گولانج و گوشت و گرده و گوز آب و گادنی

گرمابه و گل و گل و گنجینه و گلیم

والله که روزگار شد از مثل تو عقیم

حقا که چشم چرخ نبیند چو تو کریم

عیبی است در مشیب بعالم درون بزرگ

عیشی است در شباب بگیتی درون عظیم

خود آنزمان کجاست که تن را و عیش را

سستی نبود همدم و پیری نبد ندیم

عهدی که میفشاند درخت صبی ثمر

[...]

خاقانیا نجات مخواه و شفا مبین

کرد شفاعت علت و زاید نجات، بیم

کاندر شفاست عارضهٔ هر سپید کار

واندر نجات مهلکهٔ هر سیه گلیم

خواهی نجات مهلکه منگر نجات بیش

[...]

ای گاه تربیت صفت ذات تو رحیم

وی گاه صفدری یزک لشکر تو بیم

طاوس سدره در حرمت مرغ خانگی

بطنان عرش کعبهٔ جاه ترا حریم

صیت صداش مشرق ومغرب فرو گرفت

[...]

بخشای بر عراقی مسکینت، ای کریم

از لطف شاد کن دل غمگینش ای رحیم

اکنون که از بهشت نشان می دهد نسیم

بنشان غبار ما بنم ساغر ای ندیم

انفاس دوستان دمد از باد بوستان

در موسمی چنین که روان پرورد نسیم

نام نعیم خلد مبر زانک در بهشت

[...]

چون روز روشن است که ما رند و عاشقیم

فکر نو می کنیم در آن دم که خامشیم

چون صبح در پرستش روی تو صادقیم

ذکر تو میکنیم زمانی که ناطقیم

ما راست یک علاقه و آن عشق روی تست

[...]

هر دم چو باد می‌برد از کوی تو نسیم

خوش می‌کند مشام من از صحبت قدیم

جزئی نباشد از تن من خالی از غمت

چون دفترم اگر تو سراسر کنی دو نیم

من بر زمین نشسته و بیرون ز نُه فلک

[...]

مایل به قامت تو بود طبع مستقیم

مجبول بر محبت تو فطرت سلیم

بعد از وجود جوهر فرد دهان تو

چون نفی جزو لایتجزی کند حکیم

ما را به عهد تو چه مجال سفر که شد

[...]

مستی به قصد عربده چون راه گیردت

با او به رفق کار کن ای کاردان حکیم

موییست عرض مرد خردمند خرده دان

مپسندش از کشاکش نابخردان دو نیم

ما نیز نکوئیش بگوئیم

تا هر دو دروغ گفته باشیم

دست کرم ز رشتهٔ تسبیح برده‌ایم

روزی نمی‌رود که به صد دل نمی‌رسیم

اول چو داغ بر سر دردی رسیده ایم

چون آه تا به خاطر مردی رسیده ایم

جو جو حساب خویش به خرمن سپرده ایم

چون کاه تا به چهرهٔ زردی رسیده ایم

ما در پس کمال به خاک اوفتاده ایم

[...]

ای صحن بارگاه توام روضه ی نعیم

دور از درت مراست جهان حفره ی جحیم

بر تختگاه چرخ زمینش بود مقام

آن سالکی که بر سر قبر تو شد مقیم

حاشا که حالت تو فرامش فتد مرا

[...]

اول شناس نقطه بارا توای حکیم

هم فرض دان و لای را در دل ایسلیم

بسم‌الله است آیه آن نقطه عظیم

پس گو بنام دوست تو رحمن والرحیم

خواهی اگر ز سر صراطت کنم علیم

مرد حق است معنی آن راه مستقیم

در اِهدنا نابجوی تو زان یار ای حکیم

پس نه قدم به همت هادی بدون بیم