بازم نشسته تا مژه در دل نگاه کیست

روزم سیاه‌کرده چشم سیاه کیست

با آنکه صرف شد همه عمرم در انتظار

آگه نیم هنوز که چشمم به راه کیست

دل‌دادن و سخن‌نشنیدن گناه من

دل‌بردن و نگاه‌نکردن گناه کیست

جرم مرا امید به رحمت حواله کرد

در حیرتم که دیده نر عذرخواه کیست

داند کسی که دیده کله کج نهادنت

گل غرق خون ز حسرت طرف کلاه کیست

گر پی بری به مرتبه محرمان عشق

دانی که عفو دست‌‌نشان گناه کیست

تیرش تمام سینه‌پسندست و دلنشین

این غمزه دست‌پرور طرز نگاه کیست

قدسی اگر دلم نخراشیده غمزه‌اش

الماس بر جراحتم از برق آه کیست