صوفی مباش منکر رندان می پرست

کاندر پیاله پرتوی از روی یار هست

در آرزوی این که ببوسند دستِ دوست

بسیار سرفدا شده کس را نداد دست

عالم ترا و ما همه بی خانمان و نیست

غیر از دل خرابی و آن نیز جای تست

جز جان نداده‌ایم که گویم برای کیست

کاری نکرده‌ایم که گویم برای تست

بیچاره آنکه از تو به غفلت گذشته است

غافل تر آنکه با تو در جستجوی تست

شاهی که چون به جوشن ماهی در انجمست

یا غوطه‌ور نهنگی در بحر قلزمست

گر جویی از جمال به مهرش تفاخرست

ور گویی از جلال به چرخش تقدّمست

گیهان به بحر جودش چون قطرهٔ یمست

[...]

دلهای اهلبیت در آن سرزمین شکست

چون کشتی نجات به دریای خون نشست

ایشاه شه نژاد که چرخ مجدری

در بزم برکف خدمت باد بیزن است

حال مراکه دیدی و دانی که روز و شب

درآتش تبم چو حدوی تو مسکن است

اینک قوافل از پی هم سوی ملک یزد

[...]

شد پوزبند و سوسه‌ای عشق تیز دست

کامد بدست و پنجه وسواس را شکست

جانم زبند تفرقه و قید جمع رست

یکسر فتادم ازخرد و هوش دنگ و مست

وان نعمتی که کرده حق اتمام در الست

راه ولای سید ما نعمه‌الله است

بردار دل ز دوستی غیر هرچه هست

بنشین بخوان نعمتش ای مرد حق‌پرست

من کیستم که دم زنم از نیست یا که هست

معدوم محض ای ز تو عالی هر آنچه پست

الطاف خسروانه محمودی تو هست

کز ما فتادگان مذلت گرفته دست.

زآن چشم پرخمار و از آن لعل می پرست،

بی نشئه در خمارک و بی جام باده، مست

هم پای عقل و هم پر مرغ شکیب را،

با سنگ عشق و دشنه حسرت، شکست و بست

رستم، یکی کمان غمم را نمی کشد،

[...]

اندر خبر بُوَد که نبی شاهِ حق پرست

چون سویِ عرش در شبِ معراج رخت بست

بر مسندِ دَنی فَتدَلّی نِهاد پای

دستی ز غیب آمد و بر پشتِ او نشست

چون دستِ حق بُد و اثرِ لطف ِ دوست بود

[...]

گفتم کمند عشق تو در گردن منست

گفت این کمند خلق جهانرا بگردنست

گفتم ز درد عشق تو کاهیده شد تنم

گفتا میان ما و تو حایل همین تنست

گفتم براه عشق شد آلوده دامنم

[...]

گفتم کمند عشق تو در گردن منست

گفت این کمند خلق جهانرا بگردنست

گفتم ز درد عشق تو کاهیده شد تنم

گفتا میان ما و تو حایل همین تنست

گفتم براه عشق شد آلوده دامنم

[...]

آن خم که باده‌اش همه فضل و شرافتست

نی شر و آفت است که بر هر شر آفتست

وان باده محبت شاه ولایت است

آنکو خدیو هر بلد و هر ولایت است