ماییم و حضرت تو و صد سوز و صد نیاز

ای عشق چاره ساز جگرسوز جان گداز

تو در غنای مطلق و ما در فنای محض

جانها در آرزوی تو، ای عشق چاره ساز

گفتم که: سر ببازم بر آستان تو

[...]

ساقی! بیار باده و مطرب بساز ساز

تا برگ عیش را بود از نغمه تو ساز

گر کعبه کوی دوست بود می کنم طواف

ور قبله روی یار بود می برم نماز

تا همچو باز دیده فروختم ز غیر

[...]

عمری دویده ایم به دنبالِ اهل راز

یارب مگر به یار رسم خود تو چاره ساز

زاهد به راه مسجد و ما کوی می فروش

تا کارِ کی برآورد آن یار بی نیاز

انکار بر حقیقت عاشق چه می کنی

[...]

ای عشق چاره ساز جگر سوز دلنواز

بستان مرا ز دست من و کار من بساز

گر داستان زلف تو خوانم مطولست

کوته کنم بروی تو افسانه دراز

کی آورم بسجده محراب سرفرو

[...]

ای برسر سپهر برین برده ترکتاز

خورشید بر سمند بلند تو طبل باز

دادند بهر لعل زر نقره خنگ تو

در کورهٔ سپهر زر مهر را گداز

دولت بود متابع بخت جوان تو

[...]

داد از تو، ای زمانهٔ بیدادگر که باز

شرمنده نیستی ز ستمهای جانگداز

منت خدای را که خداوند بی‌نیاز

عمر دوباره داد به شاه گدانواز

داری تخت ناصردین شاه تاجور

کز فضل کردگار بود عمر او دراز

تا سرکشان دیومنش را کشد به خون

[...]

محمود ماه من‌که غلامش بود ایاز

دیشب دعای میر بدینگونه‌کرد ساز

بر کف‌ گرفت زلف ‌که یارب به موی من

عمر امیر کن چو سر زلف من دراز

خشمش چو هجر طلعت من باد دلشکن

[...]

ایدل گرت هواست که در عالم نیاز

گردد بنفس عارجه معراجت این نماز

همت طلب نخست ز مردان پاکباز

تکبیر پس بگوی وز هستی کن احتراز

چون خیمه زد به کوفه، ز یثرب شه حجاز

شد بسته راه صلح و، در جنگ گشت باز

خواندند کوفیان ز حجازش سوی عراق

تا سر نهند بر قدمش از سر نیاز

بستند آب بر رخ فرزند فاطمه

[...]

دارد هماره سوی تو چشم امید باز

کاید برآستان تو ساید سر نیاز

بر وی درازتر شود این آرزو و آز

چندانکه مردمی بزید در جهان دراز

پند ستوده عرب است آنکه مرد را

گردد جوان چو پیر شود آرزو و آز

بر رشته دراز امل خواجه می تنید

[...]

دلدار دوست ترک سفر کرد ساز باز

یا رب بوصل او سبب خیر ساز باز

ساز سفر به شهر صفر کرد باز یار

ای کاش باز از سفر آید صحیح و ساز

کوته چو روز وصل بود سال و ماه عمر

[...]

القصه چون بکوفه رسید از صف حجاز

جادوی چرخ شعبده ای تازه کرد ساز

هر چند کار بدرقه در کوفه نیک نیست

اما نخست خوب شدندش به پیشباز

کرد آن یکی غبار رهش توتیای چشم

[...]

دین قصه غصه ایست جهان سوز و جانگداز

کوتاه کن که سلسله دارد سر دراز