حرف آخر قافیه

شماره ۱: جهان به کام شود عشق کامران ترا

شماره ۲: شب وداع چو برداشتن طریق صواب

شماره ۳: دلا منال به درد از غراب گرد نعیب

شماره ۴: زهی خواجه صدر انجام غلامت

شماره ۵: ترک من کان دهنش پسته خندان من است

شماره ۶: تا دورم از جمال و رخ روح پرورت

شماره ۷: تا شاه نیک عهد سر تخت جم گرفت

شماره ۸: تا سوی تگنای دلم یافت راه دوست

شماره ۹: تا بر گلت ز سبزه نگهبان نشسته است

شماره ۱۰: چو عکس روی تو پرتو بر آسمان انداخت

شماره ۱۱: تو را چو در همه عالم به حسن یکتانیست

شماره ۱۲: گویی که آن زمان که مرا آفریده‌اند

شماره ۱۳: تا لعل تو از تنگ شکر بار نگیرد

شماره ۱۴: نهادم از بن هر موی برکشد فریاد

شماره ۱۵: دگر چه چاره کنم عشق باز لشکر کرد

شماره ۱۶: به جان بریم ترا سجده تا به سر چه رسد

شماره ۱۷: خبر دهید مرا کآن پسر خبر دارد

شماره ۱۸: جهان مسخر حکم خدایگانی باد

شماره ۱۹: نه چرخم می دهد کام ونه اختر

شماره ۲۰: چنین شنیدم از آیندگان فصل بهار

شماره ۲۱: به وقت صبح نشیند کسی چنین بیکار

شماره ۲۲: حذرای عاقلان غافل وار

شماره ۲۳: ای جمال تو رونق گلزار

شماره ۲۴: زهی زمانه نامهربان نادره کار

شماره ۲۵: چو این سخن بشنیدم ز لفظ آن دلدار

شماره ۲۶: الا یا مشعبد شمال معنبر

شماره ۲۷: دلم را برد زلف مشک رنگش

شماره ۲۸: زهی رویت مه خوبان آفاق

شماره ۲۹: به فال فرخ و روز خجسته سوی عراق

شماره ۳۰: بر من زمانه کرد هنرها همه وبال

شماره ۳۱: خجسته بادا فصل ربیع و گردش سال

شماره ۳۲: کجائی ای رخ تو نوبهار باغ جمال

شماره ۳۳: از نام شاهزاده دلم برگرفت فال

شماره ۳۴: جاءالشتاء و مل الدجی ظل

شماره ۳۵: خدایگان سلاطین شهنشه اعظم

شماره ۳۶: که می برد ز من خسته دل به یار پیام

شماره ۳۷: کجاست آن صنم سرو قد سیم اندام

شماره ۳۸: شد چشم جهان روشن و جانها همه خرم

شماره ۳۹: بهشتی شد دگر عالم چو روی حور عین خرم

شماره ۴۰: شب وداع چو بنمود چرخ آینه گون

شماره ۴۱: چند در دل آتش سود ای جانان داشتن

شماره ۴۲: الامان الامار جان جهان

شماره ۴۳: سپیده دم چو دمیدن گرفت بوی چمن

شماره ۴۴: زهی انا مل و کلکت گره گشای جهان

شماره ۴۵: چیست آن گوهر که می زاید ز دو دریا روان

شماره ۴۶: زندگانی شهریار زمین

شماره ۴۷: فخر دارد پارس بر کل اقالیم زمین

شماره ۴۸: زمین به امن شد آراسته زمان به امان

شماره ۴۹: ای تو به جاه خسرو صاحب نشان شده

شماره ۵۰: چشم تر کن به فراق من مسکین ای ماه

شماره ۵۱: دوش چو کرد آسمان افسر زر ز سر یله

شماره ۵۲: ای آنکه چو باد ناتوانی

شماره ۵۳: اکنون که یافت دهر کهن خلعت نوی

شماره ۵۴: کمر می بندی ای یار سپاهی

شماره ۵۵: ای چهره تو آینه صنع خدایی

شماره ۵۶: کجاست در همه ملک جهان سلیمانی