ای داده به دست هجر ما را

خود رسم چنین بود شما را

بر گوش نهاده‌ای سر زلف

وز گوشهٔ دل نهاده ما را

تا کی ز دروغ راست مانند

[...]

یک‌عهد کن این دو بی‌وفا را

یکدست کن این چهار پا را

کردند بسی به هم مدارا

تا راز نگردد آشکارا

می‌خورد ولی به صد مدارا

پنهان جگر و می آشکارا

تیری زده چرخ بی‌مدارا

خون ریخته از تو آشکارا

دانای نهان و آشکارا

کو داد گهر به سنگ خارا

می‌خواست کزان غم آشکارا

گرید نفسی نداشت یارا

تا گردش دور بی‌مدارا

کردش عمل خود آشکارا

اندر دل ما توی نگارا

غیر تو کلوخ و سنگ خارا

هر عاشق شاهدی گزیدست

ما جز تو ندیده‌ایم یارا

گر غیر تو ماه باشد ای جان

[...]

دیدم شه خوب خوش لقا را

آن چشم و چراغ سینه‌ها را

آن مونس و غمگسار دل را

آن جان و جهان جان فزا را

آن کس که خرد دهد خرد را

[...]

ترجیع سوم رسید یارا

هم بر سر عیش آر ما را

در بسته به روی خود ز مردم

تا عیب نگسترند ما را

در بسته چه سود و عالم الغیب

دانای نهان و آشکارا

سیلاب ز سر گذشت یارا

ز اندازه به در مبر جفا را

با مثل تو کرده به مدارا

تا وقت بود جواب ما را

این داشت فسانه در مدارا

او گفت حکایت آشکارا

از آب دو دیده بی مدارا

می‌داد گهر به سنگ خارا

چندان غم دل شد آشکارا

کامد به نفیر سنگ خارا

رنگین کند از جگر قبا را

خونین کند از نفس هوا را

دل کز تو صبور گشت یارا

دل نیست که هست سنگ خارا

فیضی که به تو رسید از ما

آن رحمت حق شناس ما را

تو نیز رسان به دوستانت

اسرار معانیش خدا را