آنکه چون ابر خواند کف ترا

کرد بیداد بر خردمندی

او همی‌گرید و همی‌بخشد

تو همی‌بخشی و همی‌خندی

همچو یوسف گناه تو خوبیست

[...]

رو، مسلم تراست بی‌کاری

چونک اندر عنایت یاری

نقش را کار نیست پیش قلم

آن قلم را چه حاجت از یاری؟

همچو بت باش پیش آن بتگر

[...]

زندگانی مجلس سامی

باد در سروری و خودکامی

نام تو زنده باد کز نامت

یافتند اصفیا نکونامی

می‌رسانم سلام و خدمت‌ها

[...]

جان جانی و جان صد جانی

می‌زنی نعره‌های پنهانی

هر کی کر نیست بشنود وصفت

نعل معکوس و خفیه می‌رانی

غیر احمق به فهم این نرسد

[...]

خامشی ناطقی مگر جانی

می‌زنی نعره‌های پنهانی

تو چو باغی و صورتت برگی

باغ چه صد هزار چندانی

بی تو باغ حیات زندانیست

[...]

ای که مستک شدی و می‌گویی

تو غریبی و یا از این کویی

مست و بی‌خویش می‌روی چپ و راست

بی چپ و راست را همی‌جویی

نی چپست و نه راست در جانست

[...]

عشق در کفر کرد اظهاری

بست ایمان ز ترس زناری

بانگ زنهار از جهان برخاست

هیچ کس را نداد زنهاری

هیچ کنجی نبود بی‌خصمی

[...]

یا وَلی نِعمَتی وَ سُلطانی

سابِق‌الحُسنُ ما لَهُ ثانی

انت بحر تحیط بالدنیا

مدمن جوهر و مرجان

کان بنیان عبد کم خربا

[...]

کدیهٔ می‌کنم سبک بشنو

خبر عشق می‌دهم بگرو

نفسی با خودم قرینی ده

که به میزان نهند با زر جو

تو نوی بخش و بندهٔ تو کهن

[...]

تو به قیمت ورای دو جهانی

چه کنم قدر خود نمی‌دانی

نور اگر صدهزار می‌بیند

جز که بر اصل نور ننشیند

آسمان‌هاست در ولایت جان

کار فرمای آسمان جهان

«پدر و مادری که ناز آرند

انبیا عقل و روح را دارند»

«گر ترا بخت یار خواهد بود

عشق را با تو کار خواهد بود

عمر بی عاشقی مدان بحساب

کان برون از شمار خواهد بود»

بس که شنیدی صفت روم و چین

خیز و بیا ملک سنایی ببین

تا همه دل بینی بی حرص و بخل

تا همه جان بینی بی کبر و کین

پای نه و عرش به زیر قدم

[...]

اذا خان الامیر وکاتباه

و قاضی الارض داهی فی القضاء

فویل ثم ویل، ثم ویل

لقاضی الارض من قاضی السماء

* * *

[...]

ای حریقان آتش شهوات

وی غریقان قلزم خطرات

چند از این حرص و چند از این شهوت

چند از این فسق و چند از این زلاّت؟

چند از این هزل و چند از این هذیان

[...]

طلب ای عاشقان خوش رفتار

طرب ای نیکوان شیرین کار

تا کی از خانه، هین ره صحرا

تا کی از کعبه، هین در خمّار

در جهان شاهدی و ما فارغ

[...]

عارفان چون دم از قدیم زنند

های و هورا میان دو نیم زنند

زاهد از ترس گفته من چه کنم

در میان چنین محن چه کنم

عارف از عشق گفته او چه کند

عجب از بهر من خدا چه تند

نظر آن بود به سوی خودی

[...]