آن رفت که وصلت به دعا می‌طلبیدم

در هجر تو مردن ز خدا می‌طلبیدم

آن رفت که در خیل غزالان من مجنون

چشم از همه پوشیده ترا می‌طلبیدم

آن رفت که افسردگی بوالهوسان را

[...]

بر خویش نهد تهمت غمخوارگی من

تا غیر شود در پی آوارگی من

مشغول به نظاره اویم من رسوا

چندان،‌ که جهانی شده نظّارگی من

خجلت‌زده گشتیم من و چاره‌گر از هم

[...]

نادیده مرا چون کند آن نور دو دیده

گویم پی تسکین دل خود، که ندیده

دست همه بربسته و دستی نگشاده

پای همه پی کرده و تیغی نکشیده

ترسم که نی ناوک او از تپش دل

[...]

من بی‌خبر از خویش و دل از کار فتاده

گویا که به سویم نظر یار فتاده

آورده‌ام او را بر خود از کشش دل

در بزم اگر پهلوی اغیار فتاده

چون قاصد دلدار نظر کرده به سویم

[...]

هرگز نظری سوی من از ناز نکردی

کز من به رقیبان گله آغاز نکردی

از بیخودی دوش من امروز به خشمی؟

یا منفعلم دیدی وآواز نکردی

دریافتم از رفتن قاصد، طلب غیر

[...]

خلقی به سر ره که خرامان بدر آیی

آید ز فریب تو که پنهان بدر آیی

خواهی که شود دست ز دامان تو کوتاه

کز خانه چو گل بر زده دامان بدر آیی

تا سازی‌ام آزرده، بپرسی خبر غیر

[...]

ای قاصد فرخنده، ز اغیار نهانی

خود را چه شود گر بر دلدار رسانی

من خود ز جنون هیچ ندانم که چه گویم

نظاره کن این حال و بگو آنچه دانی

هرچند که شوق از حد تقریر برون است

[...]

ای بخت، شب تیرهٔ غم را سحر آمد

بردار سر از خواب که خورشید برآمد

باد سحر از صبح صفا مژده رسانید

آخر شب یلدای کدورت به سر آمد

ایّام که بر روی کسی در نگشادی

[...]

ای قافله‌سالار، غمت راه عدم را

وی سلسله جنبان خم زلف تو ستم را

افسونگر عشق تو ندانم به چه حکمت

سرمایهٔ آسوده‌دلی کرده الم را

هرگه گذری از در بتخانه خرامان

[...]

آثار جنون، عقل ز تاثیر تو دارد

جان، تار رضا در کف تدبیر تو دارد

دل سلسله از زلف گرهگیر تو دارد

دیوانه ما پای به زنجیر تو دارد

مشکل غم و دردی‌ست که درد و غم ما را

بی‌غم نکند باور و بی‌درد نداند

غمگین‌تر ازانم که مرا شاد کند کس

بی‌کس‌تر ازانم که مرا یاد کند کس

فریاد ازین غصّه که درد دل ما را

هرچند شنیدی، همه افسانه گرفتی