یا من هو اول و آخر

یا من هو باطن و ظاهر

یا من هو شاهد و مشهود

یا من هو غائب و حاضر

یا من هو طالب و مطلوب

[...]

کاالشمس بدت من السحائب

کاالبدر انار فی الدیا جر

از ساحل رودخانه کر

خرگه زده تا بغار بسفر

غفره بر تو نهاده مغفر

نثره کندت نثار گوهر

ما را چه که میش بره دارد

ما را چه که اسب کره دار

رخشنده چو آفتاب انور

مجموع چو پیکر دو پیکر

ای غنچه‌دهن لب تو شکر

دندان تو همچو در و گوهر!

ای عارض تو حریر از گل

وی زلف سیاه تو معنبر!

ای نخل قدت برابر جان!

[...]

ای روی تو آفتاب خاور

لعل لب تو زلال کوثر!

صد معجزه مسیح داری

افسوس که نیستی پیمبر!

فرق تو میان خوبرویان

[...]

آن سیّد خر درآمد از در

گردید به بوستان سر خر

ای ترکمنان نیک‌منظر

ریزید به شهر و قلعه ‌یکسر

چاپید هرآنچه اسب و استر

زآغوش پدر کشید دختر

یک‌شیشه‌می‌لطیف‌لیکور

دو شیشه عرق به‌رنگ چون در

ز آسیب زمانه برکنار است

کز خاک منست دیر پاتر

ستوار و بلند و پایدار است

مانند منارهٔ سکندر

زهی آزاد آن مرد هنرور

که خود نخل سعادت را بود بر

بکاری کرد سعی و داد انجام

که بهر هرکس آن نبود میسر

ز چندین رشته سادات مکرم

[...]

دوشین به شرابخانه اندر

رفتم بزنم می ‌مقرر

با پیرمغان مجال صحبت

گردید برای من میسر

بر دست به لابه دادمش بوس

[...]

چون صبح دمید، مرغکی خرد

افتاد ز آشیانه در جر

چون دانه نیافت، خون دل خورد

تقدیر، پرش بکند یکسر

شاهین حوادثش فرو برد

[...]

آنروز تو داشتی سه فرزند

از خندهٔ صبحگاه خوشتر

خفتند نژند روزکی چند

در دامن گربه‌های دیگر

فرزند ز مادرست خرسند

[...]