بوستان باغ بهشت است و عیان می‌بینم
نیستم آدم اگر بی‌تو در او بنشینم
هیچ دانی ز چه از کف ننهم جام شراب؟
زآن که عکس رخ دلدار در آن می‌بینم
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
بوستان باغ بهشت است و عیان می‌بینم
نیستم آدم اگر بی‌تو در او بنشینم
هیچ دانی ز چه از کف ننهم جام شراب؟
زآن که عکس رخ دلدار در آن می‌بینم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی‌های بهشت اشاره دارد و بیانگر احساس شاعر است که بدون حضور معشوق، نمی‌تواند از زیبایی‌های آن لذت ببرد. او اشاره می‌کند که از شراب نمی‌نوشد، زیرا تصویر معشوقش را در آن می‌بیند و این باعث می‌شود که نتواند از زندگی واقعی بهره‌مند شود.
هوش مصنوعی: باغ بهشت به زیبایی و شکوهش معروف است، اما اگر در آنجا باشم و تو را نداشته باشم، احساس نمی‌کنم که انسان هستم.
هوش مصنوعی: آیا می‌دانی چرا هرگز از دستم نمی‌افتد جام شراب؟ چون در آن تصویر چهره محبوبم را می‌بینم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
عالمی را به جمالت نگران می‌بینم
نه بدین دل نگرانی که من مسکینم
مگرم دست اجل از سر پا بنشاند
ور نه تا هست قدم از طلبت ننشینم
بر سر کوی تو یا سر بنهم یا باشد
[...]
این منم باز که روی چو مهت می‌بینم
هر دم از پسته شور تو شکر می‌چینم
این که باز از تو رسیدم من دل‌خسته به کام
گر نه خوابیست ز هی بخت که من می‌بینم
در شکر خنده چو آن رسته دندان ترا
[...]
حالیا مصلحتِ وقت در آن می‌بینم
که کشم رَخت به میخانه و خوش بنشینم
جامِ مِی گیرم و از اهلِ ریا دور شَوَم
یعنی از اهلِ جهان پاکدلی بُگزینم
جز صُراحی و کتابم نَبُوَد یار و ندیم
[...]
من که با لعل تو فارغ ز می رنگینم
خون دل می‌خورم و درخور صد چندینم
دورم از دولت دیدار تو و نزدیک است
که ببینم رخ مقصود و چنین می‌بینم
زآن چو نافه خوشم از همدمی خون جگر
[...]
تا لبش کرد چو طوطی به سخن تلقینم
شد قفس چوب نبات از سخن شیرینم
موج دریای حوادث رگ خواب است مرا
بس که کوه غم او کرد گران تمکینم
طاقت جلوه او نیست مرا، می ترسم
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.