تو آفت عقل و جان و دینی

تو رشک پری و حور عینی

تا چشم تو روی تو نبیند

تو نیز چو خویشتن نبینی

ای در دل و جان من نشسته

[...]

با من به مراد دل نشینی

من نارون و تو سرو بینی

کز مهر زنی بدین حزینی

دیوانه شد این چنین که بینی

زین‌سان که تو زخم رنج بینی

فرسوده شوی گر آهنینی

با اینکه چو دیده نازنینی

بدرود که دیگرم نبینی

هم گنج شدی که در زمینی

گر گنج نه‌ای چرا چنینی؟

با دل گفتم چرا چنینی

تا چند به عشق همنشینی

دل گفت چرا تو هم نیایی

تا لذت عشق را ببینی

گر آب حیات را بدانی

[...]

یا ساقیتی و نور عینی

یا راحة مهجتی وزینی

ای جان و جهان چرا چنینی

چون یارک خویش را نبینی

گر بر سر و چشم ما نشینی

بارت بکشم که نازنینی

وریا و بی بینش یقینی

آن به که سوی خدای بینی

ای گرد، چو بر تنش نشینی

باران سرشک من ببینی

کاین قصهٔ محنت از غمینی

بر سیم بری و نازنینی

از ناز به سوی ما نبینی

سبحان الله چه نازنینی

از مه تا تو همین بود فرق

کو بر فلک و تو بر زمینی

خورشید ز خرمن جمالت

[...]

دل بست به طرفه نازنینی

در مجلس انس خرده بینی

صد سال بلا و رنج بینی

ک آسوده یکی نفس نشینی

تا پی در پی شکار بینی

وانگه به فراغ دل نشینی

ناگشته طمع مهاربینی

نتوان به خلیفه همنشینی

از حی ثقیف نازنینی

خورشید رخی قمر جبینی

تا کی عریان به هر زمینی

خسبی به کف آر پوستینی