آمد چو خزان به غارت باغ

بنشست به جای بلبلان زاغ

هر غنچه که جلوه‌کرد گستاخ

در ریختن آمد از سر شاخ

ریزان گل و لاله، شست در شست

[...]

خوانندهٔ این خط کهن‌سال

زین گونه نمود صورت حال

کان بت چو ازین سرای غم رفت

با همرهٔ عشق در عدم رفت

مادر که بدید حال لیلی

[...]

ماتم کده شد جهان نهان نیست

ماتم زده کیست کاز جهان نیست

زان جمله یکی منم درین سوز

از روزی خویشتن بدین روز

کامسال، دو نور از اخترم رفت

[...]

چون گنج هنر گشاد بختم

نوباوهٔ غیب گشت رختم

ارزانی گوهر گران خیز

کرد از همه سو خزنده را تیز

می‌خواست بسی دل هوس باز

[...]

سرم خاک مستان فرخنده پی

که شویند نقش خرد را به می

فروشم چو من مست باشم خراب

جهان خرد را به جام شراب

چو فتنه است فرهنگ فرزانگی

[...]

خرامان شو ای خامهٔ گنج ریز

به در سفتن الماس را دار تیز

سخن را چنان پایه بر کش به ماه

که بوسد به جرأت کف پای شاه

علاء دین اسکندر تاج بخش

[...]

بدو گفت کاری ز رای بلند

توقع همین باشد از هوشمند

ولیکن مراد من این بود و بس

که یک چند با تو برارم نفس

ز داناییت بهرهٔ پر برم

[...]

دلم چون به گوهر کشی خاص گشت

به دریای اندیشه غواص گشت

بهر غوطه چندان فرو ریخت در

که دریا تهی گشت و آفاق پر

نثاری کزان در برانگیختم

[...]

ای گشایندهٔ خزاین جود

نقش پیوند کارگاه وجود

همه هستی ز ملک تا ملکوت

یک رقم زان جریدهٔ جبروت

هست بی نیست آشکار و نهفت

[...]

شکر حق را که از خزاین غیب

ریخت چندان جواهرم در جیب

که ازان نقد قیمتی به سه سال

کردم این پنج گنج مالامال

یک یک این پنج نامه تا پایان

[...]

از دو زلف تو شکن وام کنم

وز برای دل خود دام کنم

از پی آنکه به رویت نرسد

چشم بد را به سخن رام کنم

تا تو ننمایی رو، گیرم زلف

[...]

مرا زان میر خوبان نیست روزی

گدایان را ز شاهان نیست روزی

به سنگی چون سگان خرسندم از دور

گرم چوبی ز دربان نیست روزی

ز من زایل کن، ای جان، زحمت خویش

[...]