خودگدازی نمِکیفیت صهبای من است
خالی از خویش شدن صورت مینای من است
عبرتم، سیر سراغم همه جا نتوانکردن
چشم بر خاک نظر دوخته، جویای من است
سازگم گشته گیام، این همه توفان دارد
شور آفاق، صدای پر عنقای من است
همچو داغ از جگر سوختگان میجوشم
شعله هرجامژهای گرمکند جای مناست
نتوان با همه وحشت ز سر دردگذشت
فال اشکیکه زند آبله در پای من است
فرصت رفته به سعی املم میخندد
چشمکِ برق همان ابروی ایمای من است
تخم اشکی بهکف پایکسی خواهم ریخت
آرزو مژده دِهِ اوج ثریای من است
اگر این است سر و برگ نمود هستی
داغ امروز من، آیینهٔ فردای من است
سجده محملکش صد قافله عجز است اینجا
اشک بیپا و سرم، در سر من پای من است
نیستم جرعهکش درد کدورت بیدل
چونگهر صافی دل بادهٔ مینای مناست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان احساسات عمیق شاعر میپردازد. شاعر از خودگدازی و خالی شدن از خویش صحبت میکند و به جستجو و ناآرامی در زندگی اشاره دارد. او به توفانهای روحی و دردهای درونیاش اشاره میکند که همچون شعلهای میسوزند. احساس ناامیدی و تنهایی مشهود است، و شاعر به عجز و زحمتهایش در زندگی اشاره میکند. در نهایت، او در تلاش است تا در دل این مشکلات، چیزی را جستجو کند که به آرامش و زیبایی منتهی شود. شعر به طور کلی نشاندهندهٔ عواطف عمیق و تجربههای انسانی در برابر چالشهای زندگی است.
هوش مصنوعی: از خودگذشتگی و رهایی از خود، حالتی است که در آن، لذت و زیبایی وجودم را تجربه میکنم. این حالت، مرا به آرامش و وجد میبرد.
هوش مصنوعی: ابر من، در هر جایی که بروی، نمیتوانی مرا پیدا کنی. تنها چشمهایت که به زمین دوخته شده، در پی من است.
هوش مصنوعی: من به آرامش رسیدهام و این همه طوفان در جهان، صدای پرندهی خاموش من است.
هوش مصنوعی: من مانند زخمهایی هستم که از دل سوختگان برمیخیزند و شعلهور میشوند. هر کس که به من نزدیک شود، از گرمای وجودم بهرهمند خواهد شد.
هوش مصنوعی: برخی از دردها و مشکلات به قدری عمیق و تاثیرگذار هستند که نمیتوان به سادگی از کنار آنها گذشت. در اینجا اشاره به احساس ناامیدی و گریهای است که به ناشی از مشکلات پیش آمده است و آن مشکلات مانند زخمهایی هستند که بارها و بارها به انسان آسیب میزنند.
هوش مصنوعی: فرصتهای از دست رفته به من میخندند و نشان از عدم موفقیتهایم دارند، اما همان ابروی محبوبم نیز با یک برق خاص، نشانهای از امید و جذابیت است.
هوش مصنوعی: من میخواهم یک تخم اشک به پای کسی بریزم و از او خواستار آرزویی هستم که مانند نوید، به اوج آرزوهایم میرسد.
هوش مصنوعی: اگر حالا و امروز من پر از مشکلات و دلهرههاست، اینها شاید روزی به عنوان تجربیات و عبرتهای فردای من شناخته شوند.
هوش مصنوعی: در اینجا، کسی احساس میکند که در برابر عظمت و بزرگی چیزی، ناتوان و عاجز است. او به نوعی در حال سجده و پرستش است و این حالت به او اجازه میدهد تا احساسی عمیق از رنج و اندوه را ابراز کند. این احساس مانند اشک در او جاری است، و در ذهن او، این اشک و اندوه باز هم به ناتوانی و ضعف او اشاره دارد. در این حالت، او پای خود را نیز در سر خود حس میکند، گویی همه چیز در وجودش دچار آشفتگی و سردرگمی است.
هوش مصنوعی: من انسانی نیستم که زهر کینه را بچشیم، زیرا دل من مانند دُر صاف است و نوشیدنی من، همان عشق و محبت واقعی است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دخل و تحسین بجا باعث احیای من است
هر که را درد سخن هست مسیحای من است
گر چه صد پایه ز نقش قدم افتاده مرا
کهکشان جاده همت والای من است
به تماشای گل و لاله به بستان نروم
[...]
چرخ خاکستری از آتش سودای من است
وسعت آباد جهان گوشهٔ صحرای من است
فیض باطن سبب زینت ظاهر باشد
چاک دل غنچه صفت زیب سراپای من است
طرفه انداز خرامی است ترا فرش رهت
[...]
زلف آشفتهٔ سری موجهٔ دربای من است
تار قانون جنون جادهٔ صحرای من است
برق شمعیست که در خرمن من میسوزد
سنگ گردیست که در دامن مینای من است
لالهٔ دشت جنونم ز جگرسوختگی
[...]
رمضان گفت بعید این نه تقاضای من است
خورد آئین تو ناخوردن یاسای من است
شاهد آلای تو و زاهد کالای من است
اندر این کشور یا جای تو یا جای من است
گرچه مجنونم و صحرای جنون جای من است
لیک دیوانهتر از من دلِ شیدای من است
آخر از راه دل و دیده سر آرد بیرون
نیش آن خار که از دست تو در پای من است
رخت بربست ز دل شادی و هنگام وداع
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۲ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.