چو امرش از مظالم گه برآید

قضا با امرش از گردون درآید

تو دانی کاین جهان روزی سر آید

وزو رفته جهانی دیگر آید

مگر چون زین سخن سالی برآید

به من بر روز بدبختی سر آید

به پیمانی که چون یک مه برآید

ترا این روز بدخویی سر آید

خور آسد پهلوی باشد خور آید

عراق و پارس را خور زو برآید

همه اندوه و تیمارت سر آید

ز تخم صابری شادی برآید

کنون امسال گل زیبا برآید

نبیند چون رخش رعناتر آید

به نیک و بد جهان بر ما سرآید

وزان پس خود جهان دیگر آید

یکی آتش به مغز من درآید

کزو جیحون ز چشم من برآید

اگر خورشید روی تو برآید

شب تیمار و رنج من سرآید

چو دیماه فراق ما سرآید

بهار وصلت و شادی درآید

هر آن بادی کز آن کشور برآید

مرا از جان شرین خوشتر آید

خوشا بادا که از مشرق درآید

تو گویی کز گلستانی برآید

نسیمی کز کنار دلبر آید

ز بوی مشک و عنبر خوشتر آید

اگر سنگی ز گردون اندر آید

همانا عاشقان را بر سر آید

که با این داغ گر جانم برآید

ز دود جان من گیتی سر آید

چو او بگذشت روز دیگر آید

ز ما با او گروهی نو درآید

چو خواهم مرغم از روزن درآید

زمین بشکافد و ماهی برآید

چو روز بینوایی بر سر آید

مرادت خود به زور از در درآید

دِرم‌داری که از سختی درآید

سر و کارش به بدبختی گراید