بیقرار در ۱ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۳۹ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲:
غزل حقیر در استقبال از غزل زیبای حافظ
ای فروغ مــــاه حسن از روی رخشان شما
آبــــــــروی خوبــــی از چـــــــاه زنخــــــدان شماکاش می شـد تا فــــــدا گردد تمام هستیم
جـــان من قابـــل نــدارد در بـــرِ جـــــــان شمامی چکد آب از دو دیده در فراق روی یار
کی شود حاصل وصالت ، جان ِمن آنِ شماتیـــر مژگانت به غمـــزه در دل زارم نشست
پس سپــــر کردم دلم را ، بهــر مژگــــان شماداغ دل را با که گویــــم ای فراتـــر از خیال
این گدای دست ما و لطف و احسان شمابا دو سیـــب نورسیـــــده در نگارستـــان دل
مانده ام چینم ، نچینم ، چیست فرمان شما؟بگذر از تقصیـــــــر ما و پا به روی سر گذار
بی قـــــرارم ، بیقــــــــرار روی رخشـــــان شما#رضارضایی « بیقرار «
بیقرار در ۱ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۳۷ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۰:
حاصل بداهه سرایی با مطلعی از حافظ
« درد عشقی کشیده ام که مپرس
زهر هجری چشیده ام که مپرس »گشته ام در میان مهرویان
مه رخی برگزیده ام که مپرسگرچه پر پیچ و خم بُوَد ره عشق
شاه راهی گُزیده ام که مپرسدر فراقت به دیدگان پر اشک
پرده هابی دریده ام که مپرسدر رهت ای طلایه دار جفا
طعنه هابی شنیده ام که مپرسروز و شب به خیال لعل لبت
به لبالبی رسیده ام که مپرسسر به سجده نهاده در بر دوست
خون شد دو دیده ام که مپرسهمچو پروانه با شمیم تو گل
از گلابی رمیده ام که مپرسدر غروبی که باردار شب است
از فروغ سپیده ام که مپرسخاک خاکم ، برای طلا شدن
هر جفایی خریده ام که مپرسبا تو بودن برای من چه گذاشت
به چه حالت خمیده ام که مپرسنا امید از دوای درد فراق
من به کنجی خزیده ام که مپرسبی قرارم ، قسم به نام وفا
بی وفایی بدیده ام که مپرس#رضارضایی « بیقرار »
بیقرار در ۱ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۳۶ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳:
بداهه با مطلعی از حافظ شیرین سخن
👇👇👇
«اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را »چه سازم با غمی در دل ، ز هجرش مانده پا در گل
منم مجنون و این محمل ، بَرَد تندیس لیلا راشبان را با تو در گفتم ، چه دُرهایی که ناسفتم
ز چشمم پرده می رُفتم ، که بینم چشم شهلا راهلالی شد تنم زین غم ، فتادم در غمی چون یم
به حکمت کرده ای مبهم ، ز هجرت این معما راشدم آواره در راهت ، غلامم ،عبد درگاهت
همی پابند و دلخواهت ، که کج کی می نهم پا را ؟؟اگر یوسف شوی ، چاهم ، به بن بستت دهی راهم
عطا کن آنچه می خواهم ، که گیرم راه دریا رامن آن گمراه و گمنامم ، در این ره همچنان خامم
بنوشان باده از جامم که نشناسم سر از پا راز حُسن از خُلق یوسف شد هزارن قصه در دنیا
دریغ از نکته ای کوچک که وا گوید زلیخا راحدیث آن دم ز مطرب کن که می در کامم اندازی
که این نقدم نمی بخشم به نسیه روی زیبا راشبانگه بیقرارم من ، به روزت دل فگارم من
تو گل باشی چو خارم من بیا بشکن من و ما را#رضارضایی « بیقرار »
بیقرار در ۱ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۳۳ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۲۶:
حاصل بداهه سرایی با مطلعی از حافظ جان
« جانْ بی جمالِ جانان میلِ جهان ندارد
هر کس که این ندارد حقّا که آن ندارد »با زاهد ریاکار ، اسرار عشق مشمار
کاین مفتی خطاکار ، از آن نشان نداردیک باده از دو لعلت هرگز نشد نصیبم
جامی گسیل ما کن ، والله زیان نداردگفتم که از غم عشق کی می توان رها شد ؟
گفتا که عاشقان را ، این ره کران نداردمجنون صفت کشیدم نقشی ز روی لیلا
نقشی که طرح آن را ، کس در جهان نداردهر یوسفی به کنعان کی لایق عزیزیست ؟؟
هر سنگ معدنی آن دُرّ گران نداردگفتم که شرح هجران با کس نمی توان گفت
گفتا که این فسانه شرح و بیان نداردپیران راه عرفان ، آیینه های عشقند
آبی که لطف آن را جوی جوان نداردبر آتش درونم ، آبی که پاشد امشب ؟؟
کاین سوز بی نهایت خوف از نهان نداردجانی که در ره دوست ناقابل و حقیر است
بفکن به پای جانان ، گاه و زمان نداردبی روی ماه محبوب هر روز من چو شام است
دل در فراق رویش ، روز و شبان نداردگفتم بر آستانت کی می رسد دو دستم ؟
گفتا که شوق وصلش ، وقت و زمان نداردگفتم که بیقرارم ، عشوه مکن به کارم
گفتا که عاشق این است امن و امان ندارد#رضارضایی « بیقرار »
بیقرار در ۱ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۳۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۲۴:
حاصل بداهه سرایی با مطلعی از حافظ جان
« گرچه افتاد ز زلفش گرهی در کارم
همچنان چشم گشاد از کرمش می دارم »تو طبیب دل عشاقی و من ، بیدل تر
در طرفداری آن چشم سیه بیمارم« رنگ رخساره خبر می دهد از سر درون »
گرچه چون خون شفق گشته همی رخسارمتو گلی سرخ و به تن جامه ی هجران داری
من به تشویش رُخَت تا به ابد می بارمهر شب از شوق وصالت همه ی هستی من
تا سحر خواب به چشمم نرود ، بیدارمبه کویر دل خشکم نظری کن ، مه ناز
که عطشناکترین عاشق این بازارمبی تو یلدا شده هر وقتِ شبانگاهی من
روز و شب در طلبت ثانیه را بشمارمتو لطیفی و لطافت صفت غالب توست
من که مغلوبترین عاشق دل آزارمعاقل از عشق نصیبی نَبَرد در همه عمر
زین سبب از خرد و عقل معاش بیزارمیک شبی را برِ ما ای گل خوشبو ، قدمی
تا به یُمن قدمت ،جان بَرِتان بسپارمتو همی نابترین قصه ی عشقی به جهان
پس بگو بنده در این قصه چه نقشی دارم ؟بیقرارم که برنجی تو از این شعر ضعیف
لاکن از روز ازل ، عاشق این اشعارم#رضارضایی « بیقرار »
بیقرار در ۱ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۳۱ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۰:
بداهه با مطلعی از حافظ جان
« دوش در حلقهٔ ما قصّهٔ گیسویِ تو بود
تا دلِ شب سخن از سلسلهٔ مویِ تو بود »
دلِ محنت کشِ ما در شبِ هجران و فراق
همه در حسرتِ آن قامتِ دلجوی تو بود
قد ، کمانی شد از این دوره ی بی همنفسی
بانی اش تیرِ مُژه ، چلّه ی ابروی تو بود
نشد از باده و می تا که بگیرم مددی
طلبم باده ی ناب از لب خوشبوی تو بود
شبِ شعرم شده آن نرگسِ چشمانِ سیه
که غزلخوان شبم خاطرِ خوش خوی تو بود
از ازل تا به ابد مقصد و مأوای دلم
پرسه با پای جنون ، دلشده در کوی تو بود
سِحر و جادوی بتان گرچه نشد قاتلِ دین
عاقبت مقتلِ دل ، غمزه ی جادوی تو بود
بیقراری که کنون با یدِ بیضا شده مات
کیش از آن عارضِ مَه ، طره ی هندوی تو بود
#رضارضایی « بیقرار »
بیقرار در ۱ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۳۰ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۸:
حاصل بداهه سرایی با مطلعی از حضرت حافظ
« هر که شد محرم دل ، در حرم یار بماند»
وان که بیرون شد از این دایره بی بار بماندپنجه در زلف دوتا هر که نیاویخت به عمر
حسرتی در دل او با غم بسیار بماندگل در اندیشه ی بلبل همه نغز است و نکو
مگر آن دیده که در بتکده ی خار بماندابر و باد و فلک از بهر عبادت شده مست
ای خوش آن کس که در این میکده هشیار بماندزاهد اندر پی تقسیم جنان با خود و خویش
واعظ اندر تعبش تب زده ،بیمار بماندشب وصلش نکنم جایگزین با زر و سیم
کان پشیزیست که در گنبد دوار بماندآن که حق گفت و ز حق رمزگشایی بنمود
جرمش این بود که با مغلطه بر دار بماندساقی از ساغر خود دل نکند تا به سحر
مگر آن شب که لبش بر لب دلدار بماندروز خندیدن گل ، چهچه بلبل به چمن
رفت و بلبل به سمن در کف گلزار بماندسرو بیدارگر از قامت خود آس شده ست
گرچه بی بارتر از دار سپیدار بماندبیقرارم که رخت مات کند کیش مرا
زین تطاول که به هر کوچه و بازار بماند#رضارضایی « بیقرار »
بیقرار در ۱ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۲۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۱۰:
حاصل بداهه سرایی با مطلعی از حافظ شیرین سخن
« دوش در حلقه ما قصه ی گیسوی تو بود
تا دل شب سخن از سلسله ی موی تو بود »قبله گاه دل عشاق ، رخ معشوق است
سجده گاه نظر اما ، خَمِ ابروی تو بودهمچنان در طلبت در به درم تا به سحر
مقصدم هر شب از آن بام و در و کوی تو بودهر که آواره شده در دمن و دشت و به در
مات و سرگشته ی آن نکهت دلجوی تو بودچشم چون نرگس شهلای تو را کس که نداشت
چشم دل در پی آن دیده ی جادوی تو بودمن که آزاد و رها بودم از این حلقه ی عشق
دل اسیری به کف طره ی هندوی تو بودآرزویی نَبُود در دل این عاشق زار
جز تمنای لبت ، پرسه به پهلوی تو بودماه و خورشید جهان منشأ نور است و صفا
ماه و خورشید من از روز ازل ، روی تو بودهر گلی عطر خوشی دارد و دل در پی آن
عطر برخاسته از گلبن خوشبوی تو بودآب پاکی که عطش در دل ما کرد و برفت
منشأ از مهر گرفت چون گذرش جوی تو بودبیقرارم که نهی پا سرِ این دل که شکست
کاین شکست دل ما ، از شکنِ موی تو بود#رضارضایی « بیقرار »
بیقرار در ۱ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۲۷ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۴:
حاصل بداهه سرایی با مطلعی از حافظ بزرگ
« زان یار دلنـوازم شکریست با شکایت »
بشنـو حدیث جان را ، کز دل کنم روایتبا یک نظر سپردم ، دل در دو دست یاری
ماهی که می کند از دلدادگان حمایتچشمان عاشقش مست فارغ ز بود و هر هست
در دشت دیدگانش ، دریایی از عنایتدل پر زد از برایش ، جان شد به سرسرایش
روحم ، روان و تن کرد ، از گلرخی حکایتدریای بیکران است ، کز ساحلش خبر نیست
دل ، قایقی شکسته در بحــرِ بی نهایتدر قامتش که سرو است، قدقامتی به پا بود
خم گشته قامت عشق ، از هجر او به غایتمجنون غلام کویش ، لیلا دَوَد به سویش
انبوه عاشقان جمع ،در سایه ی لوایتباب الحوائجِ عشق ، مجذوب شمس خویش است
هم کشتی نجات است هم کوکب هدایتیارب در این هیاهو ، لطفی نما به حق جو
تا خو بگیرد از دل ، با دشت نینوایتترسم بمیرم اما ، روی مَهت نبینم
یا دل دخیل بندد ، در صحن با صفایتدل بیقرار یار است ، دلداده ای فگار است
تاریخ کیش و مات است در سایه وفایت#رضارضایی « بیقرار »
shk clickmank در ۱ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۳:۳۰ دربارهٔ پروین اعتصامی » دیوان اشعار » قصاید » قصیدهٔ شمارهٔ ۲۰:
درود بر خانم عندلیب، قصیده یا قطعه؟ وافریادا... و عجبا گنجور...
قصیده و قطعه هیچ تفاوتی دارند؟!!!
آریا در ۱ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۳:۰۹ در پاسخ به امیرحسین دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۱۳:
درود بر شما ، حرف شما درست است ، به معنای گردو نیست . ولی گوز بر گنبد افشاندن یک اصطلاح قدیمیست به معنای کار بیهوده انجام دادن ... اینجا هم فکر کنم منظور همین است .
سورن صولت در ۱ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۳:۰۳ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۳:
صبح است ساقیا قدحی پرشراب کن
دور فلک درنگ ندارد شتاب کن
زان پیشتر که عالم فانی شود خراب
ما را ز جام باده گلگون خراب کن
خورشید می ز مشرق ساغر طلوع کرد
گر برگ عیش می‌طلبی ترک خواب کن
روزی که چرخ از گل ما کوزه‌ها کند
زنهار کاسه سر ما پرشراب کن
ما مرد زهد و توبه و طامات نیستیم
با ما به جام باده صافی خطاب کن
کار صواب باده پرستیست حافظا
برخیز و عزم جزم به کار صواب کن
غزل این رباعی زیبای خیام را حافظ سه قرن بعد به سحرانگیزترین بیان سروده
سورن صولت در ۱ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۵۴ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۹۶:
وقت سحر است خیز ای مایه ناز
نرم نرمک باده خور و چنگ و نواز
کانها که بجایند نپایند بسی
و آنها که شدند کس نمی آید باز
حافظ ، خیام غزل سراست .
مسافر در ۱ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۴۴ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۵:
سلام
این غزل توسط آقای پرویز شهبازی در برنامه 977 گنج حضور به زبان ساده شرح داده شده است
می توانید ویدیو و صوت شرح غزل را در آدرسهای زیر پیدا کنید:
مسافر در ۱ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۲:۴۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۵:
سلام
این غزل توسط آقای پرویز شهبازی در برنامه 976 گنج حضور به زبان ساده شرح داده شده است
می توانید ویدیو و صوت شرح غزل را در آدرسهای زیر پیدا کنید:
فرهود در ۱ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۱:۳۸ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۴۸۷:
جولاهه یعنی بافنده، نساج، کسی که از تارهای پشم، کتان و ... پارچه یا دیگر منسوجات می‌سازد.
جولاه ترک ِجولاهی کند برای طلبِ وزیری، همه عالم برهنه و عور بمانند. (فیه‌ما فیه)
ارتباط جولاهه و تار در این بیت مربوط به این است؛
جولاهه تردامن ما تار بدرید
می‌گفت ز مستی که تر از تار ندانم
شاید مولوی جولاهه را برای این منظور در این شعر استفاده کرده که انجام این شغل دقت زیادی لازم دارد که با مستی در تضاد است. (جولاهه‌ی مست) ترکیب طنزی را بوجود می‌آورد.
لینک به ویدئو ؛ در شرح معنی شغل جولاهه که در عنوان این ویدئو در لینک یوتیوب به اشتباه ریسندگی نوشته شده است. ریسندگی، رنگرزی و جولاهگی ۳ شغل (یا فرآیند) متفاوت بوده‌اند.
دکتر صحافیان در ۱ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۰۸:۱۳ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۸۳:
هنگامه با ارزش سحر، از تمامی غصه‌های وابستگی و دلبستگی رهایی‌ام دادند، آری در آن تاریکی محض، آب زندگی جاوید را پیشکشکم کردند.
۲- در حالی که از تابش روشنایی ذات حق بی‌خود شده بودم، شراب حق را در جام تجلی صفات به من نوشاندند(ذات حق حیرت و بی‌خودی آور و شراب صفات حق نوشیدنی و دریافتنی است)
۳- چه سحر زیبا و چه شبی با شکوه بود آن شب! به راستی شب قدر بود که وعده‌ای تازه از بهشت جاوید گرفتم(خانلری: فرخنده دمی.دریافت وقت که همیشه تازه و با روح خدایی است، بهشت نقد و آب حیات است و هنگام دریافت آن در بی‌زمانی و بی‌خودی همان شب قدر است)
۴- پس از چشیدن این باده، پیوسته تمرکزم به کانون تجلی این زیبایی است، همان‌جا که بی‌خود شدم و تجلی ذات را برخوردار.
۵- آری اکنون که سرشار حال خوش و کامیابم، جای شگفتی نیست، با شوق بی‌اندازه خودم را سزاوار این زکات کردم( زکات در امور معنوی مثل دانش، انرزی، حال خوش و ...)
۶- و مژده این دریافت را سروش غیبی زمانی، به من داد، که پایداری بر ستمهای معشوق و قبض‌های درونی را به من هدیه دادند( قانون مزرعه: شوق= دریافت)
۷- و اکنون زبان و قلمم سرشاز شیرینی و شهد است، آری همه به خاطر شوق و شکیبایی است که این شاخه نبات( شعر وسخن- معشوق یا دختر حافظ پنداشته‌اند ولی صحیح نیست) ارزانی‌ام شد( این بیت در خانلری نیست)
۸- همتم قرین انفاس قدسی سحرخیزان شد، تا از اندوه و دلبستگی زمان رها شدم( در بی زمانی و بهشت همه خوبی‌ها جمع است: آب حیات، کامیابی،حال خوش و ...)
محمد معین: این غزل، غزل بعدی، "در ازل پرتو حسنت " و "سالها دل طلب جام جم" از والاترین غزلها و غزلیات عرشی حافظ است(حافظ‌نامه، ۶۷۰)
دکتر مهدی صحافیان
آرامش و پرواز روح
شروین پاداش‌پور در ۱ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۰۴:۲۲ در پاسخ به مرضیه - علمدار دربارهٔ شیخ بهایی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۶:
در«گنجور» و در بخش رباعیات خیام، این شعر موجود نبود.
فرهود در ۱ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۰۳:۰۷ دربارهٔ مولانا » فیه ما فیه » فصل هفتادم - دلدارم گفت کان فلان زنده به چیست؟:
ترجمه به فارسی:
دلدارم گفت کآن فلان زنده به چیست؟ فرق بین پرندگان و بالهایشان با بالهای عاقلان این است که پرندگان در جهتی از جهات پرواز می‌کنند اما عاقلان از جهات پرواز می‌کنند. برای هر اسبی طویله‌ای است و برای هر چارپایی اصطبلی و برای هر پرنده‌ای لانه‌ای. واللهُ اعلم.
باید به تفاوت معنی حروف «مِن» و «عن» که هر دو به فارسی (از) ترجمه می‌شوند دقت کرد؛ پرندگان در جهتی از جهات پرواز می‌کنند ولی عقلا از جهات.
هر کبوتر می‌پرد در جانبی
این کبوتر جانب بی‌جانبی (مولوی)
بیقرار در ۱ سال و ۷ ماه قبل، شنبه ۱۸ شهریور ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۴۱ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۳۷۹: