان در سطحی ترین لایه هم شکل منطقی و قابل قبولی داشته باشد .

روفیا در ‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴، ساعت ۱۶:۰۹ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۱۰ - بیان آنک کشتن و زهر دادن مرد زرگر به اشارت الهی بود نه به هوای نفس و تأمّل فاسد:

شخصا اگر انسانی با مشخصات ان حکیم را زیارت کنم که پس از چند صباح دوستی و همنشینی شاه با ادعای الهام از سوی خدا چنین دسیسه ترسناکی را طراحی کرده با مباشرن شاه قصد جان انسان بیگناهی بکند به هیچ عنوان ادعای وحی و الهام او را باور نمی کنم .

ناشناس در ‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴، ساعت ۱۴:۲۶ دربارهٔ نصرالله منشی » کلیله و دمنه » باب الاسد و الثور » بخش ۴۰ - حکایت غوک و مار:

پنج پایک=خرچنگ

ناشناس در ‫۱۰ سال و ۲ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۴، ساعت ۱۲:۲۹ دربارهٔ عراقی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰۸:

"زهره نه که آهی برآرم"
یعنی جرات آه کشیدن ندارم