سران ناکام سر بر خط نهادند

دوال از بند گیتی برگشادند

معانی را چگونه برگشادند

برو وزن و قوافی چون نهادند

نِگَر تا در چه سختی اوفتادند،

که نازاده عروسی را بِدادند.

گر این درهای بسته برگشادند

دگر ره مهر تو چون برنهادند

مرا خود از بنه بدبخت زادند

هزاران بند بر جانم نهادند

چو راز دوستی با هم گشادند

به خوشی کام یکدیگر بدادند

دری در جان تاریکم گشادند

چراغی اندر آن درگه نهادند

پس آنگه یکدگر را بوسه دادند

هزاران بار رخ بر رخ نهادند

سراسر دل به رامش برگشادند

به شادی ماه را بر شاه دادند

چو سوزان آتش اندر دز فتادند

همه شمشیر در مردی نهادند

نه آن کشور به پیروزی گشادند

نه باژ خود بدان کشور نهادند

گروهی نعره بر رویش گشادند

گروهی در پی او اوفتادند

یکایک مُهر بر شیرین نهادند

بدان شیرین‌زبان اقرار دادند

بتان چین به خدمت سر نهادند

بسان سرو بر پای ایستادند

همه لشگر به خدمت سر نهادند

به نوبت‌گاهِ فرمان ایستادند

بزیر تخت شه کرسی نهادند

نشست اوی و دگر قوم ایستادند

چو دیدندش زمین را بوسه دادند

زمین گشتند و در پایش فتادند

نظر بر یکدگر چندان نهادند

که آب از چشم یکدیگر گشادند

در پیروزه‌گون گنبد گشادند

به پیروزی جهان را مژده دادند

رصدبندان بر او مشکل گشادند

طرب را طالعی میمون نهادند