خدایا آنچه بر ما بود کردیم

تن و جان را به فرمانت سپردیم

مراد خویش با تو یاد کردیم

برفتیم و به یزدانت سپردیم

به مهر و دوستی پیوند کردیم

وزان پس هردوان سوگند خوردیم

بدی او کرد و ما این بد نکردیم

نگر تا درد و انده چند خوردیم

تو کردی بی وفایی ما نکردیم

تو خوردی زینهار و ما نخوردیم

بجای تو نگویی تا چه کردیم

جز ایدر که دو تا نان تو خوردیم

عزیزا ما گرفتار دو دردیم

یکی عشق و دگر در دهر فردیم

نصیب کس مباد این غم که ما راست

جمالت یک نظر نادیده مردیم

اگرچه جمله در اندوه و دردیم

یقین دانم که آخر شاد گردیم

سر و جان در فدای یار کردیم

حقیقت جام مالامال خوردیم

تمامت در تو اینجا درج کردیم

درون دل تو ما را عین دردیم

به پیش باد تو ما همچو گردیم

بدان سو که تو گردی چون نگردیم

ز نور نوبهارت سبز و گرمیم

ز تأثیر خزانت سرد و زردیم

ز عکس حلم تو تسلیم باشیم

[...]

ره فرمودنی ها کم سپردیم

به نافرمودنی ها پا فشردیم

گهی با او ره صحرا نوردیم

گهی بر پشت کوه و پشته گردیم

بود روزی سه چار آسوده گردیم

که از رنج سفر بی خواب و خوردیم

چه زهرآلود شکّرها که خوردیم

چه دندان‌ها که بر دندان فشردیم

به دل کردند، گرما باز گردیم

نکرده کار یار خود، نه مردیم

بگفت ار تیره‌دل یا هرزه گردیم

درین ره هر چه فرمودند، کردیم

اگرچه یک نفس بودیم و مردیم

چه باک، آن یک نفس را غم نخوردیم