فرس می‌راند نوشروان چو تیری

بره در چون کمانی دید پیری

وگر بند زمان بر پای گیری

زمانی باشی و بر جای میری

اگر در زهر و گر در نوش میری

تو هم بار خود اندر دوش گیری

نبودش در همه عالم نظیری

که بودش از همه عالم گزیری

اگرملک همه عالم بگیری

همه بر تو نشنید چون بمیری

در آن کن جهد کز من پند گیری

میان ملک مرداری نمیری

که می‌کوبد در چون من اسیری

نشسته بر سر کهنه حصیری

مگر او در پذیرد این امیری

کند زین پس شما را دستگیری

چو در غیری ندیدی هیچ خیری

چرا مشغول می‌گردی بغیری

اگر پیش از اجل یک دم بمیری

در آن یک دم همه عالم بگیری

تو طوطی قفس را تا نمیری

نخواهی رستن از بند اسیری

زهی وقتی که در وقت اسیری

جهانی را بسر مویی بگیری

نه شمسی باشد و نه زمهریری

نه مظلم بینی آنجا نه منیری

تو شوم از بس که کردی سخره گیری

فرو ناید دو اشکم گر بمیری

گر اینجا از وجود خود بمیری

هم اینجا حلقه آن در بگیری

مکن با سرّ این معنی دلیر‌ی

که چون مور‌ی شوی گر نره‌شیر‌ی

تو این دم در دهان شیر اسیر‌ی

چه دانی زانک این دم شیر‌گیر‌ی

به موری در کف ماهی اسیری

که تو چون ماهی هنگامه گیری

نهٔ پیل و گر خود پیل گیری

چو نمرودی بسارخکی بمیری

نهٔ ماه و گر ماه منیری

چو پیش عقده افتادی بگیری