سینهٔ او گشاد روح نخست

هرچه جز پاک دید پاک بشست

درز برداشت در زمان از وی

بند بگشاد همچنان از وی

سینه‌ای را که حق حکم باشد

[...]

نور کز خلق او مؤثّر شد

چشمهٔ آفتاب و کوثر شد

پیش آن مقتدای رحمانی

عقل با حفص شد دبستانی

قدم صدق یافت نقل از وی

[...]

چون تو بیماری از هوا و هوس

رحمة العالمین طبیب تو بس

هرکرا از جلال مایه بُوَد

خرد مصطفاش دایه بُوَد

بست دیوار بهر منت را

[...]

تا به حشر ای دل ار ثنا گفتی

همه گفتی چو مصطفا گفتی

نام او بردی از جهان مندیش

حور دندان کنان خود آید پیش

دوزخ از نام او چنان برمد

[...]

انبیا ز آسمان پیاده شدند

از وساده به سوی ساده شدند

از پی خجلت آدم از دل و جان

بر درت ربّنا ظلمنا خوان

نوح در حصن عصمتت جسته

[...]

برده بر بام آسمان رختش

سایهٔ بخت و پایهٔ تختش

صورتی را که بود اهل قبول

کردش از صورت طلب مشغول

نسبت از عقل آن جهانی داشت

[...]

از خدای آمده بر جانت

به رسالت به شهر ویرانت

بی‌خودی تخت و بی‌کلاهی تاج

لشکرش رعب و مرکبش معراج

سیرت و خلق او مؤکّدِ حلم

[...]

زحلش زیر پای کرده نثار

همّت و ذهن و حفظ و فکر و وقار

مشتری جانش را سپرده عطا

صدق و عدل و صلاح و دین و وفا

داده مریخش از برای خطر

[...]

عندلیبان باغ آن خوشبوی

در ترنّم تبارک‌الله گوی

بر زمان حکم چون شهان کرده

بر زمین نان چو بندگان خورده

نان جو خورده همچو مختصران

[...]

شب معراج چون به حضرت رفت

با هزاران جلال و عزّت رفت

چون به رفرف رسید روح امین

جُست فرقت ز مصطفای گزین

جبرئیل از مقام معلومش

[...]

ثلثة برزوا بفضلهم

نصرهم ربهم اذا نشروا

فلیس من مؤمن له بصر

ینکر تفضیلهم اذا ذکروا

عاشوا بلا فرقة ثلثهم

[...]

آفتاب کرم چو در دربست

قمر نائبان کمر دربست

چون نهفت آفتاب دین را غرب

کرد ماه خلافت آخُر چرب

خواجهٔ با خلاص و با اخلاص

[...]

دل احمد ز کون بود نقط

آدم و جمله انبیا برخط

انبیا خطِ دائره بودند

همه بر خط جمال بنمودند

وان صحابی که چون ستاره بدند

[...]

چون زدی کوس شرع روح امین

چشم بر گوش او نهادی دین

به نبی او ز جان شایسته

در دهان دل نمود چون پسته

قد او در رضای یزدانی

[...]

بود عدل عمر ز بی‌مکری

آینهٔ صدق روی بوبکری

کان اسلام و زین ایمان بود

صدق او عقل و عدل را کان بود

دین به وقت عتیق بود هلال

[...]

عدل او بود با قضا همبر

حکم او بود تیز رو چو قدر

بیشه بر گور کرد همچو حرم

تله بر مرغ کرده همچو ارم

کرده از امر او به دستوری

[...]

گاه با عمر کرده نقص پدید

چون به حیدر رسید خود نرسید

آنکه بر جای مصطفی بنشست

بر لبش شرم راه خطبه ببست

آن ز لکنت نبود بود از شرم

[...]

اذا ما التبر حک علی المحک

تبین غشه من غیر شک

و فیناالغش والذهب المصفا

علی بیننا شبه المحک

آن ز فضل آفت سرای فضول

آن علمدار و علم‌دار رسول

آن سرافیل سرفراز از علم

ملک‌الموت دیو آز از حلم

آن فدا کرده از ره تسلیم

[...]

در جمل چون معاویه بگریخت

خون ناحق بسی به خیره بریخت

شد هزیمت به جانب بغداد

گشته از فعل زشت خود ناشاد

سرِ احرار حیدر کرّار

[...]