بهار خرمی شد پژمریده

چو باد دوستی شد آرمیده

نبینی شاخ شادی بشکفیده

نبینی شاخ انده پژمریده

ز بی رحمت دل و بی آب دیده

زبانی همچو شمشیری کشیده

به پیکر چون کمان گشتم خمیده

چو زه بر تن کشیده خون دیده

دلی دیدم بسی تیمار دیده

فراوان سختی و خواری کشیده

بغم پیوسته وز شادی گسسته

رمیده زان و با این آرمیده

خریده انده و شادی فرخته

[...]

ایاز‌ی خاص و از خاصان گزیده

ز مسعودی به محمودی رسیده

مسی بینی زری به روی کشیده

به مرداری کلابی بر دمیده

عروسانی زناشویی ندیده

به کابین از جهان خود را خریده

جهانی بینی از نور آفریده

جهان نادیده اما نور دیده

چو در خواب این بلا را بود دیده

که بودی بازی از دستش پریده

نشاید شد پی مرغ پریده

نه دنبال شکار دام دیده

دلی کآن نارِ شیرین‌کار دیده

ز حسرت گشته چون نارِ کفیده

که جادو‌یی است این جا کار دیده

ز کوهستان بابل نو رسیده

کنیزی چند با او نارسیده

خیانت‌کاریْ شهوت ندیده

ز مرزنگوش خط نو دمیده

بسی دل را چو طره سر بریده

کنون دانم که آن سختی کشیده

به مشگوی ملک باشد رسیده

دگر کز شه نشان‌ها بود دیده

و زآن سیمین‌بران لَختی شنیده

یکی را سنبل از گل برکشیده

یکی را گرد گل سنبل دمیده

سهی سرو از چمن قامت کشیده

ز عشق لاله پیراهن دریده

گشاده رشتهٔ گوهر ز دیده

مژه چون رشته در گوهر کشیده