ای هرچه رمیده و آرمیده

در کن فیکون تو آفریده

این هفت حصارِ برکشیده

بر هزل نباشد آفریده

چون لشگر او بدو رسیده

از لشگر خصم کس ندیده

زان تازه‌ترنج نو رسیده

نظاره ترنج و کف بریده

یاری دو سه داشت دل‌رمیده

چون او همه واقعه‌رسیده

می‌شد سوی یار دل‌رمیده

پیراهن صابری دریده

لیلی سمن خزان ندیده

مجنون چمن خزان رسیده

شد طبل بشارتم دریده

من طبل رحیل برکشیده

من کار ترا به سایه دیده

تو سایه ز کار من بریده

گفت ای ورق شکنج دیده

چون دفتر گل ورق دریده

تنها نه منم ستم رسیده

کو دیده که صد چو من ندیده

نزهتگاهی چنان گزیده

در بادیه چشم کس ندیده

در پردهٔ عاشقان خنیده

زخم دف مطربان چشیده

زاین گرجی طره برکشیده

شد روز چو طره سربریده

کان مرغ به کام نارسیده

از نوفلیان چو شد بریده

چون رفت گوزن دام دیده

زان بقعه روان شد آرمیده

مجنون چو گل خزان رسیده

می‌گشت میان آب دیده

کان شیفتهٔ رسن بریده

دیوانهٔ ماه نو ندیده

من مهر ترا به جان خریده

تو مهر کسی دگر گزیده

چون خربزهٔ مگس گزیده

به گر شوم از شکم بریده