سررشتهٔ قدرت خدایی

بر کس نکند گره‌گشایی

حاسد ز قبول این روایی

دور از من و تو به ژاژ خایی

هر یک ز قبیله‌ای و جایی

جمع آمده در ادب سرایی

مجنون ز مشقت جدایی

کردی همه شب غزل‌سرایی

هر نقد که آن بود بهایی

بفروش چو آمدش روایی

ای راحت جان من کجایی؟

در بردن جان من چرایی؟

گویند ز عشق کن جدایی

این نیست طریق آشنایی

می‌سوخت به آتش جدایی

نه دود در او نه روشنایی

شوریده‌دلی چنین هوایی

تن در ندهدت به کدخدایی

می‌خواند سرود بی‌وفایی

بر نوفل و آن خلاف رایی

ای کز تو وفاست بی‌وفایی

پیش تو خطاست بی‌خطایی

گفت ار دگر این عمل نمایی

از خویشتن و ز من برایی

شد دشمن تو ز بی‌وفایی

خو باز بُرید از آشنایی

مردی که کند زن آزمایی

زن بهتر از او به بی‌وفایی

می‌زد به امید دست و پایی

از وی اثری ندید جایی

چون من به کریچه و گیایی

قانع شده‌ام ز هر ابایی

گفت ای پدر ای پدر کجایی؟

کافسر به پسر نمی‌نمایی

زینسان جگرت به خون گشایی

تو در جگر زمین چرایی؟

بسته به سه پایهٔ هوایی

بطن‌الحمل از چهار پایی

ای در نظر تو جانفزا‌یی

در سکهٔ تو جهان گشایی