گهی اندر گمان گاهی یقین است

گهی افتاده گاهی پیش بین است

تو داری و توئی اینجا یقین است

ولیکن اندر اینجا کفرو دین است

که او از نیکوئی اینجا یقین است

که جان اوّلین و آخرین است

مگو کین چه چرا آن این چنین است

که این بیشک عیان عین الیقین است

گمان رفتست و کل عین الیقین است

ترا جانان نموده رخ چنین است

که شک بُد اوّل کارت یقین است

ترا چشم دل اینجا دوست بین است

اگر از سرّ جان داری، یقین است

حقیقت جانت بیشک راز بین است

حقیقت سرّ قرآنم یقین است

مرا گفتار و راز اوّلین است

جزیره داری و منزل همین است

ترا منزل ترا عین الیقین است

محمد با خدا هر دو یقین است

نظر کن رحمة للعالمین است

حجاب هر کسی اینجا یقین است

کسی داند که اینجا پیش بین است

زبانت در بیان خود چنین است

که قند است و نبات و شکّرین است

ترا نقاش کل اصل یقین است

در او سرّ حقیقت کفر و دین است

که پس دم مردگی باشد یقین است

که هر دم مردنی در هر کمین است

ترا از نور او اینجا یقین است

دل و جانت ز نورش پیش بین است

طلب کن پیر را کاو پیش بین است

که پیر کل ترا عین الیقین است

همه دیدار تو دید از یقین است

یقین دان او یمین اوّلین است

همه اندر نبات اینجا یقین است

کسی داند که کلّی دوست بین است

ترا چون آخر کار اینچنین است

دلت آخر چرا در بند این است

ز هر معنی که میگوئی یقین است

که جان تو در ایشان پیش بین است