ای صید رخ تو شیر و آهو

پنهان ز کجا شود چنان رو

چندانک توانیش تو می‌پوش

می‌بند نقاب توی بر تو

در روزن سینه‌ها بتابید

[...]

ای چشم تو دلفریب و جادو

در چشم تو خیره چشم آهو

در چشم منی و غایب از چشم

زآن چشم همی‌کنم به هر سو

صد چشمه ز چشم من گشاید

[...]

ای سرو روان و گلبن نو

مه پیکر آفتاب پرتو

بربود جمالت ای مه نو

از ماه شب چهارده ضو

چون می‌گذری بگو به طاوس

گر جلوه‌کنان روی چنین رو

گر لاف زنی که من صبورم

[...]

بردی دل من به چشم و ابرو

خون کرده ز دیده ایم در جو

بردیم جفا بسی ز دستت

ای مونس جان به قول بدگو

کردیم وفا به هرچه گفتیم

[...]

چشمی که ندیده نور آن رو

تاریک بود چو روی هندو

با ما بنشین خوشی درین بحر

ما را به کف آر و ما به ما جو

از جام حباب آب می نوش

[...]

تا تونشوی یگانهٔ او

هرگز نشود یگانه آن دو

باشی تو یگانهٔ دو عالم

آن دم که اثر نماند از تو

تو صورت او و معنیت او

هر دو بنگر که هست یک رو

نه مطلق و نه مقید است او

او را تو یکی بگو و هم دو

ای یار کهن حکایت نو

از مغربی ضعیف بشنو

خورشید چو گشت طالع انداخت

بر ظلمت کاینات پرتو

آن سایه که نام اوست عالم

[...]

دل جستم ازان دو چشم جادو

دادند مرا نشان به ابرو

ابرو سوی خال کرد اشارت

یعنی که نشان دل ازو جو

من هیچ نشان نجسته آن خال

[...]

جز عشق مگوی هیچ و مشنو

حرفی که نه عشق ازان خمش شو

آن می که بود ز نور پرتو

تاریخ گشای کهنه و نو

آهو چشمی که گویی آهو

چشمش به نظاره دوخت در رو

ور بنشستی سر به زانو

آورده در آن دو آینه رو

هر دم به جهان فکنده پرتو

از قامت او قیامتی نو

کردم پی گندمت تک و دو

هیچم نفروختی بجز جو

گاهی بودی به پویه اش رو

چون ناقه بسته پا به زانو

از حلقه غم در آن تک و دو

می جست ز حلقه اش برون شو

لیلی و به این و آن سبک رو

مجنون و به آهوان تک و دو