سنبل باغ شانه زد گیسو
دی برون برد رخت و شد یکسو
جسته از خواب نرگس بیمار
با بنفشه نشسته هم زانو
زیر لب خندخند غنچه سحر
گفت بس رازهای تو بر تو
فاخته باخته دل و از شوق
بر سر سرو میزند کوکو
قطره زد بسکه ابر مینائی
گشت گلزار غیرت مینو
بسکه نافه فشاند ابر بهار
شد ختا نافه ختن آهو
بتماشای شاهدان چمن
سرو استاده است بر لب جو
عندلیب چمن چو صوفی مست
بر گل ناز میزند هوهو
لخلخه سا شده هوای چمن
بسکه برخاست باد عنبر بو
ساقیا خیز و در قدح افکن
آنچه در خم نهفته ای و سبو
دور نو کن زمی در این دوران
تا کنی زخمه های کهنه زنو
گلشن ما بود به دشت نجف
خیز تا رو کنیم در آن کو
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، سنبل (نماد زیبایی) با استفاده از گل‌ها و عطرهای بهاری، فضای باغ را توصیف می‌کند. او با نرگس و بنفشه همراه شده و به رازهای عشق و زیبایی می‌پردازد. فاخته (پرنده نماد شوق) با آواز خود بر درخت سرو می‌خواند و ابرها باران می‌ریزند. باغ و گل‌ها به خاطر طراوت بهار و عشق شکوفا شده‌اند. شاعران به جشن و شادمانی دعوت می‌شوند تا از زیبایی‌های زندگی و عشق بهره‌مند شوند و به بهشت خیالی در دشت نجف بپردازند.
هوش مصنوعی: سنبل باغ موهایش را شانه زد و زیبایی‌اش را به نمایش گذاشت، در حالی که به آرامی لباسش را برداشت و کنار رفت.
هوش مصنوعی: از خواب نرگس بیمار بیرون آمده و کنار بنفشه نشسته و با هم هم‌زانو شده‌اند.
هوش مصنوعی: غنچه صبح زیر لب می‌خندد و می‌گوید که رازهای تو را بهتر از خودت می‌داند.
هوش مصنوعی: فاخته‌ای که به عشق دچار شده، با شوق و راستی بر سر درخت سرو آواز می‌خواند.
هوش مصنوعی: قطره‌ای از باران به قدری بارید که باغ بهشت‌مانند شد و نشان از غیرت و زیبایی دارد.
هوش مصنوعی: ابر در بهار به قدری گل‌ها را پخش می‌کند که ختن، سرزمین معروف به عطر و خوشبویی، نیز مانند آهو زیبا می‌شود.
هوش مصنوعی: در حال تماشای زیبایی‌های باغ، سرو بلندی در کنار رود قرار گرفته است.
هوش مصنوعی: بلبل باغ با شوری شبیه یک صوفی مست، بر گل‌های زیبا آواز می‌خواند و سرود خوشی سر می‌دهد.
هوش مصنوعی: نسیم لطیفی به هوای چمن وزیده که بوی خوش عطر و خوشبویی را به همراه دارد.
هوش مصنوعی: ای ساقی، برخیز و آنچه را که در خمره پنهان کرده‌ای، در جام بریز.
هوش مصنوعی: زندگی را از نو آغاز کن و به تغییرات جدید بپرداز، تا بتوانی زخم‌های قدیمی و دردهای گذشته را فراموش کنی و به آینده نگاه کنی.
هوش مصنوعی: باغ ما در دشت نجف است، بیا تا به آنجا برویم و از آن بهره‌مند شویم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
چون نهاد او پهند را نیکو
قید شد در پهند او آهو
مرد ملاح تیز اندک رو
راند بر باد کشتی اندر ژو
کس نباشد قمار دوست چو او
ز آن همه طایفه هموست همو
کس نگفته صفات مبدع هو
چند و چون و چرا چه و کی و کو
شمس دین ، ای ترا بهر نفسی
در جان کهن سعادت نو
ای زبانها بمدحت تو روان
وی روانها بطاعت تو گرو
بر گذشته موافق تو زچرخ
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.