هر کرا خواندی از نکویانش
لاجرم نیست عهد و پیمانش
هر که سرو و گلش در ایوانست
نرود دل بسوی بستانش
چشم هر کاو بر آن دو ابرو دوخت
گو بکن سینه وقف پیکانش
مور بگرفت خاتم لعلش
آن که بد حشمت سلیمانش
معجز عیسویش در لب نوش
دست موسی است در گریبانش
حلقه زد زلف تا که بر رویت
عقل پنداشت چشم حیرانش
من و ساقی حوروش در باغ
زاهد و خلد و حور و غلمانش
کی مرا ره دهد به چاه ذقن
آنکه یوسف بود به زندانش
در دل آشفته را بسی گره است
از خم طره پریشانش
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و جذابیت معشوق است و احساسات شاعری را نسبت به او بیان می‌کند. شاعر به مقایسه‌های مختلف می‌پردازد و از زیبایی‌های معشوق می‌گوید، همچنین به رابطه‌ای که با او دارد اشاره می‌کند. او به لغزش‌های عقل و دل، و همچنین به درد و شادی‌های عشق اشاره می‌کند. احساسات متناقض و عاطفی شاعر نشان‌دهنده عمق عشق و چالش‌هایی است که در این راه وجود دارد. در کل، شعر فضایی عاشقانه و پر از احساسات پیچیده را ترسیم می‌کند.
هوش مصنوعی: هر کس را که از نیکوکاران یاد کرده‌ای، این بدان معنا نیست که او به عهد و پیمان خود وفادار است.
هوش مصنوعی: هر کسی که زیبایی و طراوت را در خانه‌اش داشته باشد، دلش به دنبال باغی نخواهد رفت.
هوش مصنوعی: هر کسی که به آن دو ابرو نگاه کند، باید دلش را فدای تیر زیبایی آن کند.
هوش مصنوعی: مور، انگشتر زیبای او را برداشت؛ آن کسی که با عظمت سلیمان، به او برخورد کرد.
هوش مصنوعی: عیسای مسیح با معجزاتش شناخته می‌شود، اما در اینجا به دست موسی که در گریبان اوست اشاره می‌شود. این نشان‌دهنده‌ی این است که دو شخصیت بزرگ و معجزه‌آسا در یکدیگر تأثیر دارند و قدرت خاصی را از هم می‌گیرند.
هوش مصنوعی: دروغی که زلفت ایجاد کرده بود، باعث شد که عقل از زیبایی چشمانت حیرت زده شود.
هوش مصنوعی: من و ساقی در باغ زاهد نیکو و سرزمین بهشت با زیبایی‌ها و پسران جوانش هستیم.
هوش مصنوعی: چه کسی به من اجازه می‌دهد که در چاه تنگ و تاریک بیفتم؛ همان‌طور که یوسف به زندان افتاد؟
هوش مصنوعی: در دل پراشفتگی و ناامیدی، مشکلات و پیچیدگی‌های زیادی وجود دارد که ناشی از زیبایی و پیچیدگی موهای آشفته اوست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
آفرینش چو گشت زندانش
پس خلاصی طلب کند جانش
کی رها می کنند خصمانش
که وزد باد بر گریبانش
آنچنان کن ز دیو پنهانش
که نبیند مگر سلیمانش
شب، پراکنده خسبد آنکه پدید
نَبُوَد وجهِ بامدادانش
مور، گِرد آوَرَد به تابستان
تا فَراغت بُوَد زمستانش
دشمن آدم است بچگانش
کو کسی کو نشد پریانش
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.